Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ, ΤΟ ΦΟΡΕΜΑ ΜΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ



Το κόκκινο, το φόρεμά μου
ήταν σημαία, λάβαρο μιας Επανάστασης που δεν θέλησα, που άλλοι ξεκίνησαν για 'μένα, όμως εγώ έδωσα την μάχη και πανηγυρικά, έχασα!

Το κόκκινο, το φόρεμά μου
ήταν ο προάγγελος μιας επιθυμίας, που πριν ακόμη υλοποιηθεί, χάθηκε πίσω από κάτι "ραχλιασμένες" τέντες, που άκουσον άκουσον, προφύλαξαν κάποτε, την πιο ειλικρινή αγάπη.

Το κόκκινο, το φόρεμά μου
ήταν οίνος, επίγειος και μοχθηρός.
Ήταν σκούφος, μανδύας, καπαρτίνα και σκέπαστρο, ενός δηλητιαριασμένου τέμενους, που δεν κάνει ακόμη να σου πω.

Το κόκκινο, το φόρεμά μου
ήταν παγίδα, κρυψώνα και καταπακτή, για κάθε ακίνδυνο, νεκρό, θανατοποινίτη, που θα με λάβωνε και θα με λάβωνε, ώστε να εκπληρώσει την πιο μεγάλη του υπόσχεση, να μην χάσει ποτέ το φόρεμα, το κόκκινο χρώμα που του αναλογεί.

Το κόκκινο, το φόρεμά μου
βρέθηκε μια βραδιά, πριν χιλιάδες​ χρόνια, στις όχθες μίας λίμνης.
Βρώμικο, τσαλακωμένο, καταποντισμένο από θάνατο και θάνατο, προπαλαιωμένων χρόνων.

Το κόκκινο, το φόρεμά μου
ζει ακόμη, χωρίς σώμα μα με γενναία ψυχή!

Κείτεται και άλλοτε επιπλέει.
Συνήθως όμως, προτιμά να προσκυνά!

________________

Το νεογέννητό μου, ποίημα.
Το κόκκινο, το φόρεμά μου - Κική Κωνσταντίνου


#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Ποίηση
#Ονειρεύομαι
#Δημιουργώ

Σχόλια

  1. Κική μου καλησπέρα σου,
    πολύ όμορφο. Με δυνατά συναισθήματα και ωραίο λόγο.
    Καλό ΣαββατοΚύριακο να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το κόκκινο το φόρεμά σου Κική μου είναι υπέροχο!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αχ! υπέροχο! Ξέρεις σε μία έκθεση μου τη τελευταία ζωγράφισα ένα πίνακα που πουλήθηκε μία γυναίκα με ένα κατακόκκινο ανάγλυφο φόρεμα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τόσα πολλά ένα φόρεμα... κι όμως «τα ντέρμπυ δεν κερδίζονται με τις φανέλες» (να το πω χρησιμοποιώντας ρήση εκ του ποδοσφαίρου!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ευτυχία, η Κλόουν

  Την λέγανε Ευτυχία. Όχι ειρωνικά. Αυτό της είχαν δώσει για όνομα κι ας μην τα έφερε εύκολα η ζωή της. Είχε περάσει πολλά. Είχε χάσει ανθρώπους, είχε κλείσει πράγματα μέσα της, είχε κλάψει σιωπηλά αλλά ποτέ της δεν τα ξέχασε. Δεν έκανε πως δεν υπάρχουν. Τα κράτησε! Όχι για να την βαραίνουν, αλλά για να τα γυρίσει ανάποδα και να τα κάνει κάτι άλλο, κάτι το αναγεννητικό. Μια μέρα αποφάσισε να γίνει Κλόουν . Όχι για να κάνει την αστεία. Δεν της ταίριαζε αυτό, το έκανε γιατί ήθελε να είναι κοντά σε παιδιά που πονούσαν. Να τους δώσει κάτι απλό, κάτι καθαρό, κάποιου είδους μαγεία. Κάτι που της είχε λείψει όταν ήταν εκείνη μικρή. Λίγη χαρά χωρίς ερωτήσεις. Έραψε μόνη της τη στολή της. Ζωγράφισε στο μάγουλο ένα μικρό φεγγάρι. Πήρε μια σακούλα, την γέμισε μπαλόνια και πήγε σε παιδικά νοσοκομεία. Όμως τα μπαλόνια της δεν ήταν απλά ούτε μονότονα. Ήταν πολύχρωμα. Κόκκινα, μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ. Και το καθένα είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα  δάκρυ . Όχι όπως το φαντάζεσαι. Όχι...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)