ΝΕΚΡΟΣ ΆΓΓΕΛΟΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Νεκρώσιμος ακολουθία•
Μένος!

Τα γεράκια άρπαξαν χρυσό,
σε μια ανώφελη τροχιά τρέχουν, για να τον κρύψουν.

Τα ιδιοτελή τα λόγια, γίνανε ανθρώπων - θυσιαστήρια - κοιτάσματα.

Μέλι - στάξανε οι άδειες φλέβες - των τεράτων .

Μια ατέλειωτη προσμονή, η δικαιοσύνη που θα έρθει αβίαστα.

Δίχως μαρτύρους, ενόρκους και εξιλαστήρια θύματα.
Δίχως ένοχο, συνήγορο και κτίσμα επαρκή.

Μεταφέρω απόψε δελφίνια νεκρά.

Ένα
Δύο
Τρία
Τέσσερα
Πέντε
Έξι

Και κάτι λιγότερο από δύο δεκάδες τα φτερά της.
Εφαπτόμενα φτερά...
Ακέραια και καταστροφικά....

Σε "φορτώθηκα"
Σαν ενοχή σε "φορτώθηκα" και ψάχνω τόπο και χρόνο, να σε εναποθέσω...

Πώς να αφήσεις έναν βολβό σε έναν βάλτο;
Πώς να ρίξεις μέσα του ένα άδολο φυτό;

Άδικο, η λάσπη να γίνει βούρκος.
Ετυμηγορία, η σιωπή.
Πάντα η σιωπή.
Και στη παρούσα φάση, η ευθυνόφοβη σιωπή.

Σήμερα, οι σφαίρες έγιναν δύο.
Ήρθαν μέσα από το πιο παλιό και σκουριασμένο σιδερικό.

Τις μάζεψα, τις τύλιξα σε ένα λευκό πανί και με ένα άσπρο φορτηγό, τις μεταφέρω σε ένα βουνό.

Να αγναντεύεις...
Να θυμάσαι...
Να συγχωρείς...

Μα πως να συγχωρείς;
Οι πεταλούδες σε βγάζουν από τον βυθό.

Κοιτα με, σαν είδωλο σε κοιτώ.
Κι ενθυμούμαι...

Άγγελε, αγγίζω τον ώμο σου, Άγγελε...

Συγνώμη και σε ευχαριστώ!

~~ Νεκρός Άγγελος - Κική Κωνσταντίνου