Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΜΠΕΛΑ, Η ΧΡΙΣΤΟΥΝΕΛΛΑ (μέρος πρώτο)

Καλημέρα εκφραστικοί μου.
Καλή εβδομάδα.
Είστε για ένα παιδικό εορταστικό παραμύθι;

Είναι η Μπέλα, ένα κόκκινο χριστουγεννιάτικο στολίδι και αυτή είναι η ιστορία της (θεατρικά δοσμένη)

Πως δημιουργήθηκε;
Μια ανάγνωση εδώ:  https://ekfrastite.blogspot.com/2018/12/blog-post_73.html


Και πάμε γρήγορα γρήγορα, για το πρώτο μέρος της:







ΜΠΕΛΑ, Η ΧΡΙΣΤΟΥΝΕΛΛΑ



Σκηνή γιορτινή που θυμίζει σπίτι.
Μια γυναίκα γύρω στα σαράντα της έτη, εμφανίζεται με πιατέλες μελομακάρονα και κουραμπιέδες. Τραγουδάει σε γιορτινό ρυθμό, κάνει δουλειές ( ξεσκονίζει και τακτοποιεί), ανοίγει την τηλεόραση, γελάει μόνη της και έπειτα φεύγει ενώ ειδοποιεί πως ήρθε η ώρα να στολίσει το χριστουγεννιάτικό της δέντρο

Επανέρχεται και στην σκηνή υπάρχουν τρεις μπάλες γιορτινές (οι ήρωες μας: Η Μπέλα, ο Αδάμος και ο Ματίας)

Η Μπέλα ειναι ντυμένη ως κόκκινο στολίδι, ο Αδάμος ως μπλε στολίδι και ο Ματίας, πράσινος. Πιο δίπλα, ακόμη ένας ήρωας που κάνει το χριστουγεννιάτικο δέντρο. (προϋπήρχε ο ήρωας αυτός στην σκηνή)

Με έναν τρόπο, έχουμε καλύψει τα στολίδια (τους ήρωες μας – ίσως με ενα σελοφάν) και η αποκάλυψη θα γίνει απο την οικοδέσποινα του σπιτιού.

Γυναίκα: (αφού τραβαει το σελοφαν)  πω πω σκονιστήκατε χρυσούλια μου, σας είχα καταχωνιασμένα στο πατάρι, πόσο χαίρομαι που σας βρήκα μετά από τόσο καιρό.

τα αγκαλιάζει με αστείο ρυθμό, τα φυλάει και τα στολίδια κάνουν αστείες γκριμάτσες στο κοινό που τα βλέπει.

μόλις η κύρια  γυρνάει την  πλάτη της, εκείνα κάνουν γκριμάτσες και την κοροϊδεύουν ενώ όταν εκείνη γυρίσει μπροστά, εκείνα στέκονται ακίνητα. εκείνη τα πλησιάζει ερευνητικά και μόλις γυρίσει πλάτη αυτά χορεύουν της βγάζουν γλώσσα κτλ, μόλις γυρίσει η γυναίκα εκείνα στέκουν ακίνητα.  μόνο το δέντρο στέκεται ακούνητο και σοβαρό σε αυτή την ιστορία.

η γυναίκα, θυμάται πως πρέπει να πάει στην γειτόνισσα να πάρει συνταγή για να φτιάξει δίπλες και φεύγει αφήνοντας τα στολίδια μόνα τους.

Μπέλα: Επιτέλους ελεύθεροι. Μούδιασα μέσα στο κουτί, αχ πόσο ήθελα να βγω. Επιτέλους Χριστούγεννα!!!!
φωνάζει και αρχίζει να αγκαλιάζεται και να παίζει με τα αλλα στολίδια, τον Αδάμο και τον Ματία. Το δέντρο ακόμη μένει ακούνητο.
Αδάμος: Πέρασε κιόλας ένας χρόνος. Ανυπομονούσα να βγω και πάλι στο προσκήνιο. Πόσο χαίρομαι, Χριστούγεννα!

Ματίας: Γιουπι, γιουπι, γιουπι

Αγκαλιάζονται, φιλιούνται και ξεκινούν να τραγουδούν και να χορεύουν




ΜΕΙΝΕ ΠΑΙΔΙ


«Πέρασε κιόλας ένας χρόνος
ένας χρόνος με όνειρα και προσευχές
ανυπομονούμε να δούμε παιδικά χαμόγελα
νήματαχρωμάτων  ζωές.

