Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ΆΓΓΕΛΟΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


Σαν εαρινό όνειρο-  ήρθε στην αγκαλιά μου ένας Άγγελος - εξ ουρανού σταλμένος.
Κανείς δεν εμίλησε.
Όλοι τον ήθελαν, όλοι, μα κανείς δεν προσπάθησε να τον πάρει από εμένα.
Ο προσηλυτισμός (από εκείνους) ήταν η μόνη λύση. Τα κατάφερα! Τον κράτησα.
Ουσιαστικά, έμεινε εκεί που ήθελε να μείνει.

Ο όχλος θύμωσε. Δίστασαν στην αρχή, μα μετά άρχισαν με έξυπνα τεχνάσματα, να τον καλούν κοντά τους. Γενναία τους απαρνήθηκε. Συνέχισε να μένει κοντά μου, να με τιμά. Ακόμη κι όταν τον έδιωξα με πάθος, εκείνος εκεί, σε πείσμα όλων επέμεινε. Τον αγκάλιασα κλαίγοντας, όταν διαπίστωσα με πόση δύναμη πάλευε, για να μείνει.

Ένα παγερό βράδυ, ανθρώπινος χειμώνας έμοιαζε, ήρθαν τέσσερις κουκουλοφόροι να τον πάρουν. Δεν ήθελαν να δω τα πρόσωπά τους, κι όμως, ορκίζομαι ότι μου ήταν τόσο οικεία.

Ο Άγγελος εξαγριώθηκε, ποτέ άλλοτε δεν τον είχα δει θυμωμένο. Τους είδα να αποχωρούν με αποστεωμένα πρόσωπα και θυμήθηκα πως όταν ήρθαν, δεν φορούσαν κουκούλες. Τους τις φόρεσα, για να μην θυμηθώ στο μέλλον τα πρόσωπά τους. Υπάρχουν φορές που ακόμα τα ξεχνάω. Όμως πάντα μα πάντα, βλέπω μπροστά μου τα αποστεωμένα πρόσωπα, τα λεπτά χείλη, τα χλωμά βλέμματα και τα μάτια
· τα θλιμμένα από το "σκάρτο" που φέρουν μέσα τους.
Δεν είχαν τίποτα να πουν, τίποτα, μα ήθελαν όλα να μου τα πάρουν.
Δεν θυμάμαι πότε τους γνώρισα, θυμάμαι μόνο τα ανύπαρκτα συναισθήματα στην "ροή" ενός προσώπου που δεν είχε τίποτα σπουδαίο.

Ο Άγγελος έγινε ήρωας και εγώ - μέρα με την​ μέρα - του αφοσιώθηκα πλήρως. Υπηρέτης του, έγινα. Τον θαύμασα τόσο πολύ που έφτασα στο σημείο να μην μπορώ να τον κοιτάω στα μάτια. Ήταν πολύ μεγάλος πια για τις μικρές μου πλάτες. Ένιωθα ταπεινός μπροστά στον πιο δυνατό Άγγελο. Τι μπορούσα άλλο να του προσφέρω; Όλα ήταν ταπεινά. Έδειχνε να το καταλαβαίνει...

Κι όλα άλλαξαν...
Εκείνη την ημέρα, με κλάματα αποφάσισα να τους τον παραδώσω. Δεν ξέρω πως, αλλά τα κατάφεραν. Είχα αποφύγει όλα τα χαζά τεχνάσματα του παρελθόντος. Είχα υπομείνει το βλάσφημο, πως τάχα αυτοί το άξιζαν περισσότερο από εμένα, και σε πείσμα του Άγγελου αποφάσισα να τους τον παραδώσω.

Μέσα μου ήξερα ότι η απόφαση αυτή πάρθηκε με αγάπη και απόλυτη αφοσίωση προς τον Άγγελο. Μεγάλωσε κατά έναν περίεργο τρόπο, έγινε δυνατότερος, πιο αστραφτερός, έγινε καλύτερος, ως προς όλες τις πτυχές του. Ήμουν μικρός, δεν ήξερα πως να τον φροντίσω. Φοβόμουν, φοβόμουν πως κοντά μου θα είναι δυστυχής, πως μπορεί εξαιτίας μου να χάσει την αρετή του Αγγέλου, όχι, έπρεπε να συνεχίσει το έργο του! Χρειαζόταν δύναμη κι άλλη δύναμη κι εγώ μόνος, πόσο ακόμη να αντέξω; Μεγάλα τα θεμέλια για τις μικρές μου πλάτες..
Σκεπτόμενος εκείνον, τον έδωσα.

