Πόσο κενή θα ήταν η ζωή μου, αν δεν είχα την εκούσια τύχη να σε γνωρίσω

" Σε είδα να στέκεσαι αγέρωχη, ακόμη κι όταν όλοι γύρω σου είχαν γονατίσει επειδή επέλεξες να γίνεις ένα με το χώμα!
Και σηκώθηκες!
Τα κατάφερες, Ναι, σηκώθηκες!

Ήμουνα πολύ μικρή για να το ξέρω, μα ήμουνα τόσο τυχερή που σηκώθηκες και μου έδωσες την ευκαιρία να γίνεις καλά για να σε μάθω. Και νιώθω τόσο ευγνώμων, που μου δόθηκε ίσως από το Θεό η ευκαιρία να σε μάθω. Κι όχι να σε μάθω απλώς, όχι να σε γνωρίσω, να σε ζήσω, να σε αγκαλιάσω, να σε φιλήσω δυνατά και να φωνάξω πως Ναι, έχω την τύχη, την ευκαιρία, τη δυνατότητα αν θες, να είσαι η ……….! *
Πόσο κενή θα ήταν η ζωή μου, αν δεν είχα την εκούσια τύχη να σε γνωρίσω!
Πόσο αξιοθαύμαστος άνθρωπος μπορείς να είσαι! Δεν μπορώ να το παρουσιάσω με λόγια, γιατί της ψυχής σου το μεγαλείο είναι τόσο, που δεν επιδέχεται ανάλυση με λέξεις. Είναι τόσο μεγάλο και γενναιόδωρο, που μόνο μέσω των ματιών σου μπορώ να καθρεπτίσω. Και το βλέπω. Ακόμη και τώρα που σε σκέφτομαι για να γράψω, κοιτάζω αυτά τα υπερήφανα καφέ σου μάτια με την τόση ανδρεία, που ειλικρινά, θέλω να σκύψω και να προσκυνήσω τα πόδια, που τους λείπουν δάχτυλα! Και για μένα είναι τα ομορφότερα ποδιά που έχω δει! Ειλικρινά!
Να σου πω κάτι;
Χαίρομαι, που σε εκείνους τους απάνθρωπα «όμορφους» ανθρώπους δεν επέτρεψες να κοιτάξουν στο εσωτερικό της ψυχής σου, γιατί δεν τους αξίζει. Πραγματικά δεν τους αξίζει.
Η ψυχή σου είναι τοσο λαμπερή, που πολλοί μπορούν να διακρίνουν και αυτοί οι λίγοι απάνθρωπα «όμορφοι» άνθρωποι ανήκουν στους μίζερους εκείνους λίγους, που δεν πρέπει ποτέ να εστιάσουν στο διαμάντι που σαν μαγνήτης εκπέμπεις.
Όχι γιατί θα στο λερώσουν, είναι άλλωστε τόσο λαμπερό και δυνατό, που δεν επιδέχεται κανενός είδους ζημία, δεν μπορούν να το διακρίνουν γιατί πραγματικά δεν τους αξίζει.
Κι αυτοί θα είναι για άλλη μια μέρα τυφλοί, που δεν μπόρεσαν να δουν τον εσωτερικό τοίχο των λευκών σου αλόγων. Διότι εσύ μόνο λευκά αλόγα θα μπορούσες να διαθέτεις!
Μόνο αυτά μπορούν να δηλώσουν την υπεροχή σου σε έναν κόσμο, που είναι τόσο τυχερός που σε έχει κι ας μην έχει ποτέ τη δυνατότητα να το επιβεβαιώσει. Η αγάπη όμως που σου έχω αρκεί, για να μπορέσουν, έστω λίγο να δουν τη δύναμή σου. Τη δύναμη εκείνη, που δεν είναι άλλη από το σεβασμό και την αξία, την οποία έχεις.
Κι αν πολέμησαν χίλιες φορές να στην γκρεμίσουν, να ξέρεις πως εγώ θα είμαι πάντα εδώ να στη χτίζω λιθαράκι λιθαράκι μέχρι να γίνει ο πελώριος πύργος που οδηγεί σε ένα ξέφωτο μονοπάτι, που πάντα λίγοι θα μπορούν να διακρίνουν. "

"Σε είδα να στέκεσαι αγέρωχη, ακόμη κι όταν όλοι γύρω σου είχαν γονατίσει επειδή επέλεξες να γίνεις ένα με το χώμα!

