ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Ώρα καλή στου απείρου την καρδιά γλάρε μου βραδυνέ που φεύγεις – πλοίο, μετά από σένα η νύχτα, η σιγαλιά, η κάμαρά μου, ένα φωσάκι, ένα βιβλίο. Πηγαίνεις σύ... Εγώ εκπεσμένο αλαργινό αδέλφι σου νοσταλγικό εδώ μένω· ένα βιβλίο, ένα φωσάκι –και πονώ μια καμαρούλα – αδέρφι μου υψωμένο. Κι όλο πετάς. Ώρα καλή κι έχω δουλειά στο χούμα δώ που βρέθκαν οι καημοί μου, άσπρα να κάμω τα χρυσά μου τα μαλλιά κι ύστερα να λυγίσω το κορμί μου. Κι’ από κοντά (μην απορείς και μη ρωτάς) σιγά να φύγω έχω δουλειά γλάρε μου – πλοίο ένα βραδάκι που λευκός συ θα πετάς σαν νάσαι το ανοιγμένο μου βιβλίο... ~~ Ο Γλάρος, από το βιβλίο: Γιάννης Σκαρίμπας, «Ουλαλούμ, Εαυτούληδες, Βοϊδάγγελοι», Εκδόσεις Κάκτος, Αθήνα 1976, σελ. 21. Έως τη Τετάρτη 01 Αυγούστου 2018, θα πραγματοποιείται έκθεση καραγκιοζοφιγούρων, προσωπογραφιών και φωτογραφιών του Γ. Σκαρίμπα στην αίθουσα Αριστοτέλης (Δημαρχιακό Μέγαρο Κότσικα, παραλία Χαλκίδας) και παράλληλη προβολή ταινίας μικρού μήκους του Ε

Ως ανύποπτος καθόμαν, ήρθαν όλα μι' αντάρα οι ήρωές-μου κι οι στίχοι-μου — φιόρα-μου όλα πλατύφυλλα —, κάθε μια της ζωής-μου ήταν — κει — στραβομάρα, κάθε γκάφα-μου ή τύφ-λα... Κι ως αρπώντας με μ' έβγαλαν σηκωτόν απ' την πόλη (με καμπούρες κι αλλήθωροι — με στραβή άλλα αρίδα). όλα εκεί με τριγύρισαν και με δείξαν — χαχόλοι — κει βαθιά, τη Χαλκίδα: ... Βλέπεις μαιτρ —μου φωνάξανε— τη Χαλκίδα την είδες όπου συ μες στα φάλτσα-σου μόνον, ήξερες ν' άρχεις; Νά τα έργα-σου, οι πόθοι-σου — όλοι εμείς — φασουλήδες, νά και συ θιασάρχης!... Τι ντεκόρ ανισόρροπο που με μύτη γελοία μαιτρ μπεκρής το σκεδίαζε στό 'να πόδι να στέκει. ήταν κει, λες και χτίστηκε με γλαρή κιμωλία, όρθιο η πόλη λελέκι... Κι ω Θεέ-μου, τι θίασος, τι λερή συνοδεία εαυτούληδων (τούτοι-μου), να μοιράσουν σαν λύκοι μεταξύ-τους — για ρόλους-των — κάθε μια-μου αηδία, κάθε τι ρεζιλίκι.. Κι είμαι γω θιασάρχης-τους; Αλς κουρσούμ τώρα εξώλης και προώλης-τους (τέλειος να μαθαίνω

Νάν’ σπασμένοι οι δρόμοι, να φυσάει ο νότος κι εγώ καταμονάχος και να λέω: τι πόλη! να μην ξέρω αν είμαι –μέσα στην ασβόλη– ένας λυπημένος Πιερότος! Φύσαε –είπα– ο νότος κι έλεγα: Η Χαλκίδα, ω Χαλκίδα – πόλη (έλεγα) και φέτος ήμουν – στ’ όνειρό μου είδα – Περικλέτος, πάλι Περικλέτος ήμουν – είδα… Έτσι έλεγα! Ήσαν μάταιοι μου οι κόποι πάν’ σε ξύλο κούφιο, πρόστυχο, ανάρια, ως θερία, ως δέντρα –αναγλυμένοι– ως ψάρια τα όνειρά μου (μούμιες) κι οι ανθρώποι. Τώρα; Πόλη, τρέμω τα γητέματά σου κι είμαι ακόμα ωραίος σαν το Μάη μήνα, κρίμα, λέω, θλιμμένη νάσαι κολομπίνα και να κλαίω εγώ στα γόνατά σου. Έτσι νάν’ σπασμένοι, να φυσά απ’ το νότο και με πίλο κλόουν να γελάς, Χαλκίδα: Αχ, νεκρόν στο χώμα –να φωνάζεις– είδα έναν μου ακόμη Πιερότο!… Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/top-5-poiimata-tou-yanni-skariba-1/ ] Χαλκίδα Νάν’ σπασμένοι οι δρόμοι, να φυσάει ο νότος κι εγώ καταμονάχος και να λέω: τι πόλη! να μην ξέρω αν είμαι –μέσα στην ασβόλη– ένας λυπημένος

