ΠΗΝΕΛΟΠΙΑΔΑ η ΑυτοΒιοΘανατογραφία μιας βασίλισσας

Η Πηνελόπη, η «βασίλισσα της Ιθάκης» και «πιστή σύζυγος» του Οδυσσέα είναι πλέον μόνιμη κάτοικος του κάτω κόσμου.
Περιστοιχισμένη από ένα πλήθος θεραπαινίδων αφηγείται τη δική της εκδοχή και μας δίνει μια άλλη οπτική του μύθου. Η κόρη του βασιλιά της Σπάρτης και μιας Ναϊάδας, μιας νύμφης του νερού, δεν είναι τόσο όμορφη όσο η ξαδέρφη της, η Ελένη, άλλωστε εκείνη έμεινε στην Ιστορία σαν “ωραία” ενώ η Πηνελόπη σαν “πιστή”. Παρόλα αυτά είναι εκείνη που διεκδίκησε και
κέρδισε για σύζυγό του ο πολυμήχανος Οδυσσέας. Ποιά ήταν πραγματικά η σχέση τους; Είχε λόγο να του μείνει πιστή για πάντα ή τελικά τον πρόδωσε με κάποιον από τους μνηστήρες; Πώς ήταν τα είκοσι χρόνια της απουσίας του Οδυσσέα η ζωή στο παλάτι της Ιθάκης; Το λόγο παίρνει η Πηνελόπη κι ο μύθος ξαναγράφεται με μαρτυρίες και αποκαλύψεις σε μια ελεύθερη θεατρική
διασκευή της «Πηνελοπιάδας» της Μάργκαρετ Άτγουντ. Η αλήθεια, άλλοτε αναμενόμενη και άλλοτε ανατρεπτική, δεν μπορεί να μείνει για πάντα κρυμμένη...
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Οι επαναλήψεις της ίδιας αφήγησης ενός μύθου δημιουργούν την ψευδαίσθηση μιας παγιωμένης βεβαιότητας της πραγματικότητας, παρέχοντας ταυτόχρονα ένα αίσθημα ασφαλείας. Τι συμβαίνει όμως στην επικρατούσα αλήθεια αν η αφήγηση του μύθου αλλάξει αφηγητή ή αν αποκτήσει πολλαπλούς αφηγητές; Πώς θα ήταν η αφήγηση της Οδύσσειας από την πλευρά μιας αφανούς ηρωίδας όπως η Πηνελόπη ή οι θεραπαινίδες της από τον Άδη τον 21ο αιώνα; Η διαπραγμάτευση της σύγχρονης πραγματικότητας μέσα από την επινόηση πολλών και διαφορετικών εστιών αλήθειας, αποκαλύπτει σχέσεις εξουσίας που κάθε φορά είναι ποικίλες, ευμετάβλητες και ρευστές. Τα νήματα μιας ιστορίας υφαίνουν διαφορετικά νοήματα ανάλογα με το ποιός
κάθε φορά τα κινεί. H Πηνελόπη υφαίνει τη δική της αφήγηση για όσα της συνέβησαν από την ώρα του γάμου της κι ώς τη μαζική μνηστηροφονία. Ταυτόχρονα το έργο παρουσιάζει και μια ακόμα πραγματικότητα με τα παρέμβλητα χορικά, μέσω των οποίων οι δώδεκα μοιραίες θεραπαινίδες εξιστορούν τη δική τους εκδοχή για τα πράγματα· κρίνοντας με καυστικό τρόπο τις άγριες αυτές πράξεις που είναι επίκαιρες όσο ποτέ.
ΘΕΑΤΡΟ ΧΑΛΚΙΔΑΣ
Μεσσαπίων 4, Χαλκίδα • τ.κ. 34100
• Τ (30) 6972-162440
• Email : xalkidatheatro@gmail.com

ΔΙΑΣΚΕΥΗ: ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΒΑΛΣΑΜΑ
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΜΑΡΙΝΑ ΜΕΡΓΟΥ
ΣΚΗΝΙΚΑ: ΜΑΙΡΗ ΜΟΥΡΣΕΛΛΑ
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: ΒΑΣΩ ΛΕΥΚΟΥΔΗ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΕΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΒΡΕΚΙΔΗΣ
ΒΙΝΤΕΟΠΡΟΒΟΛΕΣ ΚΑΙ ΗΧΟΤΟΠΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΤΑΛΟΣ
ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ: ΜΑΤΙΝΑ ΜΠΑΝΟΥ
ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΞΙΦΑΣΚΙΑ: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΣ-ΑΘΛΗΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΞΙΦΑΣΚΙΑΣ ΧΑΛΚΙΔΑΣ
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΦΩΤΙΣΜΟΥ: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
ΒΟΗΘΟΙ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΡΑΒΑ, ΕΣΤΕΡ ΣΩΤΙΑ ΛΟΥΚΑ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ/ΥΠΟΤΙΤΛΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ: ΜΙΝΑ ΒΑΜΒΑΚΟΥ
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΟΣΤΟΥΜΙΩΝ: ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΣΠΥΡΟΥ
ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΣΚΗΝΙΚΩΝ: ΣΤΑΥΡΟΣ ΑΛΩΝΙΑΤΗΣ ΚΑΙ ΣΙΑ ΟΕ
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΑΦΙΣΑΣ: ΠΕΤΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΛΙΑΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΒΑΣΙΛΗΣ ΝΙΚΑΣ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΣΑΚΟΥ
ΜΑΚΙΓΙΑΖ- FACE PAINTING: EΥΑΓΓΕΛΙΑ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ ΣΩΤΗΡΙΟΥ
VIDEO TEASER: ΠΕΝΥ ΘΕΟΔΟΣΙΟΥ
ΣΕΝΑΡΙΟ TEASER: ΒΑΣΩ ΛΕΥΚΟΥΔΗ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ ΠΙΠΕΡΙΑΝ
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΘΕΑΤΡΟ ΧΑΛΚΙΔΑΣ