Και σηκώθηκες!

Τα κατάφερες, Ναι, σηκώθηκες!

Ήμουνα πολύ μικρή για να το ξέρω, μα ήμουνα τόσο τυχερή που σηκώθηκες και μου έδωσες την ευκαιρία να γίνεις καλά για να σε μάθω. Και νιώθω τόσο ευγνώμων, που μου δόθηκε ίσως από το Θεό η ευκαιρία να σε μάθω. Κι όχι να σε μάθω απλώς, όχι να σε γνωρίσω, να σε ζήσω, να σε αγκαλιάσω, να σε φιλήσω δυνατά και να φωνάξω πως Ναι, έχω την τύχη, την ευκαιρία, τη δυνατότητα αν θες, να είσαι η ……….! *

Πόσο κενή θα ήταν η ζωή μου, αν δεν είχα την εκούσια τύχη να σε γνωρίσω!

Πόσο αξιοθαύμαστος άνθρωπος μπορείς να είσαι! Δεν μπορώ να το παρουσιάσω με λόγια, γιατί της ψυχής σου το μεγαλείο είναι τόσο, που δεν επιδέχεται ανάλυση με λέξεις. Είναι τόσο μεγάλο και γενναιόδωρο, που μόνο μέσω των ματιών σου μπορώ να καθρεπτίσω. Και το βλέπω. Ακόμη και τώρα που σε σκέφτομαι για να γράψω, κοιτάζω αυτά τα υπερήφανα καφέ σου μάτια με την τόση ανδρεία, που ειλικρινά, θέλω να σκύψω και να προσκυνήσω τα πόδια, που τους λείπουν δάχτυλα! Και για μένα είναι τα ομορφότερα ποδιά που έχω δει! Ειλικρινά!

Να σου πω κάτι;

Χαίρομαι, που σε εκείνους τους απάνθρωπα «όμορφους» ανθρώπους δεν επέτρεψες να κοιτάξουν στο εσωτερικό της ψυχής σου, γιατί δεν τους αξίζει. Πραγματικά δεν τους αξίζει.

Η ψυχή σου είναι τοσο λαμπερή, που πολλοί μπορούν να διακρίνουν και αυτοί οι λίγοι απάνθρωπα «όμορφοι» άνθρωποι ανήκουν στους μίζερους εκείνους λίγους, που δεν πρέπει ποτέ να εστιάσουν στο διαμάντι που σαν μαγνήτης εκπέμπεις.

Όχι γιατί θα στο λερώσουν, είναι άλλωστε τόσο λαμπερό και δυνατό, που δεν επιδέχεται κανενός είδους ζημία, δεν μπορούν να το διακρίνουν γιατί πραγματικά δεν τους αξίζει.

Κι αυτοί θα είναι για άλλη μια μέρα τυφλοί, που δεν μπόρεσαν να δουν τον εσωτερικό τοίχο των λευκών σου αλόγων. Διότι εσύ μόνο λευκά αλόγα θα μπορούσες να διαθέτεις!

Μόνο αυτά μπορούν να δηλώσουν την υπεροχή σου σε έναν κόσμο, που είναι τόσο τυχερός που σε έχει κι ας μην έχει ποτέ τη δυνατότητα να το επιβεβαιώσει. Η αγάπη όμως που σου έχω αρκεί, για να μπορέσουν, έστω λίγο να δουν τη δύναμή σου. Τη δύναμη εκείνη, που δεν είναι άλλη από το σεβασμό και την αξία, την οποία έχεις.

Κι αν πολέμησαν χίλιες φορές να στην γκρεμίσουν, να ξέρεις πως εγώ θα είμαι πάντα εδώ να στη χτίζω λιθαράκι λιθαράκι μέχρι να γίνει ο πελώριος πύργος που οδηγεί σε ένα ξέφωτο μονοπάτι, που πάντα λίγοι θα μπορούν να διακρίνουν."