      " Κι ω Θεέ-μου, τι θίασος, τι λερή συνοδεία εαυτούληδων (τούτοι-μου), να μοιράσουν σαν λύκοι μεταξύ-τους — για ρόλους-των — κάθε μια-μου αηδία, κάθε τι ρεζιλίκι.." Γιάννης Σκαρίμπα -Στάδιον δόξης (συλλογή Εαυτούληδες 1950) Με αφορμή τα Σκαρίμπεια 2018       Ο Οργανισμός Πολιτισμού του Δήμου Χαλκιδέων (ΔΟΑΠΠΕΧ) και ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Φίλοι Γιάννη Σκαρίμπα», διοργανώνουν τα «Σκαρίμπεια 2018», τα οποία πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Ευρίπεια 2018. Ω, Χαλκίδα πόλη!» και το πρόγραμμά τους έχει ως ακολούθως: Μετά τα μαύρα γεγονότα που πρόσφατα συνέβησαν στην Αττική, οι περί Σκαρίμπα εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν ως εξής: Ι. Έκθεση καραγκιοζοφιγούρων, ΦΩΤΟ και προσωπογραφιών του Σκαρίμπα Θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ του παραλιακού Δημαρχείου Χαλκίδας από το Σάββατο 28 Ιουλίου 2018 & έως την Τετάρτη 1 Αυγούστου 2018 μεταξύ των ωρών 7:00 μ.μ. και 11:00 μ.μ. Παράλληλα θα προβάλλετα

    Η τελευταία πράξη είναι πάντα αιματηρή, όσο ωραία κι αν είναι κατά τα άλλα η κωμωδία. Στο τέλος μας ρίχνουν λίγο χώμα από πάνω, και όλα τελειώνουν για πάντα. Blaise Pascal, 1623-1662, Γάλλος στοχαστής _________ Στα Ζαγοροχώρια, από την αγαπημένη μου, Ioanna Constans Papangeli Eυχαριστώ πολύ!!!

Η πιο επαναστατική αλλαγή στον 21ο αιώνα δεν θα προέλθει από την τεχνολογία, αλλά από μια καινούργια αντίληψη για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. John Naisbitt, 1929-, Αμερικανός συγγραφέας & μελλοντολόγος _________ Στα Ζαγοροχώρια, από την αγαπημένη μου, Ioanna Constans Papangeli Eυχαριστώ πολύ!!!

ειν' οι αναμνήσεις, δρόμος; κάθε δρόμος έχει την δική του ιστορία...  

Υπάρχει ένας θρύλος για έναν αρχαίο θησαυρό που τον φυλάει μέσα του κάποιο ψάρι. Ο άνθρωπος έχει ένα όνειρο. Νομίζοντας πως είναι ο μόνος που κατέχει το μυστικό πηγαίνει κάτω στην όχθη και περιμένει. Περιμένει ελπίζοντας να περάσει το ψάρι. Τα χρόνια περνούν, το ποτάμι κυλάει περνάει το νερό μπροστά του, πάντα σκοτεινό κι αθησαύριστο. Ο άνθρωπος αρχίζει να γίνεται ανήσυχος. Μια σκέψη ωστόσο τον ημερεύει. Πιστεύει πως όπου να ’ναι θ’ αλλάξει η τύχη του. Το σώμα του βαραίνει, τα μαλλιά του ασπρίζουν πυκνή ομίχλη κατεβαίνει στα μάτια του κι ενώ μια νύχτα αλλιώτικη σκοτεινιάζει τον κόσμο εκείνος, κουρασμένος, νυστάζει. Παρ’ όλα αυτά επιμένει. Περιμένει πάντα να πιάσει το ψάρι. Δεν ξέρει και ίσως προς το τέλος μόνο μαθαίνει πως το ποτάμι ήταν το ψάρι που περίμενε. Μα είναι αργά. Το ποτάμι συνεχίζει να κυλάει όπως πάντα. Καταλήγοντας στην ατρύγετη θάλασσα. ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΩΣΤΑΒΑΡΑΣ, Από το «ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΑΥΡΙΑΝΗΣ ΕΞΟΡΙΑΣ» – 1995 _________ Στα Ζαγοροχώρι