Παίζουν με αλφαβητική σειρά
ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ: ΗΡΑΚΛΗΣ/ΑΝΤΙΝΟΟΣ
ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ ΝΙΚΟΣ: ΡΑΨΩΔΟΣ
ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ ΕΛΕΝΗ: ΤΡΟΦΟΣ/ ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ
ΒΑΜΒΑΚΟΥ ΜΙΝΑ: ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑ ΑΔΗ
ΒΡΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ:ΜΝΗΣΤΗΡΑΚΙ
ΔΑΝΙΗΛΙΔΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ: ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑ ΑΔΗ
ΔΟΥΔΑΛΗ ΑΝΤΩΝΙΑ: ΜΟΙΡΑ ΑΤΡΟΠΟΣ
ΚΑΡΑΒΑ ΕΙΡΗΝΗ: ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑ ΑΔΗ
ΚΑΡΛΑΤΗΡΑ ΓΕΩΡΓΙΑ: ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΑΔΗ
ΚΑΤΣΑΡΟΥ ΑΓΓΕΛΙΚΗ: ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑ ΑΔΗ
ΚΟΕΝ ΜΠΕΝΤΖΑΜΙΝ: ΑΤΛΑΣ/ΑΓΕΛΑΟΣ
ΚΟΚΟΝΟΥ ΒΟΥΛΑ: ΚΑ ΣΙΣΥΦΟΥ/ ΑΝΤΙΚΛΕΙΑ/ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Β
ΚΟΝΟΒΕΣΗ ΕΥΗ: ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑ ΑΔΗ
ΚΟΤΣΑΝΤΑΜΠΑΝΗ ΒΑΣΙΛΙΚΗ: ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ/ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑ ΣΠΑΡΤΗΣ/ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Γ
ΚΟΥΤΣΟΠΑΚΗ ΕΛΕΝΗ: ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ/ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑ ΣΠΑΡΤΗΣ/ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ Α
ΛΙΒΑΝΙΟΥ ΖΩΗ: ΑΘΗΝΑ
ΛΟΥΚΑ ΕΣΤΕΡ ΣΩΤΙΑ: ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ
ΜΕΤΑΞΟΥΛΗ ΜΑΡΙΑ: ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑ ΑΔΗ
ΝΤΕΓΙΑΝΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ: ΙΚΑΡΙΟΣ
ΟΤΑΠΑΣΙΔΟΥ ΑΝΝΑ: ΑΡΤΕΜΙΣ/ΔΙΚΑΣΤΗΣ Α
ΠΑΠΑΦΙΛΙΠΠΟΥ ΕΥΑ: ΜΟΙΡΑ ΛΑΧΕΣΙΣ
ΠΑΡΧΑΡΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ: ΣΙΣΥΦΟΣ/ΛΑΕΡΤΗΣ/ΑΜΦΙΝΟΜΟΣ
ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΥ ΖΩΗ: ΘΕΡΑΠΑΙΝΙΔΑ ΜΑΝΤΑΤΟΦΟΡΟΣ/ΔΙΚΑΣΤΗΣ Β
ΡΑΠΤΗ ΜΑΡΙΑ: ΜΑΝΤΙΣΣΑ/ΑΚΤΟΡΙΔΑ
ΣΚΟΥΡΑ ΒΑΣΙΑ: ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ
ΤΖΑΦΕΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: ΟΔΥΣΣΕΑΣ
ΤΣΩΛΗΣ ΗΛΙΑΣ: ΑΙΓΙΣΘΟΣ/ΕΥΡΥΜΑΧΟΣ
ΦΩΤΙΑ ΕΛΕΝΑ: ΝΑΪΑΔΑ
ΧΕΙΜΩΝΑ ΕΥΗ: ΚΑ ΜΙΔΑ/ ΔΙΚΑΣΤΗΣ Γ
ΧΟΥΛΙΕΡΗ ΜΑΙΡΗ: ΜΟΙΡΑ ΚΛΩΘΩ

1 - 31 Ιουλίου

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά! Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους. Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...

ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου