"Μια εικόνα, μόνο μια εικόνα!
Μια εικόνα χαμένη από το παρελθόν!
Αυτό είσαι! Αυτό έμεινε!
Αυτό μου άφησες, μα πάνω απ’ όλα αυτό επέλεξα να κρατήσω μέσα μου για να έχω τη δυνατότητα να το «σκοτώνω» Χίλιες Φορές Εγώ… και να μ’ Αρέσει!
Να μ’ αρέσει πολύ και να παίρνω δύναμη και ικανοποίηση από σένα!
Το ξέρεις ε;
Κι όμως, θέλω με κάθε ευκαιρία να στο υπενθυμίζω.
Μου αρέσουν όλα αυτά που τονίζουν και κραυγάζουν τα κεφαλαία γράμματα.
Είναι όσα ξέρεις, όσα παραβλέπεις, όσα θα σου θυμίζω και όσα με κάνουν να καμαρώνω Εγώ!
Να καμαρώνω κι ας με πονάνε. Όσο κι αν με πονάνε εγώ θα τα «ταΐζω» μέσα μου και θα φροντίσω με τον καιρό να τα κάνω πράξη και δημιουργία.
Γιατί εγώ μπορώ! Εσύ όμως όχι!
Και ξέρεις γιατί δεν μπορείς; Γιατί απλώς δε θέλεις.
Και κατά βάθος το ξέρεις. Το ξέρεις καλά.
Γι’ αυτό χαμογελάς φευγαλέα κάθε φορά που η εικόνα μου μάχεται και αντικατοπτρίζεται με τη δική σου.
Μπορεί εσένα σε διάσταση να είναι τεράστια, ενώ η δική μου μικρή, συρρικνωμένη, όμως έχω το μέγα προσόν η δική μου να είναι φτιαγμένη από ξύλο.
Γήινη! Αληθινή! Μυρίζει χώμα μα και χορτάρια μαζί κι αυτό της δίνει άλλη αξία, άλλη προσδοκία και κυρίως άλλο νόημα και άλλη χάρη. "
Μια εικόνα χαμένη από το παρελθόν!
Αυτό είσαι! Αυτό έμεινε!
Αυτό μου άφησες, μα πάνω απ’ όλα αυτό επέλεξα να κρατήσω μέσα μου για να έχω τη δυνατότητα να το «σκοτώνω» Χίλιες Φορές Εγώ… και να μ’ Αρέσει!
Να μ’ αρέσει πολύ και να παίρνω δύναμη και ικανοποίηση από σένα!
Το ξέρεις ε;
Κι όμως, θέλω με κάθε ευκαιρία να στο υπενθυμίζω.
Μου αρέσουν όλα αυτά που τονίζουν και κραυγάζουν τα κεφαλαία γράμματα.
Είναι όσα ξέρεις, όσα παραβλέπεις, όσα θα σου θυμίζω και όσα με κάνουν να καμαρώνω Εγώ!
Να καμαρώνω κι ας με πονάνε. Όσο κι αν με πονάνε εγώ θα τα «ταΐζω» μέσα μου και θα φροντίσω με τον καιρό να τα κάνω πράξη και δημιουργία.
Γιατί εγώ μπορώ! Εσύ όμως όχι!
Και ξέρεις γιατί δεν μπορείς; Γιατί απλώς δε θέλεις.
Και κατά βάθος το ξέρεις. Το ξέρεις καλά.
Γι’ αυτό χαμογελάς φευγαλέα κάθε φορά που η εικόνα μου μάχεται και αντικατοπτρίζεται με τη δική σου.
Μπορεί εσένα σε διάσταση να είναι τεράστια, ενώ η δική μου μικρή, συρρικνωμένη, όμως έχω το μέγα προσόν η δική μου να είναι φτιαγμένη από ξύλο.
Γήινη! Αληθινή! Μυρίζει χώμα μα και χορτάρια μαζί κι αυτό της δίνει άλλη αξία, άλλη προσδοκία και κυρίως άλλο νόημα και άλλη χάρη. "
"Σπάσε τα τείχη! Σπάσ’ τα ρε! Προσπέρασε ό,τι σε φοβίζει και σε κρατά
δέσμιο του εαυτό σου! Δώσε μια κλωτσιά και κάντα όλα λίμπα.
Προσπάθησε ρε! Προσπάθησε, τί σου ζητάω;
- Μην την πεις αυτήν τη λέξη, μην την πεις!
- Ποια λέξη; Ποια;
- Όχι, όχι σου λέω, μην την πεις!
- Ποια λέξη; Ποια; Αυτήν που φοβάσαι να πεις εσύ; Πες την, φίλε, πες την, μόνο εσύ μπορείς. Πες την!
Μη γίνεις ένα σκουριασμένο καράβι που «στολίζει» κάποιο βρώμικο λιμάνι. Γίνε βάρκα, άνοιξε πανιά και αρμένισε στο πέλαγο που απλώνεται μπροστά σου. Μη φοβάσαι τη ζωή, άσε να φοβηθεί εκείνη αν σε χάσει.
Τι σου ζητάω ρε; Ζήσε όπως σου αξίζει! Ζήσε!
- Πες τη λέξη! Πες τη λέξη! Μόνο εσύ μπορείς! Πες την!
- Ελευθερία! Ελευθερία, παλιέ μου εαυτέ! Ελευθερία!
Και ο φυλακισμένος σου εαυτός σπάει το κλουβί και δραπετεύει!
Μεγάλο προσόν η ελευθερία, μα ακόμη μεγαλύτερο, αν την έχεις κατακτήσει πολεμώντας για αυτήν….
Προσπάθησε ρε! Προσπάθησε, τί σου ζητάω;
- Μην την πεις αυτήν τη λέξη, μην την πεις!
- Ποια λέξη; Ποια;
- Όχι, όχι σου λέω, μην την πεις!
- Ποια λέξη; Ποια; Αυτήν που φοβάσαι να πεις εσύ; Πες την, φίλε, πες την, μόνο εσύ μπορείς. Πες την!
Μη γίνεις ένα σκουριασμένο καράβι που «στολίζει» κάποιο βρώμικο λιμάνι. Γίνε βάρκα, άνοιξε πανιά και αρμένισε στο πέλαγο που απλώνεται μπροστά σου. Μη φοβάσαι τη ζωή, άσε να φοβηθεί εκείνη αν σε χάσει.
Τι σου ζητάω ρε; Ζήσε όπως σου αξίζει! Ζήσε!
- Πες τη λέξη! Πες τη λέξη! Μόνο εσύ μπορείς! Πες την!
- Ελευθερία! Ελευθερία, παλιέ μου εαυτέ! Ελευθερία!
Και ο φυλακισμένος σου εαυτός σπάει το κλουβί και δραπετεύει!
Μεγάλο προσόν η ελευθερία, μα ακόμη μεγαλύτερο, αν την έχεις κατακτήσει πολεμώντας για αυτήν….
"Σπάσε τα τείχη! Σπάσ’ τα ρε! Προσπέρασε ό,τι σε φοβίζει και σε κρατά
δέσμιο του εαυτό σου! Δώσε μια κλωτσιά και κάντα όλα λίμπα. "
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ! Η πιο γλυκιά λέξη! "Σπάσε τα τείχη ...προσπέρασε...ότι σε κρατά δέσμιο του εαυτού σου!"
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα είπες όλα!