Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΙΣΩ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.

             Καλημέρα στη μποκογειτονιά μου και καλή εβδομάδα να έχουμε.
            14 του μήνα σήμερα, μέσιασε σχεδόν που λέμε και μεις στο χωριό. Όπου να ναι θα ξεκινήσουν και οι εξετάσεις στα σχολεία και καλή επιτυχία να έχουν όλα τα παιδιά εύχομαι ολόψυχα.
            Εντωμεταξύ τώρα που το σκέφτομαι αν και δεν έχουν περάσει και πάρα πολλά χρόνια δε θυμάμαι τι αισθανόμουν εγώ τέτοια εποχή όταν κόντευαν οι εξετάσεις της δικης μου χρονιάς.
            Το μόνο που θυμάμαι είναι πως δε χρειάστηκε ποτέ να πιεστώ για να διαβάσω μα ούτε και να διάβαζα ώρες ατελείωτες. Διάβαζα πραγματικά ελάχιστα αλλά θυμόμουν τα πάντα.
Το μάθημα που δε μου άρεσε ποτέ και εξακολουθεί να μη μου αρέσει είναι τα μαθηματικά που ξέρω πόσο σημαντικά είναι αλλά εγώ ποτέ δε τα αγάπησα. Εγώ ήμουνα των προφορικών ας πούμε μαθημάτων.
            Αχ τι θυμήθηκα τώρα. Ωραίες και εκείνες οι εποχές που τότε δεν τους έδινα και τόση σημασία, όμως τώρα ρίχνοντας μια ματιά στο χθες χαμογελώ που σημαίνει πως δε πήγαν χαμένες.
            Και έπειτα ήρθαν οι εποχές της φοιτητικής μου ζωής την οποία δε θα άλλαζα με τίποτα. Όμορφα περάσαμε αλλά το σημαντικότερο όλων είναι πως οι άνθρωποι που τις περάσαμε έμειναν και το πιο όμορφο είναι πως κατάφεραν να μείνουν κι ας είναι πλέον τόσο μακριά. Όχι όλοι αλλά αρκετοί.
            Και μιας και που θυμήθηκα τα εφηβικά μου χρόνια δε θα μπορούσα να μη σας μιλήσω για κάποιους από τους τότε δασκάλους μου. Για ευνόητους λόγους δε θα αναφέρω ονόματα όμως τότε δε μπορούσα να καταλάβω πως ένας καλός δάσκαλος μπορεί να επηρεάσει τη μετέπειτα ζωή των τότε μαθητών του.
            Είμαι πραγματικά τυχερή γιατί έτυχε να έχω κάποιους από τους καλύτερους δασκάλους και ενώ δεν ήμουνα εκείνη η μαθήτρια που διάβαζα πολύ και απάνταγα συνέχεια σε όλα ηταν σα να έβλεπαν κάτι σε μένα και να ήθελαν να το καλλιεργήσουν.
            Θυμάμαι πως ο δάσκαλος που μας έκανε φιλολογικά μαθήματα ανάμεσά τους και την έκθεση με έβαζε να διαβάζω τακτικά την έκθεσή μου μπροστά στη τάξη και εγώ ντρεπόμουνα τόσο που σχεδόν τον αντιπαθούσα μόνο κι μόνο για αυτό το λόγο. Πήγαινα σπίτι και έκανα παράπονα στη μαμά μου γι αυτό. Και θυμάμαι πως του το είχα πει κι από τότε όταν ήθελε να διαβάσει στη τάξη κάποια από την έκθεσή μου τη διάβαζε αυτός. Φυσικά διάβαζε και άλλων παιδιών αλλά εγώ ντρεπόμουνα κ θύμωνα τόσο πολύ που οι περισσότερες τύχαινε να είναι οι δικές μου. Τότε δε καταλάβαινα βέβαια. Αργότερα κατάλαβα πως το έκανε επειδη όντως ηταν καλές αλλά το έκανε επίσης και για να πάψω να ντρέπομαι. Δε το κατάφερε μιας κι ακόμη είμαι παρά πολύ ντροπαλή στο να διαβάζω κάτι δικό μου, έπαψα όμως να ντρέπομαι να ακούω να διαβάζουν οι άλλοι αυτά που γράφω εγώ.
            Δε θα ξεχάσω επίσης έναν άλλο καλό δάσκαλο που είχα τη τύχη να διδαχθώ από αυτόν. Μας έκανε μαθήματα της ειδικότητά μας. Για να καταλάβετε εγώ τελείωσα τεχνικό λύκειο στην ειδικότητα των υπαλλήλων διοίκησης. Εκείνος λοιπόν ο καθηγητής μας έκανε τα μαθήματα ειδικότητας ανάμεσά τους και τη λογιστική την οποία τη θυμόμουνα από αυτόν και ακόμη και στο ΤΕΙ όταν έγραφα λογιστική διάβαζα από τις τότε σημειώσεις και δεν είναι τυχαίο πως τη πέρναγα με τη πρώτη που λένε.
            Τι όμορφο πράγμα να θυμάσαι ευχάριστα τους δασκάλους σου μα και τους καθηγητές σου γιατί ευτυχώς συνάντησα και καλούς καθηγητές στο ΤΕΙ.
            Συνάντησα και δύστροπους βέβαια αλλά εγώ ξεγλίστρησα σχετικά εύκολα από τα μαθήματά τους όμως όταν βλέπεις αμέτρητους συμφοιτητές σου πολλοί εκ των οποίων και φίλοι σου να ταλαιπωρούνται είναι λογικό να μην έχεις πια και τη καλύτερη άποψη γι αυτούς.
            Δε λέω εάν πρέπει πράγματι να κοπεί κάποιος ας κοπεί αλλά επειδη έχω ακούσει τόσα πολλά μα και έχω δει μπορώ να πω με σιγουριά πως δεν είναι όλα αξιοκρατικά όπως θα έπρεπε να είναι.
            Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν καθηγητή που σε ένα μάθημά του έκοβε το 80% των μαθητών του και θεωρούσε ότι έφταιγαν εκείνοι. Πραγματικά ήθελα να τον ρωτήσω ευθέως πως είναι δυνατόν να φταίνε στα 100 άτομα τα 80 που δε τον καταλαβαίνουν; Δε το έκανα όμως. Για μένα ηταν καθαρά θέμα μεταδοτικότητας. Δεν είχε τη μεταδοτικότητα που έπρεπε να έχει και το «έριχνε» πάνω στους μαθητές του αυτό.
            Αυτό το πράγμα παθαίνω, κάθομαι και σκέφτομαι διάφορα από το παρελθόν και γελάω μόνη μου σα χαζή. Θυμήθηκα τώρα στο γυμνάσιο που είχαμε ένα δάσκαλο που μας έκανε εικαστικές τέχνες και ηταν κάπως «περίεργος» να το πω για τα τότε δικά μας δεδομένα.
            Δε θα ξεχάσω πως μας είχε βάλει όλους μια μέρα στη σειρά κάτω στο προαύλιο του γυμνασίου μας, στο πλάι της πίσω πλευράς του σχολείου, μας είχε δώσει από ένα πλαστικό ποτήρι και μας είπε να βάλει ο καθένας μέσα ένα χρώμα να το αραιώσει με νερό και να το ανακατέψει. Κάναμε αυτό που μας είπε και κοιταχτήκαμε όλοι σα χαζά όταν μας είπε με το τρία να το πετάξουμε όλοι μαζί πάνω στο τοίχο. Χχαχαχαχαχα. Γελάω και μόνο στη σκέψη. Όπως καταλαβαίνετε είναι κάτι σαν αφηρημένη τέχνη το αποτέλεσμα που βγήκε αλλά θυμάμαι το τρομαγμένο βλέμμα της καθαρίστριας όταν το είδε το μεσημέρι που σχολάγαμε. Χαχαχαχα
            Κι απ την άλλη τόσα αστεία που κάναμε στους δασκάλους μας τότε. Πραγματικά ωραίες εποχές.
            Αχ αναπόλησα αρκετά για σήμερα και νομίζω πως όσοι με διαβάσετε σήμερα θα αναπολήσετε κι εσείς κάποιες αντίστοιχες καλές δικές σας μαθητικές στιγμές.
            Πόσοι άνθρωποι τελικά περνάνε από τη ζωή μας και κατά κάποιο τρόπο τη στοχοποιούν! Άραγε πόσοι από αυτούς που θυμάμαι εγώ να θυμούνται το δικό μου σχολείο; Και γιατί όχι και μένα μαζί;

