Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΌΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΑΠΗ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ.



 Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ, δύσκολος δρόμος!
Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος.
Τον κρατάς όπως κρατάς το χέρι του φίλου σου
και μετράς το σφυγμό του πάνω σε τούτο το σημάδι
που άφησαν οι χειροπέδες!
Κανονικός σφυγμός, σίγουρο χέρι.
Κανονικός σφυγμός, σίγουρος δρόμος!

Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ! Πολύ μακρύς αδερφέ μου.
Οι χειροπέδες βάραιναν τα χέρια. Τα βράδια που ο μικρός γλόμπος
κουνούσε το κεφάλι του λέγοντας «πέρασε η ώρα»
εμείς διαβάζαμε την ιστορία του κόσμου σε μικρά ονόματα
σε κάποιες χρονολογίες σκαλισμένες με το νύχι στους τοίχους
των φυλακών, σε κάτι παιδιάστικα σχέδια των μελλοθανάτων.
Μια καρδιά, ένα τόξο, ένα καράβι που ‘σκιζε σίγουρα το χρόνο,
σε κάποιους στίχους που ‘μειναν στη μέση για να τους τελειώσουμε,
σε κάποιους στίχους που τελειώσαν για να μην τελειώσουμε.

Ήταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ, δύσκολος δρόμος.
Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος. Τον κρατάς
όπως κρατάς το χέρι του φίλου σου, και μετράς το σφυγμό του,
πάνω σε τούτο το σημάδι που άφησαν οι χειροπέδες.
Κανονικός σφυγμός. Σίγουρο χέρι.
Κανονικός σφυγμός. Σίγουρος δρόμος.

-Γιάννης Ρίτσος, «Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος»
(Γ. Ρίτσος, Καπνισμένο τσουκάλι)

Από την αγαπημένη μου σεργιανίτισσα Νεφέλη Νέλη Αλεξανδρή και την ομάδα μας "Σεργιάνι στης ψυχής... τα καλντερίμια".

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την στήριξη!



"Η φωτιά αγκάλιαζε, την χρυσαφί από τις φλόγες, επιδερμίδα της και εκείνος ένοιωσε μια άπειρη ζεστασιά να πλημμυρίζει τη ψυχή του.
Η μηχανή έμεινε μετέωρη στο λαιμό του…
Με δυναμικά βήματα πλησίασε προς το μέρος της φωτιάς. Όταν βρέθηκε απέναντί της, την κοίταξε τρυφερά και προσπέρασε. Από την άλλη πλευρά της φωτιάς, υπήρχαν επίσης δυο τρεις παρεούλες, διασκορπισμένες.
Σε μια παρέα τεσσάρων ατόμων βρισκόταν κι εκείνη ανάμεσά τους.
Κάτω από το φως των αστεριών και τη φλόγα της φωτιάς, έμοιαζε ακόμη πιο εξωπραγματική.
Πλησίασε την παρέα μην μπορώντας να πάρει τα μάτια του από την κοπέλα. Βρέθηκε ξαφνικά μετέωρος, μπροστά της, να την κοιτά με βλέμμα απολογητικό, μην μπορώντας να αρθρώσει λέξη.
Τότε, τον είδε.
Βλέμματα εκφραστικά, συγκρούστηκαν.
Έμειναν εκεί, να κοιτάζονται, προσπαθώντας να εισβάλουν στα άδυτα της ψυχής του καθενός."

-- Απόσπασμα από "Την Αγάπη της Σιωπής" από "Την Αγάπη που Δηλώνει Παρών" με μια φωτογραφία που ξεχειλίζει θαλπωρή και μας έρχεται από τα χέρια της αγαπημένης μου Litsa Delniotou





"Ήταν για ώρες ξαπλωμένη στο κρεβάτι της δίχως να μιλά, δίχως να αισθάνεται, δίχως να αποζητά τίποτα πέρα από το χάδι της μητέρας της που τόση ώρα της το παρείχε απλόχερα.
Είχε ξεχάσει πως είναι η αγάπη της μάνας και λες από το πουθενά το ξαναβρήκε. Μόνο και μόνο για αυτό ένιωθε ευγνώμων για τη σημερινή ημέρα.
Της αρκούσε που η μητέρα της βρισκόταν καθισμένη στο προσκέφαλό της, την κοιτούσε με απεριόριστη αγάπη και τη χάιδευε με τον ίδιο τρόπο ακριβώς τρόπο, όπως όταν ήταν μωρό.
Η πόρτα χτύπησε μια φορά και η ησυχία του δωματίου διασπάστηκε.
«Παρακαλώ», ακούστηκε η φωνή της μητέρας δίχως να σταματήσει λεπτό το χάδι της."

-- Απόσπασμα από "Την Φυσαρμόνικα των Αισθήσεων" από "Την Αγάπη που Δηλώνει Παρών" με μια φωτογραφία που ξεχειλίζει θαλπωρή και μας έρχεται από τα χέρια της αγαπημένης μου Litsa Delniotou. 




  Όπου υπάρχει αγάπη, υπάρχει ζωή.

Ίντιρα Γκάντι, 1917-1984, Ινδή πρωθυπουργός

____________






Η φωτογραφία από την αγαπημένη μου, Χαρούλα Δουκουμέ.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους!

Σχόλια

  1. Και εδώ επίσης θα προσθέσω αυτό που σχολίασα Κική μου στο σημερινό σου θέμα. Εξαιρετική ατμόσφαιρα με πανέμορφες φωτογραφίες και αναφορές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε; Είστε όλοι καλά; Εγώ μια χαρά! :) Σήμερα φίλοι είχα μια έντονη, εσωτερική επιθυμία να γράψω. Τα χέρια μου δε με "έτρωγαν" ακριβώς όπως λένε κάποιοι, αλλά "πέταγαν", ήθελα έντονα να γράψω κάτι αλλά δεν ήξερα τί και πώς. Τελικά ήταν πανεύκολο να μάθω τί ήθελα. Απλώς ρώτησα τον εαυτό μου!  Λέω Κική τί θές να γράψεις; Κάτι για το πράσινο, τη φύση, την ελπίδα μου απάντησε. (Δε σας κανω πλάκα - μιλάω σε φιλαράκια και οτι λέω το εννοώ) Ε μετά κατάλαβα τί ήθελα Ήθελα να γράψω κάτι για τον αγώνα που δίνουνε (δίνουμε) εδώ και καιρό πολλά μπλοκοσπιτάκια (και όχι μόνο), ενάντια στον σκουπιδότοπο που θέλουνε κάποιοι να καταντήσουνε τη Μεσόγειο. Πατωντας ΕΔΩ και ΕΔΩ και ΕΔΩ μπορείτε να ενημερωθείτε πλήρως. Συμμετέχω και εγώ λοιπόν με το ακόλουθο κείμενο (εφόσον γίνει δεκτό) στην  πράσινη έκδοση που ετοιμάζει το ηλεκτρονικό περιοδικό Ανθρώπων Έργα , για τα χημικά που ετοιμάζονται να ξεφορτωθούν στη...