"Εκείνος, έρχεται πάντα διστακτικά.
Στην αρχή τα βήματά του είναι βαριά αλλά μετά επιβραδύνει και
νιώθω πως περπατάει κάπως πλάγια, σαν να προσπαθεί να στρίψει σε μια γωνιά, όχι
για να την κρυφοκοιτάξει όμως, ίσως για να την αποφύγει.
Βλέπω τα μαύρα του παπούτσια, αυτά είναι τα μόνα που διακρίνω
καθαρά. Είναι λουστρίνι και δεν έχουν κορδόνια. Δείχνουν να είναι κατασκευασμένα
από δέρμα, καλογυαλισμένα δεν είναι, ούτε
βρόμικα όμως, μοιάζουν απλώς απείρως χρησιμοποιημένα που αντέχουν τις κακουχίες.
Επίσης, έχω καθαρή ορατότητα στο ύφασμα του παντελονιού του,
είναι τζιν, τζιν σχετικά ανοιχτόχρωμο και νιώθω πως φοράει μαύρο παλτό που φτάνει
μέχρι τα γόνατα, πιο πάνω όμως από το σημείο που μπορώ να διακρίνω.
Συνήθως βλέπω μέχρι τις γάμπες, μόνο μια φορά που τρεμόπαιξε
το φιλμ, διέκρινα λίγο πιο πάνω. Ίσως εκεί να είναι το κομμάτι του παλτού.
Μπορεί, δεν είμαι σίγουρη όμως,
Τον φαντάζομαι γεροδεμένο άντρα, επιβλητικό, όχι πολύ όμορφο,
ούτε ιδιαιτέρως καλό άνθρωπο. Διαθέτει έντονα χαρακτηριστικά προσώπου και ίσως
τα μάτια του να είναι πράσινα και να του δίνουν μια έντονη και σχετικά αθώα
χάρη.
Θα ήθελα να ήταν πανέμορφος, να της ταιριάζει αλλά ξέρω πως
δεν ισχύει και δεν θέλω να ζωγραφίσω όμορφα, αυτό που στην ουσία βλέπω.
Θα μπορούσα όμως να σου μιλήσω για τον χαρακτήρα του.
Παγερός, κρύος, ψυχρός, μόνος! Δύστροπος, με απωθημένα.
Έξυπνος και πονηρός που η πονηράδα, σε περίεργα μονοπάτια τον ανάγκασε να
«οδηγήσει».
Είναι βαρύς, σαν τα πρώτα
του βήματα και την οριστικά, αμέριστη καρδιά του.
Επίσης, τον φαντάζομαι με τα χέρια μέσα στις τσέπες του παλτού
ενώ φοράει γάντια και με ανασηκωμένο γιακά να πλαισιώνει τα ατίθασα, σκούρα μαλλιά
του.
Αρχίζει να ομορφαίνει."
~~ Η Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου
(απόσμασμα από την Λίμνη του Ανεκπλήρωτου)
Ένα βιβλίο αφιερωμένο στους ανθρώπους που λαβώθηκαν από τα βέλη του έρωτα
μα σαν περιστέρι λευκό, άφησαν την ψυχή τους ψηλά ψηλά, στο αιώνιο βάθρο της νωθρής αγάπης να εξιλεωθεί.
Σε ’κεινους, που ’βάψαν το αίμα πράσινο, το πράσινο της Ελπίδας.
Και δεν δήλωσαν παραίτηση ακόμη κι όταν τα φυλλοβόλα δέντρα, σε εσφαλμένη αποχή, διαμαρτυρήθηκαν, κάτω από έναν επώδυνο, νοήμονα αγέρα.
________
Photo Credits: αγαπημένος μου φίλος, οικογένεια θα πω Νίκος Μουσαβερές
Λίμνη Πλαστήρα.
Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ!!!
μα σαν περιστέρι λευκό, άφησαν την ψυχή τους ψηλά ψηλά, στο αιώνιο βάθρο της νωθρής αγάπης να εξιλεωθεί.
Σε ’κεινους, που ’βάψαν το αίμα πράσινο, το πράσινο της Ελπίδας.
Και δεν δήλωσαν παραίτηση ακόμη κι όταν τα φυλλοβόλα δέντρα, σε εσφαλμένη αποχή, διαμαρτυρήθηκαν, κάτω από έναν επώδυνο, νοήμονα αγέρα.
________
Photo Credits: αγαπημένος μου φίλος, οικογένεια θα πω Νίκος Μουσαβερές
Λίμνη Πλαστήρα.
Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ!!!
Αγαπημένη "Λίμνη του ανεκπλήρωτου".
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσα μας έχει δώσει, πόσες ομορφιές και στιγμές.
Κική μου καλησπέρα.
Κική μου πολύ καλό το απόσπασμά σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά, Κική μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή...και να γράφεις... είναι πάθος, είναι ζωή...
Σε φιλώ,
"αστοριανή" ΝΥ