Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πόσο κενή θα ήταν η ζωή μου, αν δεν είχα την εκούσια τύχη να σε γνωρίσω





" Σε είδα να στέκεσαι αγέρωχη, ακόμη κι όταν όλοι γύρω σου είχαν γονατίσει επειδή επέλεξες να γίνεις ένα με το χώμα!
Και σηκώθηκες!
Τα κατάφερες, Ναι, σηκώθηκες!
Ήμουνα πολύ μικρή για να το ξέρω, μα ήμουνα τόσο τυχερή που σηκώθηκες και μου έδωσες την ευκαιρία να γίνεις καλά για να σε μάθω. Και νιώθω τόσο ευγνώμων, που μου δόθηκε ίσως από το Θεό η ευκαιρία να σε μάθω. Κι όχι να σε μάθω απλώς, όχι να σε γνωρίσω, να σε ζήσω, να σε αγκαλιάσω, να σε φιλήσω δυνατά και να φωνάξω πως Ναι, έχω την τύχη, την ευκαιρία, τη δυνατότητα αν θες, να είσαι η ……….! *
Πόσο κενή θα ήταν η ζωή μου, αν δεν είχα την εκούσια τύχη να σε γνωρίσω!
Πόσο αξιοθαύμαστος άνθρωπος μπορείς να είσαι! Δεν μπορώ να το παρουσιάσω με λόγια, γιατί της ψυχής σου το μεγαλείο είναι τόσο, που δεν επιδέχεται ανάλυση με λέξεις. Είναι τόσο μεγάλο και γενναιόδωρο, που μόνο μέσω των ματιών σου μπορώ να καθρεπτίσω. Και το βλέπω. Ακόμη και τώρα που σε σκέφτομαι για να γράψω, κοιτάζω αυτά τα υπερήφανα καφέ σου μάτια με την τόση ανδρεία, που ειλικρινά, θέλω να σκύψω και να προσκυνήσω τα πόδια, που τους λείπουν δάχτυλα! Και για μένα είναι τα ομορφότερα ποδιά που έχω δει! Ειλικρινά!
Να σου πω κάτι;
Χαίρομαι, που σε εκείνους τους απάνθρωπα «όμορφους» ανθρώπους δεν επέτρεψες να κοιτάξουν στο εσωτερικό της ψυχής σου, γιατί δεν τους αξίζει. Πραγματικά δεν τους αξίζει.
Η ψυχή σου είναι τοσο λαμπερή, που πολλοί μπορούν να διακρίνουν και αυτοί οι λίγοι απάνθρωπα «όμορφοι» άνθρωποι ανήκουν στους μίζερους εκείνους λίγους, που δεν πρέπει ποτέ να εστιάσουν στο διαμάντι που σαν μαγνήτης εκπέμπεις.
Όχι γιατί θα στο λερώσουν, είναι άλλωστε τόσο λαμπερό και δυνατό, που δεν επιδέχεται κανενός είδους ζημία, δεν μπορούν να το διακρίνουν γιατί πραγματικά δεν τους αξίζει.
Κι αυτοί θα είναι για άλλη μια μέρα τυφλοί, που δεν μπόρεσαν να δουν τον εσωτερικό τοίχο των λευκών σου αλόγων. Διότι εσύ μόνο λευκά αλόγα θα μπορούσες να διαθέτεις!
Μόνο αυτά μπορούν να δηλώσουν την υπεροχή σου σε έναν κόσμο, που είναι τόσο τυχερός που σε έχει κι ας μην έχει ποτέ τη δυνατότητα να το επιβεβαιώσει. Η αγάπη όμως που σου έχω αρκεί, για να μπορέσουν, έστω λίγο να δουν τη δύναμή σου. Τη δύναμη εκείνη, που δεν είναι άλλη από το σεβασμό και την αξία, την οποία έχεις.
Κι αν πολέμησαν χίλιες φορές να στην γκρεμίσουν, να ξέρεις πως εγώ θα είμαι πάντα εδώ να στη χτίζω λιθαράκι λιθαράκι μέχρι να γίνει ο πελώριος πύργος που οδηγεί σε ένα ξέφωτο μονοπάτι, που πάντα λίγοι θα μπορούν να διακρίνουν. "





"Σε είδα να στέκεσαι αγέρωχη, ακόμη κι όταν όλοι γύρω σου είχαν γονατίσει επειδή επέλεξες να γίνεις ένα με το χώμα!

