Η γραφή μας κρατά παρόντες

Η γραφή μας κρατά παρόντες.

Μέσα σε έναν κόσμο που τρέχει, που φωνάζει, που συχνά ξεχνά… η γραφή γίνεται αγκυροβόλιο.

Μια πράξη βαθιάς παρουσίας. Ένας τρόπος να υπάρχουμε χωρίς να χαθούμε στον θόρυβο.

Σε μια εποχή που όλα κινούνται με ταχύτητα, που η πληροφορία διαδέχεται την προηγούμενη πριν καν την αφομοιώσουμε, η γραφή μοιάζει με μια πράξη αντίστασης. Αντίστασης στην επιφανειακή κατανάλωση των λέξεων. Αντίστασης στην απώλεια της αυθεντικής φωνής μας. Γιατί η γραφή δεν είναι απλώς μια μορφή έκφρασης. Είναι πράξη παρουσίας.

Να γράφεις, σημαίνει να σταματάς. Να παίρνεις μια ανάσα ανάμεσα στον θόρυβο, να στρέφεσαι προς τα μέσα. Είναι ο τρόπος που θυμίζουμε στον εαυτό μας ότι υπάρχουμε. Ότι αισθανόμαστε, ότι παρατηρούμε, ότι σκεφτόμαστε. Είναι μια γέφυρα ανάμεσα στο μέσα και το έξω. Ανάμεσα στο ασυνείδητο και στο φως της συνείδησης.

Όταν γράφουμε, δεν «χανόμαστε»∙ αντίθετα, αναδύεται κάτι από εμάς που ίσως δεν γνωρίζαμε καν ότι υπήρχε. Η γραφή έχει την ικανότητα να ξεκλειδώνει πόρτες που ούτε υποψιαζόμασταν. Είναι μια διαδικασία ειλικρίνειας – πολλές φορές πιο αυθεντική από την προφορική επικοινωνία. Εκεί δεν υπάρχει βιασύνη να απαντήσεις, να εξηγηθείς, να προλάβεις. Υπάρχει χώρος. Υπάρχει σιγή. Και μέσα σ’ αυτή τη σιγή, βρίσκουμε την ψυχή μας.

Η γραφή δεν είναι μόνο λέξεις. Είναι ψυχική κατάθεση. Είναι ανάγκη, είναι καταφύγιο, είναι πνοή. Είναι η απάντηση στην αποσύνδεση που νιώθουμε, όταν ο κόσμος γύρω μάς τραβάει σε τόσες κατευθύνσεις που ξεχνάμε ποιοι είμαστε. Μέσα από τη γραφή, δεν χανόμαστε∙ μένουμε.

Κι όσο κι αν οι λέξεις μοιάζουν μερικές φορές ανεπαρκείς, εκείνες είναι που μας κρατούν όρθιους. Που μας επιτρέπουν να μοιραστούμε, να επικοινωνήσουμε, να νιώσουμε λιγότερο μόνοι. Γράφοντας, υφαίνουμε ένα νήμα σύνδεσης – με τον εαυτό μας και με τους άλλους.

Η γραφή είναι μαρτυρία της ύπαρξης. Είναι μια εσωτερική πράξη ελευθερίας. Κι αν το σκεφτεί κανείς, κάθε φορά που γράφουμε, λέμε το ίδιο πράγμα με έναν διαφορετικό τρόπο:
«Είμαι εδώ. Υπάρχω. Νιώθω. Σκέφτομαι. Αγαπώ. Θυμάμαι.»

Αυτός είναι ο πραγματικός ρυθμός της γραφής: όχι να εντυπωσιάσει, αλλά να αποκαλύψει.
Όχι να γεμίσει τη σιωπή, αλλά να την τιμήσει.
Όχι να φωνάξει, αλλά να μιλήσει με την αλήθεια της.

Ας γράφουμε, λοιπόν.
Όχι για να ακουστούμε απαραίτητα, αλλά για να μείνουμε παρόντες.
Αυθεντικοί. Ολόκληροι. Ζωντανοί.

Κική Κωνσταντίνου

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά! Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΟ ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.

Καλημέρα στην όμορφη μπλοκογειτονιά μου! Εύχομαι να είστε όλοι καλά! Για σήμερα, σας ετοίμασα την ανάρτηση ενός ποιήματος, το οποίο έχει ως δημιουργό μία γιαγιά, η οποία γράφει για το παράπονο του εγγονιού της, εκφράζοντας έτσι και το παράπονο όλων των μικρων παιδιών που βρίσκονται σε αυτή τη θέση. Πάμε για το όμορφο και ρεαλιστικό ποίημα. Το παράπονο ενός μικρού παιδιού. Σαν την ανεμοδούρα γύρω εδώ κι εκεί. Από μικρό παιδί στα βάσανα έχω μπει. Πρωί πρωί ξυπνώ να πάω στον παιδικό ή στη γιαγιά, γιατί η μαμά θα πάει στη δουλειά. Τώρα το πρωί πηγαίνω στο σχολειό. Τ’ απόγευμα τρέχω από εκεί και απ’ εδώ. Τη μάνα μου τη βλέπω λίγο πριν πάω να κοιμηθώ. Με λαχτάρα περιμένω να έρθει η Κυριακή. Να είμαστε όλη μέρα μαζί. Να μ’ έχει αγκαλιά, να με φιλά γλυκά. Να πιαστούμε χέρι χέρι να πάμε στην παιδική χαρά να δείξω κι εγώ στους φίλους μου ...

ΧΡΩΜΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ.

Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους τους αγαπημένους ηλεκτρονικούς και μη φίλους μου! Νοέμβριος σήμερα και καποια μέρα δική του πριν από 3 σχεδόν χρόνια δημιουργήθηκε τούτο το μπλοκ! Χαίρομαι ιδιαίτερα που κάνω σήμερα τούτη την ανάρτηση αλλα για τα γενέθλια του μπλοκ θα κάνω άλλη μέρα ειδική αναφορά (του το χρωστάω θαρρώ) :) Λοιπόν σήμερα θα σας ευχηθώ καλό μήνα με χρωματισμούς! Χρωματικά αποτυπώματα θα τολμήσω να πω! Υποθέτω πως όλοι καταλάβατε που αναφέρομαι… Αλλά ας πάρουμε λίγο τα πράγματα από την αρχή! Θυμάστε την επιμονή μου για χρωματισμό; ...

ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου