Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΙΝΑΙ Ο ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ Ο ΜΗΝΑΣ ΤΩΝ ΜΑΖΩΞΕΩΝ;


Τουλάχιστον, αυτό δείχνει.
Τις τελευταίες μέρες έχω δει πρόσωπα, τα οποία έχω να δω, σχεδόν, ένα χρόνο και πραγματικά νιώθω υπέροχα.
Ιδιαιτέρως όμορφο συναίσθημα αυτό.
Σε γεμίζει με απρόσμενη χαρά και ενθουσιασμό.
 




Εδώ, με την Ιωαννίτσα.
Έχω να την δω περίπου έξι μήνες αλλά ξέρετε πως είναι, όταν επικοινωνείς μέσω τηλεφώνου και ίντερνετ συχνά, με αγαπημένα σου πρόσωπα, μειώνεται κάπως η όποια απόσταση, αφού μπορείς να μαθαίνεις τα νέα του άλλου, τακτικά.
Χάρηκα πάρα πολύ όμως και νομίζω [πως αυτό είναι εμφανές.

Εδώ, ο Βαγγελάκος


Τον Βαγγελάκο, τον συνάντησα σε μία μέρα δύσκολη αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Όταν έχεις μια ευκαιρία να δεις τον παλιό σου συμφοιτητή που τον βλέπεις μια φορά τον χρόνο και αν, ε τότε δε σε νοιάζει η όποια κούραση ή αναποδιά.

Και σας πάω τώρα σε μια ιδιαίτερη συνάντηση που είχαμε εχθές.
Θα κάνω ξεχωριστή ανάρτηση μιας και θέλω να πω κάποια πράγματα, για τον Νίκο αλλά πάρτε μια πρώτη γεύση εδώ.

Επιτέλους, βρέθηκε στα μέρη μου, μαζί με την γλυκυτάτη αδερφή του. Η χαρά μου διάχυτη, θα μπορούσα να πω.














Ο Νίκος, για όσους δεν ξέρετε είναι ο άνθρωπος που επιμελήθηκε τα δύο τρειλερ book των βιβλίων μου. Εδώ και εδώ, μπορείτε να τα δείτε. Να υπενθυμίσω πως τα έφτιαξε με δική του πρωτοβουλία και αφιλοκερδώς. Στο κανάλι του, στο youtube, μπορείτε να βρείτε πολλές ακόμη δημιουργίες του.

Επίσης, μπορείτε να τον συναντήσετε στις εξής γωνιές του διαδικτύου, σε εκείνες τις γωνιές δηλαδή που τον πρωτοσυνάντησα και εγώ:


Σύντομα, θα μοιραστώ μαζί σας και κάποια άλλα πράγματα που θέλω για τον υπέροχο άνθρωπο που είχα την τύχη και τιμή να συναντήσω για δεύτερη φορά από κοντά. Την Ρούλα, την αδερφή του για πρώτη φορά και μπορώ να πω πως είναι καταπληκτική. 

Σας ευχαριστώ για εχθές, πέρασα υπέροχα.
Εύχομαι το ίδιο και εσείς!


Και θα κλείσω τούτη την ανάρτηση ευχόμενη μία όμορφη μέρα, καλή σχολική χρονιά στους μαθητές, δασκάλους και γονείς και με κάποια ιδιαίτερα λόγια:



Σ’ αυτό τον κόσμο που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει να αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου κι αν βρίσκεται.

(από την ομιλία του κατά την απονομή του Νόμπελ)



Να περνάτε όμορφα, εκφραστικοί!

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ευχή και κατάρα

    Είναι ευλογία και βάρος μαζί, να κρατάς την αγάπη και το όνειρο ζωντανά, σε έναν κόσμο που σε ξεχνά, σε έναν κόσμο που τρέχει μόνο για να επιβιώσει. Είναι ευχή, γιατί η ψυχή σου παραμένει φωτεινή. Είναι κατάρα, γιατί συχνά μένεις μόνος, παρεξηγημένος, ξεχασμένος. Κι όμως, εκεί βρίσκεται η αλήθεια: να συνεχίζεις να αγαπάς, να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, να συνεχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι, ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω σου προσπαθεί να σε κάνει να το ξεχάσεις. Κική Κωνσταντίνου   _____________   Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Εχθές βράδυ μας ταρακούνησε ο σεισμός. Εγώ δεν τον κατάλαβα — ευτυχώς, γιατί πάντα με φόβιζαν. Από ότι έμαθα όμως, ήταν αρκετά δυνατός, με διάρκεια και φόβο για όσους τον ένιωσαν. Θα περάσει κι αυτό. Στην Εύβοια, άλλωστε, είμαστε μαθημένοι. Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!  🌸  

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...