ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ...

Καλημέρα εκφραστικοί μου.

Ελπίζω να σας βρίσκω καλά.

Υποθέτω σε γιορτινούς ρυθμούς - ευελπιστώ χαρούμενοι και όχι αγχωμένοι - να ετοιμάζεστε για το κλίμα το εορταστικό και να φτιάχνετε τα γλυκά σας.  Φτιάξτε τα παρακαλώ και όχι έτοιμα.

Ναι μεν πρέπει και τα μαγαζιά να ζήσουν, αλλά κάντε το σπίτι σας να μοσκομυρίσει και κυρίως, περάστε στα παιδιά σας τα έθιμα των εορτών. 

Μην γίνουμε ένα τυποποιημένο μέλλον.

Είναι σημαντικό....

Οι περισσότεροι - που τα λέμε και μέσω φεισμπουκ - θα έχετε καταλάβει πως τον τελευταίο καιρό - εδώ και δύο μήνες σχεδόν - τον πλέον ελεύθερο χρόνο που είχα, τον διαθέτω στο θεατρικό εργαστήριο του συλλόγου "Περι  Τεχνών" της Χαλκίδας.

Πέρα από τις νέες και ενδιαφέρουσες προσωπικότητες που γνώρισα και γνωρίζω - μιας και η κάθε στιγμή επικοινωνίας είναι ακόμη ένα σμίλευμα ψυχής και χαρακτήρα - ομολογώ πως νέοι δρόμοι γνώσεων και πρακτικών ασκήσεων, άνοιξαν μπροστά μου.

Δεν θα πω ψέματα, άλλωστε οι περισσότεροι, τόσα χρόνια ξέρετε πως είμαι μονίμως ειλικρινής, δεν θεωρώ πως μου έλειπε έμπνευση και δεν ξέρω και εάν θα μου λείψει και ποτέ μιας και που βιώνω αυτό που ονομάζεται "καταιγισμός", ομολογώ όμως πως νιώθω οτι πλέον μπορώ να αγγίξω και κάποιες πόρτες που πριν δεν μπορούσα, δεν ήθελα ή μπορεί και να φοβόμουν.

Για να καταλάβετε, γεννήθηκα και γέννησα, τι άλλο από αυτό;

Και όχι μόνο εγώ φυσικά, όλοι μας αλλά για εμένα ήταν πάρα πολύ δύσκολο αυτό και προσπάθησα. Και μόνο η προσπάθεια θα αρκούσε.

Αυτό βέβαια που δεν μπορώ να κάνω με τίποτα, που θεωρητικά φαίνεται και το πιο εύκολο, πρακτικά για εμένα φίλοι, είναι το πιο δύσκολο.

Μου ζητάνε σε ασκήσεις αυτοσχεδιασμού να μιλήσω αλαμπουρνέζικα και δεν μπορώ, νιώθω λες και μου κρατάνε το στόμα. Δεν μου βγαίνει με τίποτα.

Θες πως τις έχω μάθει αλλιώς τις λέξεις;

Θες πως αυτόματα ο νους μου τρέχει σε χαρτί και σε στυλό;

Δεν ξέρω...

Πάντως ενώ μου φαίνεται τόσο απλό και αστείο (σε σχέση με κάτι άλλα που μου φαίνονταν πολύ δύσκολα), δεν μπορώ με τίποτα να μιλήσω έτσι.

Θα το προσπαθήσω και το προσπαθώ αλλά πραγματικά μου είναι υπερβολικά δύσκολο.

Τέλος πάντως, θα συνεχίσω για να δείτε και εσείς που θέλω να καταλήξω.

Θυμάστε εκφραστικοί, όσοι τουλάχιστον με διαβάζατε τα πρώτα χρόνια, πως έγραφα συνέχεια και με μανία, παιδικά παραμύθια, δοκίμια και διηγήματα; Το θυμάστε; 

Και μετά ήρθε η ποίηση και σβήστηκαν όλα.

Μονομιάς.

Ακόμα και τώρα, παντού ξεπροβαίνει.

Βγαίνει πάντα ο συμβολισμός και μια αμφότερη λυρικότητα. ( να το και τώρα έγινε)

Πως έγινε όλο αυτό, ούτε και εγώ ξέρω.

Θυμάστε; Εγώ, που καμία σχέση δεν είχα.

Και φυσικά άλλο ύφος τα ποιήματά μου στην αρχή και άλλο τώρα.

Κι ουτε ξέρω και το πως.

Πηγαία ανάγκη και έκφραση; 

Νομιζω πως ναι...

Και συνεχίζω...

Σε μια άσκηση λοιπόν στο εργαστήρι, μου ζήτησε ο καθηγητής να επιλέξω ένα ζώο ως αγαπημένο μου και εγώ επέλεξα τον παπαγάλο. Στην ερώτησή του για το αν μπορώ να φέρω στο μυαλό μου κάποιο ποίημα, παραμύθι ή έργο που να βασίζεται σε αυτό το ζώο, δεν είχα κάποια συγκεκριμένη απάντηση, μέχρι που μετά από λίγα δευτερόλεπτα, με φωνή γεμάτη έκπληξη, είπα πως είχα γράψει κάποτε ένα παραμύθι με ήρωα ένα παπαγάλο.

Θυμάστε εκφραστικοί μου;

Θυμάστε;

Λάκης, ο παπαγαλάκης.

Και εγώ θυμήθηκα και συγκινήθηκα.

Θυμήθηκα όμως πως αυτό το παραμύθι δεν τελείωσε ποτέ του.

Ποτέ του!

Για του λόγου το αληθές: https://ekfrastite.blogspot.com/2013/10/blog-post_3992.html

2013 φίλοι!!! Πέντε χρόνια μετά! Πέντε χρόνια μετά!

Και το θυμήθηκα! Τυχαία;

Η κα Μαρία Αλιφέρη στο εργαστήριο μας είπε πως τίποτα δεν γίνεται τυχαία και εγώ την πιστεύω.

Να σας πω κάτι; Τον αδίκησα τον Λάκη και μαζί του αδίκησα και τα παραμύθια μου.

Τόσα χρόνια, τα ξέχασα, τα άφησα, τι;

Δεν ξέρω ειλικρινά.

Όμως, παρόλο που πέρασαν τόσα χρόνια εγώ σας υπόσχομαι πως και θα τελειώσω τον Λάκη μας, αλλά έχω να σας πω επίσης πως μετά από τόσα χρόνια έγραψα ένα νέο θεατρικό παραμύθι, το οποίο και θα μοιραστώ άμεσα μαζί σας. 

Μου φαίνεται απίστευτο αυτό που συνέβη αλλά και αρκετά ενδιαφέρον και κάπως έτσι, θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας.

Και επειδή το πνεύμα των Χριστουγέννων μας κάνει παιδιά αλλά και πιο αγαπημένους, θα ήθελα να κλείσω με φωτογραφίες από τον στολισμό του εργαστηρίου μας.

Καλες γιορτές, εκφραστικοί μου.

Να περνάτε όμορφα.

 

Χριστούγεννα, παιδί μου, είναι η αγάπη εν δράσει. Κάθε φορά που αγαπάμε, κάθε φορά που δίνουμε, είναι Χριστούγεννα.


Dale Evans Rogers