ΜΠΕΛΑ, Η ΧΡΙΣΤΟΥΝΕΛΛΑ (μέρος πρώτο)

Καλημέρα εκφραστικοί μου.
Καλή εβδομάδα.
Είστε για ένα παιδικό εορταστικό παραμύθι;

Είναι η Μπέλα, ένα κόκκινο χριστουγεννιάτικο στολίδι και αυτή είναι η ιστορία της (θεατρικά δοσμένη)

Πως δημιουργήθηκε;
Μια ανάγνωση εδώ:  https://ekfrastite.blogspot.com/2018/12/blog-post_73.html


Και πάμε γρήγορα γρήγορα, για το πρώτο μέρος της:

ΜΠΕΛΑ, Η ΧΡΙΣΤΟΥΝΕΛΛΑ

Σκηνή γιορτινή που θυμίζει σπίτι.

Μια γυναίκα γύρω στα σαράντα της έτη, εμφανίζεται με πιατέλες μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Τραγουδάει σε γιορτινό ρυθμό, κάνει δουλειές ( ξεσκονίζει και τακτοποιεί), ανοίγει την τηλεόραση, γελάει μόνη της και έπειτα φεύγει ενώ ειδοποιεί πως ήρθε η ώρα να στολίσει το χριστουγεννιάτικό της δέντρο

Επανέρχεται και στην σκηνή υπάρχουν τρεις μπάλες γιορτινές (οι ήρωες μας: Η Μπέλα, ο Αδάμος και ο Ματίας)

Η Μπέλα ειναι ντυμένη ως κόκκινο στολίδι, ο Αδάμος ως μπλε στολίδι και ο Ματίας, πράσινος. Πιο δίπλα, ακόμη ένας ήρωας που κάνει το χριστουγεννιάτικο δέντρο. (προϋπήρχε ο ήρωας αυτός στην σκηνή)

Με έναν τρόπο, έχουμε καλύψει τα στολίδια (τους ήρωες μας – ίσως με ενα σελοφάν) και η αποκάλυψη θα γίνει απο την οικοδέσποινα του σπιτιού.

Γυναίκα: (αφού τραβαει το σελοφαν)  πω πω σκονιστήκατε χρυσούλια μου, σας είχα καταχωνιασμένα στο πατάρι, πόσο χαίρομαι που σας βρήκα μετά από τόσο καιρό.

τα αγκαλιάζει με αστείο ρυθμό, τα φυλάει και τα στολίδια κάνουν αστείες γκριμάτσες στο κοινό που τα βλέπει.

μόλις η κύρια  γυρνάει την  πλάτη της, εκείνα κάνουν γκριμάτσες και την κοροϊδεύουν ενώ όταν εκείνη γυρίσει μπροστά, εκείνα στέκονται ακίνητα. εκείνη τα πλησιάζει ερευνητικά και μόλις γυρίσει πλάτη αυτά χορεύουν της βγάζουν γλώσσα κτλ, μόλις γυρίσει η γυναίκα εκείνα στέκουν ακίνητα.  μόνο το δέντρο στέκεται ακούνητο και σοβαρό σε αυτή την ιστορία.

η γυναίκα, θυμάται πως πρέπει να πάει στην γειτόνισσα να πάρει συνταγή για να φτιάξει δίπλες και φεύγει αφήνοντας τα στολίδια μόνα τους.

Μπέλα: Επιτέλους ελεύθεροι. Μούδιασα μέσα στο κουτί, αχ πόσο ήθελα να βγω. Επιτέλους Χριστούγεννα!!!!

φωνάζει και αρχίζει να αγκαλιάζεται και να παίζει με τα αλλα στολίδια, τον Αδάμο και τον Ματία. Το δέντρο ακόμη μένει ακούνητο.

Αδάμος: Πέρασε κιόλας ένας χρόνος. Ανυπομονούσα να βγω και πάλι στο προσκήνιο. Πόσο χαίρομαι, Χριστούγεννα!

Ματίας: Γιουπι, γιουπι, γιουπι

Αγκαλιάζονται, φιλιούνται και ξεκινούν να τραγουδούν και να χορεύουν

ΜΕΙΝΕ ΠΑΙΔΙ

«Πέρασε κιόλας ένας χρόνος

ένας χρόνος με όνειρα και προσευχές

ανυπομονούμε να δούμε παιδικά χαμόγελα

νήματα -  χρωμάτων  ζωές.

Ελαφάκια, ταρανδάκια, άγιους Βασίληδες πολλούς

δώρα, κάλτσες και στολίδια, να αγκαλιάσουμε κόσμους νοερούς

το πνεύμα των Χριστουγέννων ανήκει στα παιδιά

και εμείς θα ηχήσουμε στο νέο κόσμο, με μιαν αγκαλιά.

Μέσα στα μάτια των παιδιών, μένει το πνεύμα μας ζωντανό

χαρούμενοι αισθανόμαστε όταν μας αγγίζουν τα παιδιά

και η ζωή μας μοιάζει να αποκτά σκοπό

όταν θέλω να σου κλέψω ένα σ’ αγαπώ.

Είμαι ένα στολίδι των παιδιών και αγαπώ κάθε χρώμα των τρελών

χορεύω τραγουδώ – ομορφαίνω το βουνό

η ζωη είναι αγνή όταν καταφέρεις να παραμείνεις παιδί.

Μείνε παιδί

Μείνε παιδί

Είσαι ένα στολίδι κι εσύ

Έλα μαζί μου

μπες στο ρυθμό

όπου κι εσύ - όπου κι εγω

Αγαπώ

Σ΄ αγαπώ

τραλαλαλο τραλαλαλο

Μείνε παιδί

Μείνε παιδί

Είσαι ένα στολίδι κι εσύ

Έλα μαζί μου

μπες στο ρυθμό

όπου κι εσύ - όπου κι εγω

Αγαπώ

Σ΄ αγαπώ

τραλαλαλο τραλαλαλο»

________________ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ___________