Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΓΡΑΦΕΙΣ ΜΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΣΗΜΕΙΟ ΠΟΥ ΜΕ ΤΡΑΒΑΕΙ







Μην κτυπάς καθόλου αν είναι δυνατό να το αποφύγεις με αξιοπρέπεια. Αλλά ποτέ μην κτυπάς απαλά.

Θεόδωρος Ρούζβελτ, 1858-1919, Αμερικανός πρόεδρος [1901-1909]

__________

Στην όμορφη Θεσσαλονίκη από την αγαπημένη μου συγγραφέα Λίτσα Γιούτη (Litsa Giouti)















Η Αγάπη δηλώνει Παρών!
Κική μου, σε ευχαριστώ για το όμορφο αυτό δημιούργημα. Με ταξίδεψε σε μια εποχή που ευτυχώς πρόλαβα, καθότι σε κάποια απομακρυσμένα χωριουδάκια υφίσταται ακόμη. Θεωρώ πως το βιβλίο είναι ένα από τα αγνότερα που έχω διαβάσει. Δεν με δυσκόλεψε στην κατανόηση, ενώ χρησιμοποιούσε μια γαλήνια πλοκή δίχως να μου ανεβάζει το αίμα στο κεφάλι. (είμαι και λίγο ευέξαπτη). Μου άρεσε που τα γράμματα ήταν ευδιάκριτα, όπως επίσης χρησιμοποίησες και εσύ αρκετά κενά «έντερ» έτσι ώστε να μην κουράζει στην ανάγνωση. Δεν το κάνουν πολλοί, γιατί δεν συμφέρει από πλευράς τύπωσης. Επειδή δυστυχώς δεν είμαι γνώστρια έτσι ώστε να διαχωρίσω νουβέλες ή ιστοριούλες –έχω θέμα με την μνήμη ως γνωστόν- θα μπορούσα να πω πως είναι ένα όμορφο ανάγνωσμα για όσους θέλουν να ηρεμήσουν. Δεν ξέρω αν αυτό που θα πω είναι προσβλητικό ή ενθαρρυντικό αλλά η ανάγνωσή του, πραγματοποιούνταν πάντα λίγο πριν κοιμηθώ. Αυτό για μένα σημαίνει ότι με ηρεμούσε και δεν μου προκαλούσε εγρήγορση. Θα τολμούσα να πώ πως με ταξίδευε. Έδωσα έμφαση στην ιστορία με την φυσαρμόνικα –ένα κόλλημα με τα μουσικά, το έχω- αν και θεωρώ πως σαν γενικευμένη εικόνα, η νουβέλα «Στην Στάση των τρένων», ήταν πιο εικονογραφικά ανεπτυγμένη. Σου εύχομαι καλή επιτυχία στο επόμενο εγχείρημα. Γράφεις με ειλικρίνεια και αυτό είναι το κυρίως σημείο που με τραβάει. Συνήθως βλέπουμε τραβηγμένα δημιουργήματα με ένα σωρό άγνωστες λέξεις. Εν προκειμένη ναι μεν υπήρχαν κάποιες που εγώ προσωπικά δεν γνώριζα αλλά που δεν με δυσκόλευαν στο να συμπεράνω «τι θέλει να μας πει ο ποιητής» που λένε.
Να είσαι καλά! Εύχομαι καλές δημιουργίες!  Πάντα με χαμόγελο!






Τέχνη είναι οτιδήποτε μπορείς να κάνεις καλά. Οτιδήποτε μπορείς να κάνεις με Ποιότητα.

Robert M. Pirsig, 1928-2017, Αμερικανός συγγραφέας

___________

Aπό την αγαπημένη Λίτσα Γιούτη (Litsa Giouti), κάπου στην Χαλκιδική.






















Κουράστηκα να κυβερνώ σκλάβους.

Φρειδερίκος Β’ (ο Μέγας), 1712-1786, Αυτοκράτωρ της Πρωσίας [1740-1786]

(τα τελευταία του λόγια)


 ___________

Aπό την αγαπημένη Λίτσα Γιούτη (Litsa Giouti), κάπου στην Χαλκιδική.














Εδώ: https://www.facebook.com/events/160176051444147/ μπορείτε να δείτε πληροφορίες για την παρουσίαση του βιβλίου της συγγραφέως μας, Λίτσα Γιούτη.
Καλή επιτυχία και ευχαριστώ για όλα!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

25 λέξεις #16 - Χρόνος στάζει ανάμεσα στις λάμψεις

  Πίσω απ’ το πλήθος των φώτων ο ήλιος δεν χάνεται — μεταμορφώνεται. Χρόνος στάζει ανάμεσα στις λάμψεις. Κανείς δεν γυρνά. Καλημέρα εκφραστικοί μου! Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο "25 λέξεις" της Μαρίας Νικολάου, στο '' το Κείμενο'' , με νικήτρια την Αλεξάνδρα μας Woman in blogs . Εμπνευστήκαμε από τη φωτογραφία της Μαρίας, που μοιράστηκε μαζί μας και είδατε πιο πάνω. Σε μόλις 25 λέξεις , εκφράσαμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μας γέννησε αυτή η εικόνα. Μπορείτε να δείτε όλες τις συμμετοχές εδώ . Μαρία μου, σε ευχαριστούμε θερμά — και συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες! Ήταν μια ακόμη υπέροχη διαδικτυακή εμπειρία. Ένα ιδιαίτερο ευχαριστώ σε όσους στήριξαν τη συμμετοχή μου ή σταθήκαν σε αυτή με αγάπη.

Από την Άλλη Πλευρά

    Πηγή Ο ήλιος είχε ήδη ανέβει ψηλά στον ουρανό όταν ο Δημήτρης πήρε στα χέρια του τον φάκελο. Είχε εκείνη τη μυρωδιά που τον έκανε να νιώθει σαν να ήρθε από το παρελθόν, από ένα άλλο κεφάλαιο της ζωής του, που δεν ήθελε να θυμάται. Ήταν το είδος του φακέλου που θα πετούσε χωρίς δεύτερη σκέψη, αν δεν είχε ένα περίεργο αίσθημα στο στομάχι. Άνοιξε τον φάκελο αργά, λες και το περιεχόμενό του θα μπορούσε να τον τραυματίσει, κι εκεί, ανάμεσα σε μερικά τσαλακωμένα χαρτιά, βρήκε ένα παλιό κασετόφωνο. Το κρατούσε στα χέρια του, κοιτώντας το με μια αίσθηση αμηχανίας, σα να είχε ανοίξει έναν θησαυρό που δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί. Το κασετόφωνο ήταν ακριβώς το ίδιο όπως εκείνα που χρησιμοποιούσαν οι γονείς του όταν ήταν μικρός, από εκείνα τα μοντέλα που ακούγονταν σαν να παίζουν με χαμηλή ένταση ακόμα κι όταν ήταν στο τέρμα. Μόνο που αυτή η συσκευή δεν είχε καμία ετικέτα, καμία ένδειξη για το ποιος ήταν ο αποστολέας ή το περιεχόμενό της. Το μόνο που υπήρχε πάνω ήταν μία κασέτ...