Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΝΤΙΟ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ



Ένα χαμόγελο και μια Χαραυγή,
ως ένα φεγγάρι, Ανεκπλήρωτου δρόμου.
Μια μνήμη και μια λήθη ευάλωτη, σαν ένα μωβ λουλούδι που γέννησε Αγάπη, μέσα από την ευγενική σπορά του.

Ένα καθαρό βλέμμα και ένα χαμόγελο αλληγορικό, να θυμίζει στιγμές δυσεύρετες, στο πέρασμα των χρόνων.
Αναμνήσεις σε ένα σκουριασμένο "θρανίο", να μαρτυρούν λίγο ακόμη χρόνο, δίπλα σε ένα πειρατικό καράβι που πλέει ακόμη στον Ευβοϊκό.

Λέξεις, συζητήσεις, γέλια, εξομολογήσεις, ολα ένα σύνθετο παζλ, σαν συμβουλές ξεχασμένων Αγγέλων.
Ενας καφές, ένα τσιγάρο, μια παρέα και ένα "ψέμα" σε σελίδες, ενός ανολοκλήρωτου βιβλίου, με μελανό εξώφυλλο.

Εις άλλα λευκά νερά και εις άλλες "πολύχρωμες" ανηζητήσεις.

~~ Αντίο - Κική Κωνσταντίνου

Δεν έχω άλλο τρόπο να σου πω ''Αντίο"
Kostas Syk

Λυπάμαι τόσο πολύ...
Αιωνία σου η μνήμη και κουράγιο στους δικούς σου ανθρώπους.

Σχόλια

  1. Ω, στέκομαι ευλαβικά στον αποχαιρετισμό σου εδώ. Με δέος και θλίψη για την απώλεια. Ενώνω μαζί σου και τα δικά μου συναισθήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μια απροσμενη συπτωση να πω και εγω το δικο μου αντιο Κικη μου σε προσφιλή μου προσωπο ..
    καλο παραδεισο να εχουν....!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πάντα ένας χαμός θα είναι ένα κενό στη ψυχή μας..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συλληπητηρια, οι αποχωρισμοι ειναι τοσο οδυνηροι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ευχαριστήριο σημείωμα

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ποίησης, δεκαοχτώ ποιητικές φωνές ενώθηκαν με την 4Dance Academy - Σχολή χορού και το θεατρικό εργαστήρι έκφρασης Amorphous Dance Theater Company και παρουσίασαν στον κοινό μία πολύμορφη εκδήλωση, που στόχο είχε να ενώσει τις τέχνες και να αναδείξει μέσα από τη μίξη αυτή, το μεγαλείο και την σπουδαιότητα της Ποίησης. Η καλλιτεχνική αυτή εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στον όμορφο και φιλόξενο Πολυχώρο Τέχνης της 4Dance Academy , Απόλλωνος 113 στην Κάνηθο και τιμήθηκε τόσο από τους ποιητές δημιουργούς όσο και από ανθρώπους του πνεύματος, των γραμμάτων, των τεχνών και του πολιτισμού της πόλης μας. Ευχαριστούμε θερμά τον κόσμο που ανταποκρίθηκε σε αυτό το κάλεσμα και βρέθηκε κοντά μας, για   να στηρίξει τη γιορτή αυτή που με τόση χαρά, ευγένεια και σεβασμό, δημιουργήθηκε και παρουσιάστηκε. Ευχαριστούμε πολύ την Αντιδήμαρχο Πολιτισμού και Τουρισμού του Δήμου Χαλκιδέων, κα Δήμητρα - Μιμίκα Σακελλαράκη , για την τιμητική της παρουσία και τα θερμά της λό...

Οξυγόνο

  Τα τελευταία χρόνια δεν παίρνω καλή ανάσα, δεν αναπνέω σωστά. Απορώ πως μπορώ και ζω ακόμη, εφόσον το οξυγόνο μου,  έχει εκλείψει από καιρό.   Ειδικά τα βράδια του χειμώνα,  παλεύω για να πάρω ανάσα. Νιώθω πως άγρια και κρύα χέρια παίζουν σκάκι με τον λαιμό μου.  Επαναστατούν και μου προσφέρουν εφιάλτες και δάκρυα, όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν ή έμειναν μισά, θύμησες που πληγώνουν,  αναμνήσεις που κόβουν σαν ξυράφι, ζεστό.   Και τότε,  αίμα στάζει από τη μύτη μου, σφυριά αντηχούν στα αυτιά μου, τρωκτικά τρώνε τα σωθικά μου και ένα μικρό πληγωμένο σπουργίτι αναζητά τροφή σαν μια θύελλα που πασχίζει, με θαλπωρή να κρύψει το αύριο.   Τις τελευταίες μέρες, το παιδί μέσα μου, δεν αναπνέει σωστά. Δεν τρέφεται, δεν ελπίζει, ματαιοδοξεί και κοιλοπονά μια αβέβαιη αλήθεια, έναν παράλογο δισταγμό, μια ακόμη ικεσία που μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να παραληρήσουν σαν ένα φεγγάρι αβέβαιο.   Κυρίως το πρωί, με τις πρώτες ηλιαχτίδες, φοβάται, κ...