Σχόλια

  1. ομορφες αναμνησεις...και εγω αντιπαθησα τα μαθηματικα στην Α Λυκειου,εξαιτιας του καθηγητη...και εγω τις εξετασεις σκεφτομουν σημερα γιατι ξεκινουν για τον γυμνασιόπαιδα γιο μου χαχαχα....και τον λυπαμαι τον κακομοιρη γιατι αγχωνεται ,ενω δεν πρεπει.........καλημερουδια!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλη επιτυχια στο γιο σου και πες του να μην αγχωνεται ειδικα απο τωρα!

    καλημερα και καλη εβδομαδα να εχεις φιλη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κι εγώ αντιπαθούσα τα μαθηματικά.
    Απορώ πως περνούσα τις τάξεις!
    Τώρα δε θυμάμαι ΤΙΠΟΤΑ!!!
    Καλή βδομάδα μικρή μου:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τα καλύτερά μας χρόνια, έχουν συνδεθεί τόσο έντονα με το σχολείο σε όλες τις βαθμίδες. Και ποιός δεν θυμάται δασκάλους και καθηγητές... Το nickname μου μάλιστα, το φορτώθηκα στις μεταπτυχικές μου σπουδές!
    Αναδρομή στο παρελθόν λοιπόν... μάλλον το παρόν δεν εμπνέει και πολύ, ε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ισως φιλε μου οταν το παρον μας γινει παρελθον, ισως τοτε να μας εμπνεει.. και παλι δε ξερω... θα δειξει!

