Η βροχή, μου οφείλει μια βόλτα στο άπειρο, με παρτενέρ ένα αγκάθι.
Τραγελαφικά αβέβαιος ο καιρός:
Κρίνει και κρίνεται
Χαρίζει και αρπάζει
Στη μέση μιας θύελλας, ήρθε η ακανόνιστη ομπρέλα.
Το αγκάθι έγινε άντρας και η πέτρα, έγινα εγώ.
Το βλοσυρό "εγώ" με αντικατέστησε..
Ας αφήσω τις παραβολές
Ας εγκαταλείψω τους παραλληλισμούς
Και το κυριότερο, ας αποκαλυφθώ
Κάτω από την ομπρέλα κρύβεται ένα όνειρο
Ενα αναίτιο και παράλογο όνειρο
Δεν θα το μοιραστώ αν και το ξέρεις ήδη
Θα σου πω μονάχα πως η στιγμή είναι η μόνη ευκαιρία
Δεν χορέψαμε το μπλουζ
Κρατήσαμε όμως την ίδια ομπρέλα
Κι αυτό ήταν "καταστροφικό"
Ραντίσαμε με ανθόνερο την στιγμή
Γίναμε αθάνατοι στην σφαίρα των συναισθημάτων.
Έκτοτε, σε αναζητώ•
- Η Ομπρέλα - Κική Κωνσταντίνου
Χρόνια Πολλά!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά και Ευλογημένα Χριστούγεννα!!!!
Καλές Γιορτές εύχομαι με υγεία,αγάπη και κάθε ευτυχία!!!
Χρόνια Πολλά Κική μου ! χρόνια καλά !
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι πάντα ένα δικό σου ποίημα, ένα δικό σου πόνημα να ομορφαίνει το πέρασμά μας από εδώ.
Φιλιά.
Καλημέρα Κική μου με τους όμορφους στίχους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρονια πολλα Κικη μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη χρονια με υγεία και αγάπη!! Φιλάκια!!
Χρόνια πολλά και του χρόνου με υγεία και πολλή ακόμα ποίηση, Κικάκι! ✿
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα κρατήσω τη μυρωδιά από το ανθόνερο και θα σου αφήσω τα χρόνια μου πολλά!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)
ΣΣΣΣΜΟΥΤΣ πολλά, Κική μου και μια μεγάλη-μεγάλη αγκαλιά ζεστή!