Την στιγμή που τον παρέδωσα σε εκείνα τα καθαρά χέρια, αναρωτιόμουν αν θα άντεχα μακριά του, πως θα ήταν η ζωή μου από δω και πέρα. Ευχόμουν μέσα μου να μην μείνει εκεί. Φοβόμουν πως θα με ξεχάσει. Ένιωθα πως τον προδίδω ηθικά. Με επέλεξε, πάλεψε για εμένα και εγώ τους τον παρέδιδα. Δεν τον πούλησα όμως, πότε δεν τον πούλησα. Τον δώρισα πιστεύοντας πως θα ήταν καλύτερο για εκείνον. Εκείνον σκεφτόμουν, σωστά;

Σαν να ήταν όλα μια δοκιμασία.
Η - προς τον εαυτόν μου - δοκιμασία!

Προς μεγάλη μου έκπληξη, με χαρά ανταποκρίθηκε στο ζεστό τους καλωσόρισμα.
"Ο Άγγελός μου" σκέφτηκα "Ο δικός μου Άγγελος, έμεινε εκεί. Σε αυτούς. Δεν έφερε την παραμικρή αντίρρηση αυτή τη φορά. Στο παρελθόν επαναστατούσε. Πάντα επαναστατούσε.. τώρα γιατί συνέβη αυτό;"

Τον ήθελαν, διακαώς τον ήθελαν. Νομίζω πως τον ήθελαν περισσότερο από ότι εγώ.
Τον ήθελαν τόσο πολύ που ήταν έτοιμοι να σκοτώσουν για να τον αποκτήσουν.
Και ποιόν θα σκότωναν άραγε, εμένα ή εκείνον;
Εκείνον!
Αυτός ήταν ο στόχος, η πολύτιμη λεία.
Αυτόν ήθελαν! Θα τον σκότωναν μόνο και μόνο για να τον έχουν, έστω και νεκρό.
Οι αλήτες!

"Πρόβατο επί σφαγή" ακούστηκε μια αδιόρατη φωνή από κάπου.
''Λύκος σε κοτέτσι" απάντησε κάτι πηγαία μέσα μου.

Όταν είδα τον Άγγελο να τον κρατάνε άλλα χέρια και να μην αντιστέκεται, κατάλαβα πως έπρεπε να φύγω.

Έτρεξα για ώρες.
Γύρισα σπίτι γεμάτος δάκρυα.
Ήταν πιο άδειο από ποτέ.
Δεν θυμάμαι τα μάτια του.
Το βλέμμα του, δεν το θυμάμαι.
Τι ένιωθε άραγε για εμένα;
Θυμό; Οργή; Εξαπάτηση; Αδικία;

Οι άσχημες σκέψεις με κούρασαν, με έκαναν να κοιμηθώ για μέρες.
Ένα ομιχλώδες πρωινό, κάποιες βαριές φωνές με πέταξαν απάνω.
Με απορία βγήκα έξω σαν άκουσα το όνομά μου.
Ήταν αυτοί και ο Άγγελος.
Τους κοίταξα προσπαθώντας να καταλάβω τι είχε συμβεί. Τι ήθελαν όλοι εκεί; Τι κρύβονταν πίσω από τα κόκκινα μάτια και τα εξαγριωμένα βλέμματα;

"Πάρε αυτόν τον Διάολο μακριά μας.
Εχθές βράδυ αφάνισε τη μισή μας πολιτεία.
Πάρτον και​ φύγετε από δω, δεν θέλω να σας ξαναδώ επί προσώπου γης. Ορκίζομαι να σας σκοτώσω" φώναξε δυνατά για να μας τρομάξει.