«εξέρρει το ύδωρ» * η Γυναίκα, μετρούσε κόκκους αγέννητους κόκκους με μορφή καταιγιστική, πολλαπλασιάζονταν η γονιμοποίηση, αβίαστα προσήλθε ευλαβικά θαρρώ, φυτεύτηκε ο σπόρος το έμβρυο, δυνατό, αφύσικα ανθρώπινο, τη διέλυσε μέλη της, να λανθάνουν τη μέχρι τώρα, βιώσιμη πορεία στο φεγγάρι η μήτρα, φανάρι μιας άλλης, πράττει Υποφαινόμενη, η τρέχουσα πορεία της ανθρωπότητας «επίσχες το ύδωρ» * μην μου μιλάς για χρόνο ούτε για τους ανθρώπους ούτε για τους αιώνες και τις γεννεές δεν είμαι η κλεψύδρα ούτε η ώρα, ούτε καν το λεπτό είμαι το δευτερόλεπτο και είμαι το μόνο, που απολαμβάνει το ύδωρ * Η Κλεψύδρα - Κική Κωνσταντίνου #Εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου #Ποιήματα #Δημιουργώ #Ονειρεύομαι

    Περπατώ στις συνοικίες μέσα στη μοναξιά της νύχτας και σκέφτομαι πως η νύχτα μας αρέσει γιατί αφαιρεί τις περιττές λεπτομέρειες, όπως ακριβώς κάνει και η μνήμη. Χόρχε Λουίς Μπόρχες, 1899-1986, Αργεντινός συγγραφέας ________ Στα Ζαγοροχώρια, από την αγαπημένη μου, Ioanna Constans Papangeli Eυχαριστώ πολύ!!!       " Δεν είναι που σέρνεις σκοτάδι και άβυσσο μαζί σου, έχεις άλλωστε προσωπικό οδηγό το υπέρλαμπρο φεγγάρι και πολλούς συνοδοιπόρους τα χιλιάδες φωτεινά σου άστρα, είναι που η ίδια ξέχασες πως υπάρχεις για το καλό των ανθρώπων και μας άφησες να σε αγγίξουμε, να σε λερώσουμε και να σε μολύνουμε ξανά και ξανά! Είναι σα να επέτρεψες σε κάποιους να σε χρίσουν κατάχρηση ενώ στην ουσία ξέρεις πως είσαι δικαίωμα, Ελευθερία! Κανείς δε νοιάζεται που δείχνεις τόσο ταλαιπωρημένη, εξαρτημένη, εξασθενημένη. Νοιάζονται μόνο που δεν είσαι μαζί τους ανεκτική όπως παλιά. Που δεν συγχωρείς τα λάθη τους αλλά τους τα επιστρέφεις! Ξέρω πως δε τους τι

Η φύση δεν γνωρίζει εξαφάνιση αλλά μόνο μεταμόρφωση! Αναξαγόρας, π.500-427 π.Χ., Προσωκρατικός φιλόσοφος & αστρονόμος ________ Στα Ζαγοροχώρια, από την αγαπημένη μου, Ioanna Constans Papangeli Eυχαριστώ πολύ!!!

    Παρασυρμένοι από ένα παραμύθι, σπαταλούμε τη ζωή μας ψάχνοντας για μια μαγική πόρτα ή για ένα χαμένο βασίλειο της γαλήνης. Ευγένιος Ο’ Νηλ, 1888-1953, Αμερικανός θεατρ. συγγραφέας, Νόμπελ 1936 _________ Στα Ζαγοροχώρια, από την αγαπημένη μου, Ioanna Constans Papangeli Eυχαριστώ πολύ!!!

Η Αγία Παρασκευή ή Παρασκευή Αθληφόρος ή Παρασκευή Μεγαλομάρτυς είναι αγία της Ορθόδοξης και Καθολικής εκκλησίας και θεωρείται προστάτιδα των ματιών. Έζησε στη Ρώμη κατά το 2ο αιώνα και υπέστη μαρτυρικό θάνατο επί ημερών του αυτοκράτορα Μάρκου Αυρήλιου .   Γεννήθηκε σε προάστιο της Ρώμης επί αυτοκρατορίας του Αδριανού (βασιλεία 117-138 μ.Χ). Γονείς της ήταν ο Αγαθόνικος και η Πολιτεία, που ήταν χριστιανοί και οικονομικά εύποροι. Ήταν μοναχοπαίδι. Το όνομά της, της αποδόθηκε λόγω της ημέρας Παρασκευής, κατά την οποία γεννήθηκε. Η ανατροφή της από μικρή ηλικία έγινε βάση χριστιανικών αρχών [1] .  Σε ηλικία 20 ετών έμεινε ορφανή και από τους δυο γονείς, γεγονός που την κατέστησε κληρονόμο σημαντικής περιουσίας, την οποία και εκποίησε, διαθέτοντας τα χρήματα σε φτωχούς και ασθενείς. Ασχολήθηκε εντατικά με την ιεραποστολή , στην πόλη της Ρώμης και την ευρύτερη περιοχή, διδάσκοντας τον Χριστιανισμό κατ-οίκον σε ανθρώπους αδύναμων κοινωνικά ομάδων. Η δράσ

Ο Οργανισμός Πολιτισμού του Δήμου Χαλκιδέων (ΔΟΑΠΠΕΧ) και ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Φίλοι Γιάννη Σκαρίμπα», διοργανώνουν τα «Σκαρίμπεια 2018», τα οποία πραγματοποιούνται στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Ευρίπεια 2018. Ω, Χαλκίδα πόλη!» και το πρόγραμμά τους έχει ως ακολούθως: Μετά τα μαύρα γεγονότα που πρόσφατα συνέβησαν στην Αττική, οι περί Σκαρίμπα εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν ως εξής: Ι. Έκθεση καραγκιοζοφιγούρων, ΦΩΤΟ και προσωπογραφιών του Σκαρίμπα Θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ του παραλιακού Δημαρχείου Χαλκίδας από το Σάββατο 28 Ιουλίου 2018 & έως την Τετάρτη 1 Αυγούστου 2018 μεταξύ των ωρών 7:00 μ.μ. και 11:00 μ.μ. Παράλληλα θα προβάλλεται σχετική με την ποίηση του Σκαρίμπα ταινιούλα του Εσπερινού Λυκείου Χαλκίδας. Ειδικά, κατά την πρώτη ημέρα της εν λόγω δραστηριότητας (Σάββατο 28 Ιουλίου 2018) και ώρα 9 μ.μ. θα γίνουν τα εγκαίνια της εκθέσεως. ΙΙ.  Η γυναίκα στο έργο του Σκαρίμπα  θα πραγματοποιηθεί στο  Θέατρο Κωτσόπουλου  την Τ

“Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν υποταχτείτε. Υποταχτήκαμε και βρήκαμε τη στάχτη. Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν αγαπήσετε. Αγαπήσαμε και βρήκαμε τη στάχτη. Μας έλεγαν θα νικήσετε όταν εγκαταλείψετε τη ζωή σας. Εγκαταλείψαμε τη ζωή μας και βρήκαμε τη στάχτη... Βρήκαμε τη στάχτη. Μένει να ξαναβρούμε τη ζωή μας, τώρα που δεν έχουμε πια τίποτα. Φαντάζομαι εκείνος που θα ξαναβρεί τη ζωή, έξω από τόσα χαρτιά, τόσα συναισθήματα, τόσες διαμάχες και τόσες διδασκαλίες, θα είναι κάποιος σαν εμάς, μόνο λιγάκι πιο σκληρός στη μνήμη.” ― Γιώργος Σεφέρης , Τετράδιο γυμνασμάτων: 1928-1937 «Ποιο είναι, όμως, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία; Όσα μας συμβαίνουν είναι απείρως πιο σημαντικά από όσα γράφουμε – αλλά δεν τα υπολογίζουμε. Όταν γράφω για ένα ζήτημα που με καίει, νομίζω πως θα βγει κάτι καλό –μια μπαλάντα, ας πούμε-αλλά σιγά-σιγά αρχίζω να αρρωσταίνω. Έχω εδώ και πολλά χρόνια την εντύπωση πως γράφω μέσα σε μιαν ομίχλη. Χωρίς να με κυνη

Κρύψε κατά την διάρκεια της μέρας, τη θέληση να γίνεις ταχυδακτυλουργός. Μόνο τη νύχτα Μόνο τη νύχτα Από τα αρχαία ιερατεία, από εκεί. Μηχανικές κατακτήσεις ήταν και κάτι, επιδέξια επιδέξια χέρια. Αυτά πόθησα Βασίζομαι στην ευέξαπτη ταχύτητα και στο πλεονάζον ουτοπικό περιβάλλον Αυτά θέλησα Κόλπο μου ήταν πάντα, η ανολοκλήρωτη φυγή Πάντα, σε άδειο κάθισμα επιβιβαζόμουν Και που να καταλάβεις Γεννήθηκα, ταχυδακτυλουργός ~ Η Ταχυδακτυλουργός - Κική Κωνσταντίνου #Εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου #Ποιήματα #Δημιουργώ

