Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΓΡΑΦΕΙΣ ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΜΕ ΤΡΑΒΑΕΙ







Μην κτυπάς καθόλου αν είναι δυνατό να το αποφύγεις με αξιοπρέπεια. Αλλά ποτέ μην κτυπάς απαλά.

Θεόδωρος Ρούζβελτ, 1858-1919, Αμερικανός πρόεδρος [1901-1909]

__________

Στην όμορφη Θεσσαλονίκη από την αγαπημένη μου συγγραφέα Λίτσα Γιούτη (Litsa Giouti)















Η Αγάπη δηλώνει Παρών!
Κική μου, σε ευχαριστώ για το όμορφο αυτό δημιούργημα. Με ταξίδεψε σε μια εποχή που ευτυχώς πρόλαβα, καθότι σε κάποια απομακρυσμένα χωριουδάκια υφίσταται ακόμη. Θεωρώ πως το βιβλίο είναι ένα από τα αγνότερα που έχω διαβάσει. Δεν με δυσκόλεψε στην κατανόηση, ενώ χρησιμοποιούσε μια γαλήνια πλοκή δίχως να μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι. (είμαι και λίγο ευέξαπτη). Μου άρεσε που τα γράμματα ήταν ευδιάκριτα, όπως επίσης χρησιμοποίησες και εσύ αρκετά κενά «έντερ» έτσι ώστε να μην κουράζει στην ανάγνωση. Δεν το κάνουν πολλοί, γιατί δεν συμφέρει από πλευράς τύπωσης. Επειδή δυστυχώς δεν είμαι γνώστρια έτσι ώστε να διαχωρίσω νουβέλες ή ιστοριούλες –έχω θέμα με την μνήμη ως γνωστόν- θα μπορούσα να πω πως είναι ένα όμορφο ανάγνωσμα για όσους θέλουν να ηρεμήσουν. Δεν ξέρω αν αυτό που θα πω είναι προσβλητικό ή ενθαρρυντικό αλλά η ανάγνωσή του, πραγματοποιούνταν πάντα λίγο πριν κοιμηθώ. Αυτό για μένα σημαίνει ότι με ηρεμούσε και δεν μου προκαλούσε εγρήγορση. Θα τολμούσα να πώ πως με ταξίδευε. Έδωσα έμφαση στην ιστορία με την φυσαρμόνικα –ένα κόλλημα με τα μουσικά, το έχω- αν και θεωρώ πως σαν γενικευμένη εικόνα, η νουβέλα «Στην Στάση των τρένων», ήταν πιο εικονογραφικά ανεπτυγμένη. Σου εύχομαι καλή επιτυχία στο επόμενο εγχείρημα. Γράφεις με ειλικρίνεια και αυτό είναι το κυρίως σημείο που με τραβάει. Συνήθως βλέπουμε τραβηγμένα δημιουργήματα με ένα σωρό άγνωστες λέξεις. Εν προκειμένη ναι μεν υπήρχαν κάποιες που εγώ προσωπικά δεν γνώριζα αλλά που δεν με δυσκόλευαν στο να συμπεράνω «τι θέλει να μας πει ο ποιητής» που λένε.
Να είσαι καλά! Εύχομαι καλές δημιουργίες!  Πάντα με χαμόγελο!






Τέχνη είναι οτιδήποτε μπορείς να κάνεις καλά. Οτιδήποτε μπορείς να κάνεις με Ποιότητα.

Robert M. Pirsig, 1928-2017, Αμερικανός συγγραφέας

___________

Aπό την αγαπημένη Λίτσα Γιούτη (Litsa Giouti), κάπου στην Χαλκιδική.






















Κουράστηκα να κυβερνώ σκλάβους.

Φρειδερίκος Β’ (ο Μέγας), 1712-1786, Αυτοκράτωρ της Πρωσίας [1740-1786]

(τα τελευταία του λόγια)


 ___________

Aπό την αγαπημένη Λίτσα Γιούτη (Litsa Giouti), κάπου στην Χαλκιδική.














Εδώ: https://www.facebook.com/events/160176051444147/ μπορείτε να δείτε πληροφορίες για την παρουσίαση του βιβλίου της συγγραφέως μας, Λίτσα Γιούτη.
Καλή επιτυχία και ευχαριστώ για όλα!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ευτυχία, η Κλόουν

  Την λέγανε Ευτυχία. Όχι ειρωνικά. Αυτό της είχαν δώσει για όνομα κι ας μην τα έφερε εύκολα η ζωή της. Είχε περάσει πολλά. Είχε χάσει ανθρώπους, είχε κλείσει πράγματα μέσα της, είχε κλάψει σιωπηλά αλλά ποτέ της δεν τα ξέχασε. Δεν έκανε πως δεν υπάρχουν. Τα κράτησε! Όχι για να την βαραίνουν, αλλά για να τα γυρίσει ανάποδα και να τα κάνει κάτι άλλο, κάτι το αναγεννητικό. Μια μέρα αποφάσισε να γίνει Κλόουν . Όχι για να κάνει την αστεία. Δεν της ταίριαζε αυτό, το έκανε γιατί ήθελε να είναι κοντά σε παιδιά που πονούσαν. Να τους δώσει κάτι απλό, κάτι καθαρό, κάποιου είδους μαγεία. Κάτι που της είχε λείψει όταν ήταν εκείνη μικρή. Λίγη χαρά χωρίς ερωτήσεις. Έραψε μόνη της τη στολή της. Ζωγράφισε στο μάγουλο ένα μικρό φεγγάρι. Πήρε μια σακούλα, την γέμισε μπαλόνια και πήγε σε παιδικά νοσοκομεία. Όμως τα μπαλόνια της δεν ήταν απλά ούτε μονότονα. Ήταν πολύχρωμα. Κόκκινα, μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ. Και το καθένα είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα  δάκρυ . Όχι όπως το φαντάζεσαι. Όχι...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)