Ο Άγγελος με κοίταξε στα μάτια και χαμογέλασε. Χώθηκα στην αγκαλιά του.
Δεν μπορούσαν να τον πειράξουν, δεν μπορούσαν να με πειράξουν. Δεν μπορούν να μας κάνουν τίποτα, τίποτα απολύτως! Είμαστε ένα και είμαστε δυνατοί.

Μαζί τους, Διάολος.
Μαζί μου, Άγγελος.
Κι είναι η ίδια "Παρουσία".
Η ίδια!

Καθώς βαδίσαμε στις όχθες ενός ανομολόγητου ποταμού, μετά από χρόνια εκείνης της ημέρας, μου είπε πως έφτασε η ώρα να γίνουμε πίνακας.

"Τι εννοείς" τον ρώτησα με δυσπιστία;
Τι θα ήθελες να ήσουν σε έναν πίνακα ζωγραφικής; με ρώτησε.
"Άγγελος" απάντησα.
"Να δω πως​ είναι να είμαι λίγο από εσένα." Συνέχισα μαγεμένος
"Εσύ;" Τον ρώτησα με λαχτάρα.
"Αγρίμι, περήφανο και ελεύθερο" απάντησε σθεναρά.

Λίγα βήματα πιο κάτω, στα πόδια​ μας, βρέθηκε ένας καμβάς. Ήταν ανάποδα γυρισμένος. Τον έπιασα και τον σήκωσα προσεκτικά. Παραδόξως, ήξερα τι θα συναντούσα. Τον γύρισα προς το μέρος μας, με ευλάβεια. Ήταν ένας πίνακας σε καμβά που επικρατούσε το λευκό στοιχείο στις λεπτομέρειες και στο σημείο διαφυγής του.
Εστίασα στους δύο ήρωες.. ήταν ένα Άλογο και μία Κόρη...
Ένα Άλογο και μία Κόρη....

~~ Ο Άγγελος - Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. H προσωπική σου πινελιά που ταυτίζεται με την σκέψη μας δημιουργώντας εικόνες από άλλη διάσταση, εκεί στην αντίπερα όχθη της λογικής παίρνει τη μορφή της αγάπης, της ομορφιάς, της ευγνωμοσύνης που προσεγγίζει τα ανθρώπινα.
    Υπέροχοι στίχοι.
    Εύχομαι ο φύλακας Άγγελός σου να κατευθύνει τα βήματά σου και να απομακρύνει οτιδήποτε αρνητικό.
    Κική μου καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Που βρίσκονται αυτά σου τα διαμαντάκια βρε Κική μου; Που μπορούμε να τα βρούμε μαζεμένα κάπου, να τα έχουμε κοντά μας μόνιμα; Ετοιμάζεις κάτι; ποια είναι τα σχέδιά σου; Γράφεις συνέχεια όμορφα πράγματα και αναρωτιέμαι αν θα μπορέσουμε να τα έχουμε χειροπιαστά δίπλα μας.
    Πολύ όμορφο. Σε καλησπερίζω με πολλά φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα Κική μου.
    Τί όμορφα λόγια!
    Ο φύλακας άγγελός σου, με συγκίνησε πολύ.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

  4. ... Τι όμορφο.... δεν έχω ακόμα λόγια.. Ακόμα ταξιδεύω στο σύμπαν του...
    .. Υπέροχο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ένα ποίημα που μοιάζει ή με όνειρο, όπου το υποσυνείδητο πλέκει σενάρια από την φαντασία, ή με παραμύθι όπου ο καθένας θα ψάξει για συμβολισμούς και νοήματα!
    Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά, που λέει και το τραγούδι του Σαββόπουλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το μήνυμα δεν είναι σπαμ!
    Μπαίνω τυχαία σε μπλόγκ που βρίσκω από φίλους. Έχω δύο βιβλία που θα σας φανούν πολύ χρήσιμα. Στείλτε μου ένα μήνυμα εδώ mihkour@hotmail.com
    Θα σας τα στείλω ΦΥΣΙΚΑ χωρίς καμία δική σας υποχρέωση ΕΚΤΟΣ από το να τα δώσετε στους γνωστούς σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να