Κι ήρθαν οι καιροί,
που μέσα στο χώμα - τα σώματα - συνάντησαν την ανθρωπιά τους.
Εκείνο το βράδυ,
η γιορτή, στήθηκε από το απόγευμα.
Οι προσκεκλημένοι, παρέλαβαν μαζί με τις θέσεις, και τα καθήκοντά τους.
Νόμιζαν πως είχαν δικαιώματα, ξέχασαν όμως, τις υποχρεώσεις.
Το τραπέζι στρώθηκε από νωρίς.
Το πιο ακριβό σερβίτσιο,
υποδείκνυε πλουσιοπάροχο γεύμα,
επίτιμους καλεσμένους.
Άνθρωποι, να τρώνε ανθρώπους.
Σκληρότητα, να αφανίζει τα συναισθήματα.
Ακόρεστη δίψα, ακόρεστη μανία,
όλα γεμάτα Εγώ.
Η Ανατολή θα μας βρει μόνους,
έρημους, νεκρούς.
Χωρίς ανθρωπιά, χωρίς αγάπη,
χωρίς ελπίδα,
μόνο ένα "γιατί", να έχει κληρονομηθεί, στην γενιά του "ποτέ" και του "πότε".
Κι ήρθαν οι καιροί,
που μέσα στο χώμα - τα σώματα - συνάντησαν την ανθρωπιά τους.
~~ Κι ήρθαν οι καιροί - Κική Κωνσταντίνου
!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο θεωρώ ένα από τα καλύτερα σου γραπτά εδώ και χρόνια. Συγκλονιστικό! Δεν ξέρω γιατί με άγγιξε τόσο. Ξέρω ότι έχει κινηματογραφική υφή. Δημιουργεί εικόνες. Ζωντανεύει αισθήματα. Τι να πω βρε Κική μου. Ειλικρινά υπέροχο.
Την καλησπέρα μου.
Εύγε Κική μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή