ΦΩΝΕΣ ΚΑΙ ΨΙΘΥΡΟΙ - ΛΙΤΣΑ ΓΙΟΥΤΗ

Εκφραστικοί μου, καλημέρα.

Για σήμερα, σας έχω ακόμη μία πρόταση βιβλίου και την παρουσίαση μίας ακόμη, νέας συγγραφέως που μόνη παλεύει, προσπαθεί και τα καταφέρνει.

Βασικά, όταν παλεύεις μόνος, ενάντια πολλών, η όποια νίκη σου, έχει άλλου είδους σημασία.

Σήμερα, θα σας παρουσιάσω την Θεσσαλονικά συγγραφέα Λίτσα Γιούτη και το βιβλίο της "Φωνές και Ψίθυροι"

Και μη χάνοντας χρόνο, πάμε αμέσως να τους γνωρίσουμε.

Η Λίτσα Γιούτη γεννήθηκε το 1984
στα Χανιά της Κρήτης.Υιοθετήθηκε από μια υπέροχη
οικογένεια στην Θεσσαλονίκη.Σε μικρότερη ηλικία ασχολήθηκε
με τον πρωταθλητισμό, με το
παιδικό θέατρο,
ενώ μέχρι και
σήμερα συμμετέχει εθελοντικά
σε ανθρωπιστικούς συλλόγους,
αναλαμβάνοντας την ψυχαγωγία
των μελών.

Αποφοιτώντας ώς
 Τεχνικός Υλικού/Λογ/κου Η/Υ,
Δικτύου&Συστημάτων,
συνέχισε
τις σπουδές της και απέκτησε
επιτυχώς πτυχίο στην
Επαγγελματική ηχοληψία και
την Συμβουλευτική ψυχολογία.

Η ανάγνωση, η γραφή και η δίψα
 για δημιουργία, ήταν ένα "χόμπι"
που την ακολουθούσε παντού
και πάντα.
Στίχοι που έλπιζε κάποια
στιγμή, να σκεπαστούν με νότες.

Το 2008, με τις "Χάρτινες νότες",

δημιούργησαν μουσική σύνθεση με
τίτλο "Θα είσαι εκεί.."
Το 2009,
δημιουργήθηκε ταινία μικρού
μήκους
για το Φεστιβάλ
Θεσσαλονίκης
με τίτλο "Ταξίδι Ζωής."


Το 2015, δημιούργησε εξ ολοκλήρου,το επίσημο ραδιοφωνικό σποτ για
το 4το Θεσσαλονίκη Pride

-Μίλησε μας για το βιβλίο σου «Φωνές και Ψίθυροι».
Θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας, την σκέψη που έγινε πραγματικότητα.
Το πρίν και το μετά της έκδοσης. 

Καταρχάς, να πώ μια καλησπέρα σε όλους τους αναγνώστες αυτού του μπλόκ. Κική μου, να σε ευχαριστήσω για την φιλοξενία σου εδώ, όπως και για ειλικρίνεια σου να μου ζητήσεις ευθέως, τούτη εδώ την συνέντευξη.

Όσο αφορά το βιβλίο…Δεν υπήρχε πρωταρχική σκέψη. Υπήρχαν μόνο συνεχή ερεθίσματα που για καλή μου τύχη τα κατέγραφα. Μελετώντας τα αργότερα, αντιλήφθηκα τον λόγο που τα κράταγα τόσα χρόνια κλειδωμένα στο ντουλάπι. Για άλλους έμοιαζαν σαβούρα, για μένα ήταν θησαυρός. Ιερέας, Ψυχικός, Ψυχίατρος, Ψυχασθένεια, Ψευδαίσθηση ή πραγματικότητα… Όλα αυτά σε ένα βιβλίο.

-Διαβάζοντας  το βιβλίο σου, νιώθω πως συναντώ μόνο αλήθειες.
Έχεις μια απλή και σκληρή -κατά έναν ευαίσθητο τρόπο- γραφή, που μπορεί να αγγίξει πολλές προσωπικότητες ανθρώπων. Θα ήθελα να μοιραστείς μαζί μας τί βλέψεις είχες για το εγχείρημα αυτό κι εάν ανταποκρίθηκαν στα όσα πίστευες. Είδαν και άκουσαν οι άνθρωποι όσα ήθελες να επικοινωνήσεις;

Δεν είχα βλέψεις, για το βιβλίο σαν βιβλίο. Δεν είμαι υπέρ των άσκοπων και ανούσιων Δημοσίων σχέσεων, μόνο και μόνο για να φαίνομαι ότι υπάρχω και ότι κάτι κάνω. Ούτε για να φανεί ένα βιβλίο μιας άγνωστης συγγραφέως όπως είμαι εγώ. Ούτε επίσης για να δηλώνω ιδιότητα συγγραφέα.
                Όσοι λοιπόν αντιλήφθηκαν τον πραγματικό λόγο έκδοσής του, το έχουν ήδη προμηθευτεί. Μερικοί φοβούνται να με πλησιάσουν επειδή ίσως θεωρούν κατώτερο το γεγονός της αυτοέκδοσης ή θεωρούν «επικίνδυνο» το θέμα του βιβλίου ή στο φινάλε, δεν είμαι και καμιά διάσημη για να τρέξουν να το προμηθευτούν. Μα σκοπός για μένα ήταν να διαρρεύσει και να διαβαστεί. Όχι να βραβευτεί, ούτε και να φωτιστώ από άστρο, μέσα από ένα συγγραφικό έργο. Ο λόγος ύπαρξής του άλλωστε, είναι αφυπνιστικός. 

-«Ονειρεύομαι έναν κόσμο, που θα ξαπλώνει στα πούπουλα του λευκού της ψυχής του, δίχως να ντρέπεται για το ξέστρωτο μαύρο που άφησε πίσω του.»
Συνεχίζεις να τον ονειρεύεσαι αυτόν τον κόσμο; Θα τον ονειρεύεσαι ό,τι κι αν γίνει; 

Συνεχίζω να ονειρεύομαι έναν κόσμο που θα βρίσκει το κουράγιο να ζητήσει «Συγγνώμη» και να παραδεχθεί τα λάθη του όσο ψηλά κι αν έχει την εντύπωση πως βρίσκεται. Μια πτώση είναι πανεύκολη και μπορεί να συμβεί ακόμη και στον ίσιο δρόμο. Έτσι λοιπόν, θα τον ονειρεύομαι όσο αντέχω και για όσο θα βρίσκω στο διάβα μου ανθρώπους με πραγματικά κοινό σκοπό με τον δικό μου. 

-Πώς μπορούμε να συμβάλλουμε σαν κοινωνία σε έναν τέτοιο κόσμο και πώς σαν ξεχωριστές οντότητες; 

Μια κοινωνία αποτελείται εκ των πραγμάτων από ξεχωριστά άτομα. Όποιος κατέχει ως όπλο γνώσεις και εμπειρία, έχει μεγάλη σημασία ο τρόπος που θα το χρησιμοποιήσει. Βλέπουμε πολλούς ανθρώπους που ξαφνικά απέκτησαν ακόλουθους, κοινό και δόξα, και πίστεψαν ότι τους ανήκουν όλες οι συνειδήσεις του κόσμου. Θα μπορούσα να εκμεταλλευτώ με μεγάλη ευκολία κάποιες συνειδήσεις αλήθεια, απλώς δεν ήθελα και δεν θέλω. Ανέκαθεν είχα την τάση να προσπαθώ να προστατέψω τους ανθρώπους μου από τις κακοπροαίρετες παγίδες των άλλων, επισημαίνοντας τους τα κενά ασφαλείας που αμέλησαν να κλείσουν. Τους τρομάζει η ειλικρίνεια. Δεν την αντέχουν. Καταλήγοντας λοιπόν,  καλό θα ήταν αντί να κοιτάει ο καθένας μας πώς να κατασπαράξει τον συνάνθρωπό του επειδή διαθέτει δήθεν το όπλο της πολυγνωσίας, να προσπαθεί καλοπροαίρετα να τον προστατεύσει.  Να τον αφυπνίσει με αγάπη και κατανόηση. Να σταθεί δίπλα του. Κατά αυτόν τον τρόπο ο καθένας μας ως μονάδα συνεπώς και ως κοινωνικό σύνολο, θα καταφέρναμε να επιβιώσουμε με λιγότερη μοναξιά, απομόνωση, καχυποψία και εν τέλει με μειωμένα τα ποσοστά των ψυχικών διαταραχών. 

-Στο προφίλ σου, βλέπω πως πάντα μιλάς ξεκάθαρα και υπερασπίζεσαι τις απόψεις σου. Δύσκολο πράγμα να μπορείς να είσαι την σημερινή εποχή αυθεντικός άνθρωπος, αυτό όμως είναι κάτι που σε κάνει να ξεχωρίζεις. Θα ήθελα να μου μιλήσεις λίγο για την ντομπροσύνη που σε διαθέτει. Πώς σώζεται στον χρόνο αυτό το πολύτιμο προσόν;