      καλη σου μερα!

      Διαγραφή
  5. Ααααα κι εμένα μου άρεσε το σχολείο! Για τα διαλείμματα!
    δεν ήμουν και πολύ διαβαστερή τότε. Στα μαθήματα εννοώ. Εξωσχολικά πάντα διάβαζα. Αλλά από μαθήματα δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσαν. Πάντα ήμουν μέτρια μαθήτρια και στην έκθεση ποτέ δεν είχα πάρει πάνω από 12. Μονίμως εκτός θέματος!
    Αλλά, εντάξει, καλά ήταν!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αχ ξέχασα.
    Ήθελα να σου αφήσω και μια καλημέρα και ένα φιλάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Kοριτσάκι μου είχα τόσο τραυματικές εμπειρίες από τα σχολικά μου χρόνια που ακόμα και για χρόνια μετά ήταν ένας εφιάλτης για εμένα! Εκ φύσεως πολύ ήρεμο και ήσυχο έως μοναχικό παιδί δεν άντεχα να είμαι ανάμεσα σε πολύ κόσμο, μου ήταν αδύνατον να ανοίξω το στόμα μου να μιλήσω από την ντροπή μου με αποτέλεσμα να τα χάνω και να ξεχνάω ακόμα και το ονομά μου, ευτυχώς τις περισσότερες φορές περνούσα εντελώς απαρατήρητη και θα θυμάμαι πάντα τον μαθηματικό μου που με είχε ως παράδειγμα προς αποφυγή όχι για τις επιδόσεις μου αλλά γιατί ήμουν τόσο πολύ αδιάφορος χαρακτήρας! ( Μόνο οι εκθέσεις και η ζωγραφική μου ξεχώριζαν αλλά αυτά δεν ήταν σωστό αντίβαρο σε όλα τα άλλα ελαττώματά μου!).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. οχι λεβινα μου δε δεχομαι οτι ειχες ελαττωματα επειδη ντρεποσουνα η επειδη δε σε βοηθησαν οι δάσκαλοί σου να βγάλεις στην επιφάνεια τα προτερήμματα σου. τι παει να πει σε ειχε ως παραδειγμα προς αποφυγη ο μαθηματικος σου; δε το δεχομαι αυτο. δικο του λαθος. πολλες φορες γιατι εχω ακουσει κι αλλα παρομοια περιστατικα οι δασκαλοι ξεχνουνε πως το επαγγελμα τουσ εν μερει ειναι λειτουργημα και αρα πρεπει να εξασκειτε με σοφια και προσοχη.

      το οτι ενα παιδι εναι ντροπαλο δε σημαινει κατι. αντιθετα οταν οι δασκαλοι βλεπουν μοναχικα παιδια πρεπει να τα "αγκαλιαζουν" και να τα προστατευουν περισσοτερο. εκει πρεπει να φενεται και το οτι πανω απ ολα ειμαστε ανθρωποι.

      συγνωμη αλλα τσαντιστηκα τωρα. τσαντιζομαι με τετοιους δασκαλους-ανθρωπους. κι εγω στο δημοτικο ειχα μια δασκαλα που επειδη δε διαβαζα καθολου δε με προσεχε οπως επρεπε και ειχε για μενα την αποψη πως θα πατωνα στο γυμνασιο και μετεπειτα στο λυκειο. αν ειναι δυνατον να ειχε κ αποψη δηλαδη. τελικα οχι μονο τη διεψευσα αλλα τωρα τη βλεπω και τη θεωρω αναξια της τοτε θεσης της.

      τεσπα ασ μη συνεχισω παντως να ξερεις πως δεν ειχες ελλατωματα οχι αυτα που σε εκαναν οι αλλοι να αισθανεσαι. εξαλλου ολοι εχουμε ελλατωματα και δεν ειναι κακο αυτο. κακο ειναι να τα αφηνουμε να εξελισσονται και να πληγωνουν τη ζωη μα και τους ανθρωπους μας.

      σωστα;

      φιλακια πολλα καλη μου φιλεναδα!

      Διαγραφή
  8. κουκλα που χαθηκες; σε περιμενω στον διαγωνισμο μ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ειχα χαθει παλαιοτερα, τωρα μπαινω αρκετα συχνα. οκ θα παω να δω το διαγωνισμο σου.

      Διαγραφή
  9. Πέρασα να πω ένα γειά..φιλάκια Αχτιδένια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Όσο και να πίεσα τις μαθητικές αναμνήσεις μου για να βρω τις ευχάριστες στιγμές τους, γρήγορα ανατρέποντα με τις χειρότερες που σημάδεψαν τα μαθητικά χρόνια.
    Ισως να φταίει και οι σημερινές συνθήκες που αναφέρει παραπάνω ο Αποκάλυψις 999
    Πολλές καλημέρες που εκφραζονται με χαμόγελο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ετσι σε θελω καρυ μου! χαμογελαστη! με χαμογελα εσυ και το μαμουνι σου! χιχιχιχι

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να