Μαυσωλείο, τόση ιστορία Σε βλέπω σαν ένα ταφικό μνημείο με μορφή θηρίου και όχι κτηριακής εγκατάστασης, όπως είθισται, που αντί για επιφανή ανθρώπους, φιλοξενείς επιφανή τέρατα. Δεν περιέχεις τίποτα, και σίγουρα για εμένα, δεν είσαι​ ναός. Ένα στάδιο, ίσως ή μία αρένα μία αρένα, θαρρώ Αν αφαιρέσω την ανακατασκευή σου, μου θυμίζεις κάτι που δεν θα πω Απλώς να, είναι που "κεντάει" Πάντα μου άρεσαν οι ανακατασκευές, πόσο μάλλον η κάθε άυλη δικιά μου - Μαυσωλείο - Κική Κωνσταντίνου #Εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου #Ποιήματα #Δημιουργώ #Ονειρεύομαι

Μαζώξεις- Ακέραιες μονάδες. Μοναχικές, υπερβολές διαβίωσης. Συνεδριάζει και σήμερα η εσωτερική πάλη. Αποφασίζει η ομαδική συνοχή. Ώφελος, είναι οι καιροσκόποι αδένες, μιας φιάλης πλουμιστής. Δεν είναι που ομιλώ δυσνόητα. Ούτε που εγώ καταλαβαίνω. Είναι που κουράστηκα να συγκρατώ το ακυβέρνητο• - Ακυβέρνητο - Κική Κωνσταντίνου #Εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου #Ποιήματα #Δημιουργώ #Ονειρεύομαι

Είναι η οικογένεια των Σύνθετων Ξέρεις τι αγαπώ; Την ριπή του αέρα που σε μεταμορφώνει σε ένα μεγάλο, λευκό, φτερωτό αλεξίπτωτο. Έτσι εξαπλώνεται η αγάπη ανά την υφήλιο, με μικρά μικρά σποράκια. Βλέπεις, έτσι είναι η δύναμη. Κόκκοι γεροί, δυνατοί, σε κάθε γόνιμο έδαφος. Φύτρωσε και φύσα να εξαπλωθούμε. Άσε αυτή τη φορά τους ''κλέφτες'' να μας φέρουν αυτό το πολύτιμο αγαθό. Λουλούδι κλέφτης, η αγάπη σου. Στον άνεμο, ξορκίζω καθετί κακό. ~~ Λουλούδι Κλέφτης - Κική Κωνσταντίνου #Εκφράσου #Κική_Κωνσταντίνου #Ποιήματα #Δημιουργώ #Ονειρεύομαι

“Ούτε ευτυχισμένος, ούτε δυστυχισμένος. Απλώς, μια επιφάνεια, που πάνω της κάνει τσουλήθρα ο χρόνος.” ~~ Χρίστος Λάσκαρης «Ο χρόνος είναι γρήγορος ίσκιος πουλιών Τα μάτια μου ορθάνοιχτα μες στις εικόνες του Γύρω απ’ την ολοπράσινη επιτυχία των φύλλων Οι πεταλούδες ζουν μεγάλες περιπέτειες Ενώ η αθωότητα Ξεντύνεται το τελευταίο της ψέμα Γλυκιά περιπέτεια Γλυκιά Η Ζωή.» (Ο. Ελύτης, Προσανατολισμοί) «Μονοτονία: Την μια μονότονην ημέραν άλλη μονότονη, απαράλλακτη ακολουθεί. Θα γίνουν τα ίδια πράγματα, θα ξαναγίνουν πάλι — η όμοιες στιγμές μας βρίσκουνε και μας αφίνουν. Μήνας περνά και φέρνει άλλον μήνα. Aυτά που έρχονται κανείς εύκολα τα εικάζει· είναι τα χθεσινά τα βαρετά εκείνα. Και καταντά το αύριο πια σαν αύριο να μη μοιάζει.» (Κ. Π. Καβάφης, Τα ποιήματα, Ίκαρος) «…Αηδίες— ο χρόνος έγινε για να κυλάει, οι έρωτες για να τελειώνουν, η ζωή για να πηγαίνει στο διάολο κι εγώ για να διασχίζω το Άπειρο με το μεγάλο διασκελισμό ενός μαθηματικού υ