Ελαφάκια, ταρανδάκια, άγιους Βασίληδες πολλούς
δώρα, κάλτσες και στολίδια, να αγκαλιάσουμε κόσμους νοερούς
το πνεύμα των Χριστουγέννων ανήκει στα παιδιά
και εμείς θα ηχήσουμε στο νέο κόσμο, με μιαν αγκαλιά.

Μέσα στα μάτια των παιδιών, μένει το πνεύμα μας ζωντανό
χαρούμενοι αισθανόμαστε όταν μας αγγίζουν τα παιδιά
και η ζωή μας μοιάζει να αποκτά σκοπό
όταν θέλω να σου κλέψω ένα σ’ αγαπώ.

Είμαι ένα στολίδι των παιδιών και αγαπώ κάθε χρώμα των τρελών
χορεύω τραγουδώ – ομορφαίνω το βουνό
η ζωη είναι αγνή όταν καταφέρεις να παραμείνεις παιδί.

Μείνε παιδί
Μείνε παιδί
Είσαι ένα στολίδι κι εσύ

Έλα μαζί μου
μπες στο ρυθμό
όπου κι εσύ - όπου κι εγω

Αγαπώ
Σ΄ αγαπώ

τραλαλαλο τραλαλαλο

Μείνε παιδί
Μείνε παιδί
Είσαι ένα στολίδι κι εσύ

Έλα μαζί μου
μπες στο ρυθμό
όπου κι εσύ - όπου κι εγω

Αγαπώ
Σ΄ αγαπώ

τραλαλαλο τραλαλαλο»

________________ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ___________

Σχόλια

  1. Πολύ όμορφη αρχή! Θα μπορούσε κάλλιστα να γίνει μια χριστουγεννιάτικη σχολική παράσταση! Και το τραγουδάκι υπέροχο! Μπράβο δημιουργική Κική!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κική μου ακόμα και θέατρο ; ναι !!!! τι να πω για σένα βρε μάτια μου ! αυτό το δημιουργικό σου πάθος είναι γεμάτο φως. Πολύ ωραίο. Περιμένω τη συνέχεια.
    Καλή βδομάδα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι όμορφη αρχή, γλυκιά ιδέα. Περιμένουμε φυσικά και τη συνέχεια, σαν παιδιά που είμαστε κι εμείς.
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τελεια κουκλιτσα μου!!! πολυ ωραια η αρχη της ιστοριας περιμενω την συνεχεια πολλα φιλια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Xρυσίζουσα Νοσταλγία

  Τα Χριστούγεννα φέρουν μια θλίψη που δεν καλύπτεται από τα αμέτρητα φωτεινά λαμπιόνια ταυτόχρονα όμως, φέρουν μια τρυφερή ζεστασιά που τόσο ανάγκη έχουν οι ξεχασμένοι και μόνοι, άνθρωποι.   Θα μπορούσα να καλύψω τα συναισθήματά μου πίσω από κόκκινα και πράσινα καρουζέλ όμως μάταιη, η όποια προσπάθεια γιατί αυτό που έχω ανάγκη δεν είναι το φως, είναι το σκοτάδι.   Το σκοτάδι, σε αυτή τη πολύχρωμη, γιορτινή συγχορδία στόχο έχει να φέρει στην επιφάνεια ό,τι καλό έχω μέσα μου μα τολμά να το ανασύρει χωρίς να ρωτήσει αν είμαι έτοιμος να το παρουσιάσω αυτό, σε έναν κόσμο που γεννά στρατιώτες και άρματα ενώ χρειάζεται τριαντάφυλλα και μενεξέδες.   Κι αυτό με πονά γιατί με διώκει, γιατί με δημιουργεί, σαν μια απροσπέλαστη θύελλα με οδηγεί στη νηνεμία που δεν μπορώ να κρατήσω στη παλάμη μου γιατί αυτή η αστείρευτη ηρεμία γίνεται λάβα και καίει τα σωθικά μου.   Όμως είναι Χριστούγεννα και νιώθω μπερδεμένος γιατί δε...