Και σηκώθηκες!
Τα κατάφερες, Ναι, σηκώθηκες!

Ήμουνα πολύ μικρή για να το ξέρω, μα ήμουνα τόσο τυχερή που σηκώθηκες και μου έδωσες την ευκαιρία να γίνεις καλά για να σε μάθω. Και νιώθω τόσο ευγνώμων, που μου δόθηκε ίσως από το Θεό η ευκαιρία να σε μάθω. Κι όχι να σε μάθω απλώς, όχι να σε γνωρίσω, να σε ζήσω, να σε αγκαλιάσω, να σε φιλήσω δυνατά και να φωνάξω πως Ναι, έχω την τύχη, την ευκαιρία, τη δυνατότητα αν θες, να είσαι η ……….! *

Πόσο κενή θα ήταν η ζωή μου, αν δεν είχα την εκούσια τύχη να σε γνωρίσω!
Πόσο αξιοθαύμαστος άνθρωπος μπορείς να είσαι! Δεν μπορώ να το παρουσιάσω με λόγια, γιατί της ψυχής σου το μεγαλείο είναι τόσο, που δεν επιδέχεται ανάλυση με λέξεις. Είναι τόσο μεγάλο και γενναιόδωρο, που μόνο μέσω των ματιών σου μπορώ να καθρεπτίσω. Και το βλέπω. Ακόμη και τώρα που σε σκέφτομαι για να γράψω, κοιτάζω αυτά τα υπερήφανα καφέ σου μάτια με την τόση ανδρεία, που ειλικρινά, θέλω να σκύψω και να προσκυνήσω τα πόδια, που τους λείπουν δάχτυλα! Και για μένα είναι τα ομορφότερα ποδιά που έχω δει! Ειλικρινά!

Να σου πω κάτι;
Χαίρομαι, που σε εκείνους τους απάνθρωπα «όμορφους» ανθρώπους δεν επέτρεψες να κοιτάξουν στο εσωτερικό της ψυχής σου, γιατί δεν τους αξίζει. Πραγματικά δεν τους αξίζει.

Η ψυχή σου είναι τοσο λαμπερή, που πολλοί μπορούν να διακρίνουν και αυτοί οι λίγοι απάνθρωπα «όμορφοι» άνθρωποι ανήκουν στους μίζερους εκείνους λίγους, που δεν πρέπει ποτέ να εστιάσουν στο διαμάντι που σαν μαγνήτης εκπέμπεις.

Όχι γιατί θα στο λερώσουν, είναι άλλωστε τόσο λαμπερό και δυνατό, που δεν επιδέχεται κανενός είδους ζημία, δεν μπορούν να το διακρίνουν γιατί πραγματικά δεν τους αξίζει.

Κι αυτοί θα είναι για άλλη μια μέρα τυφλοί, που δεν μπόρεσαν να δουν τον εσωτερικό τοίχο των λευκών σου αλόγων. Διότι εσύ μόνο λευκά αλόγα θα μπορούσες να διαθέτεις!

Μόνο αυτά μπορούν να δηλώσουν την υπεροχή σου σε έναν κόσμο, που είναι τόσο τυχερός που σε έχει κι ας μην έχει ποτέ τη δυνατότητα να το επιβεβαιώσει. Η αγάπη όμως που σου έχω αρκεί, για να μπορέσουν, έστω λίγο να δουν τη δύναμή σου. Τη δύναμη εκείνη, που δεν είναι άλλη από το σεβασμό και την αξία, την οποία έχεις.

Κι αν πολέμησαν χίλιες φορές να στην γκρεμίσουν, να ξέρεις πως εγώ θα είμαι πάντα εδώ να στη χτίζω λιθαράκι λιθαράκι μέχρι να γίνει ο πελώριος πύργος που οδηγεί σε ένα ξέφωτο μονοπάτι, που πάντα λίγοι θα μπορούν να διακρίνουν."

Σχόλια

  1. Με μαγεύεις κάθε φορά που περνάω από δω!...
    Δεν έχω λόγια, αφήνω μόνο το θαυμασμό και την αγάπη μου
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αχ Κική μου !
    ο λόγος σου, η γραφή σου, η καρδιά σου και τα συναισθήματά σου.
    Ένα μικρό όμορφο λιμανάκι εδώ για να ακουμπήσουμε τις ψυχές μας.
    Τα φιλιά μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...