Κάποτε, ένας πολύ καλός άνθρωπος, μου δίδαξε την αξία της αλήθειας.
Την δοκίμασα και… εθίστηκα. Οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν τους ξεχνούν, κι εγώ δεν ξεχνώ τους καλούς ανθρώπους. Ένας καλός άνθρωπος για να θεωρείται πραγματικά και γνήσια καλός, θα πρέπει σίγουρα να διαθέτει ντομπροσύνη. Αν εσύ στην ζωή σου λειτουργείς ως μασκαρεμένος ψεύτης, θα μοιάζεις για όλους καλός. Στην ουσία το μόνο αληθινό και ντόμπρο που διαθέτεις, είναι το προσωπείο σου. Η μάσκα σου. Εσύ που την φοράς, είσαι απλώς ένας καλός χειριστικός εγωιστής διπλωμάτης. Κι αν εγώ σε συναντήσω, θα βουίξει το κεφάλι μου από Φωνές & Ψίθυρους.
Και να ήθελα δηλαδή, το ψέμα δεν το σηκώνει ο οργανισμός μου. Αν δεν είσαι ντόμπρος, σε απωθεί το σώμα και η ψυχή μου. Βγάζει φλύκταινες που λέμε. Η ντομπροσύνη με ηρεμεί. Το ψέμα και η χειριστική διπλωματία ειδικά για προσωπικό όφελος, με εξοργίζει. Η χειραγώγηση, επίσης.

-Ευχαριστημένη από τον χώρο των εκδόσεων και της λογοτεχνίας γενικότερα;

Αυτή ήταν ερώτηση πυροτέχνημα ομολογώ.
Κοίταξε να δεις… Κανένας χώρος δεν είναι τέλειος. Ο χώρος της συγγραφής όμως, θεωρώ πως είναι πιο χαώδης και από τον χώρο της μουσικής παραγωγής. Δεν υπάρχει διόλου ντομπροσύνη. Όλα βασίζονται σε λογοπαίγνια και γρίφους. Αυτό προκαλεί ίντριγκα και έμπνευσή αλλά καταντάει παράλληλα και πολύ κουραστικό. Σε συμπαθούν και σε αντιπαθούν λυρικά. Σε αγαπούν και σε πληγώνουν λυρικά. Ακόμη και ο ψυχικός σου θάνατος, για κάποιους είναι πηγή έμπνευσης και πραγματοποιείται εξίσου λυρικά. Η ειλικρίνεια λοιπόν που κρύβεται μονίμως πίσω από γρίφους, λυρισμούς και λογοπαίγνια, δεν διαθέτει ντομπροσύνη. Της λείπει βλέπεις εξ’ ολοκλήρου η ευθύτητα. Θέλω να πιστεύω βέβαια, πως υπάρχουν σίγουρα και εξαιρέσεις, απλώς ίσως δεν ήρθαν ακόμη στον δρόμο μου. 

-Τί όνειρα έχεις για την ζωή σου και τι βλέψεις για το επόμενο σου βήμα στον τομέα της συγγραφής; 

Όταν ο άνθρωπος ονειρεύεται, ο Θεός γελάει! Έτσι λένε. Δεν έχω όνειρα για την ζωή μου. Κατά αυτόν τον τρόπο, έπαψα πλέον να απογοητεύομαι από τους ανθρώπους. Σταμάτησα να αγωνιώ κάθε τρείς και λίγο αν θα πραγματοποιηθεί κάποιο από τα όνειρα μου ή αν όχι. Αν πράγματι αξίζω μια οποιαδήποτε εξέλιξη στην ζωή μου –είτε θετική, είτε αρνητική- από μέρους μου είναι καλοδεχούμενη.

Όσο για την συγγραφή, προς το παρόν απέχω από τα κοινά. Έχουμε κανονίσει 2ρη παρουσίαση 26 Φεβρουαρίου στην Ν. Φωκαία Χαλκιδικής στο Cozzy Café Bar και αρκετά αργότερα –αν όλα πάνε κατ’ευχήν- θα πραγματοποιηθεί ακόμη μία, πάλι στην Χαλκιδική, στο Πολιτιστικό Κέντρο της Νέας Φωκαίας. Η 3τη αυτή παρουσίαση, θα έχει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Θα ήθελα όμως να σας τον κρατήσω για έκπληξη.

Να ευχαριστήσουμε την συγγραφέα Λίτσα Γιούτη και να της ευχηθούμε καλοτάξιδο να είναι το βιβλίο της και να έρθουν πολλά ακόμη! Και φυσικά, Καλή επιτυχία σε όλα αυτά τα καλλιτεχνικά με τα οποία καταπιάνεται.

Μιας και έχω το βιβλίο της και μπορώ να εκφέρω προσωπική γνώμη, θα ήθελα να σας πω πως η μόνη λέξη που μπορώ να το χαρτακτηρίσω είναι η ¨Αυθεντία¨.

Για περισσότερες πληροφορίες, καθώς επίσης και για να αποκτήσετε το βιβλίο, σας δίνω τα λινκ της συγγραφέως μας:

https://litsagiouti.webnode.gr/ 
https://www.facebook.com/foneskaipsithyroi/?ref=br_rs



Και κλείνουμε με το φινάλε του βιβλίου:

"Απαξιώ και διαγράφω, ό,τι καταστρέφει την παραμυθένια εικόνα του κόσμου που ονειρεύτηκε η διαγνωσμένη μου παράνοια."