Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ ΕΙΣ ΕΥΡΙΠΟΝ

Το Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019 και ώρα 7 μ. μ. στη Συνεδριακή Αίθουσα του ΔΟΑΠΠΕΧ (Παλιό Δημαρχείο, Αβάντων 50) ο Σύλλογος Ελληνικής Πολιτιστικής Παράδοσης Χαλκίδας ""Το Αλωνάκι" σε συνεργασία με την διαδικτυακή ομάδα «Ποίηση στις Ράγες… η ποίηση ταξιδεύει» διοργάνωσε και παρουσίασε το 2ο Ποιητικό αντάμωμα, στο οποίο σύμπλευσαν ποιητικά 34 δημιουργοί από τη Μακεδονία, την Κύπρο, τη Στερεά Ελλάδα και την Εύβοια.

Η πρόσκληση για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης ήταν της Βορειοευβοιώτισσας συγγραφέως Κικής Κωνσταντίνου, η οποία μέσω των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης ήρθε σε επαφή με την δημιουργό της κίνησης «Ποίηση στις Ράγες… η ποίηση ταξιδεύει» την λογοτέχνιδα κα Μαρία Ποπκιώση από τα Γιαννιτσά.

Το πρόγραμμα της εκδηλώσεως περιλάμβανε ποίηση από τους δημιουργούς και μουσικές πνοές.

Εφετινοί – φθινοπωριάτικοι – προορισμοί της «Ποίησης στις Ράγες…η ποίηση ταξιδεύει…» επιλέχτηκαν και ορίστηκαν η Κωνσταντινούπολη και η Χαλκίδα, στην οποία κατέληξαν ποιητές από 25 γωνιές της. Οι ποιητές διανυκτέρευσαν στην Χαλκίδα, επισκέφτηκαν το Μουσείο Σκαρίμπα, χάρισαν βιβλία τους και εν συνεχεία παρευρέθηκαν στη Συνεδριακή Αίθουσα ΔΟΑΠΠΕΧ (επί της οδού Αβάντων 50, Παλαιού Δημαρχείου) για να διαβάσουν ποίησή τους υπό το μουσικό πλαισίωμα του Τραγουδοποιού – Ποιητή, κου Γιώργου Ρούσσου.

Τον συντονισμό της όλης δράσεως (που ξεκίνησε με επίσκεψη-ξενάγηση των προσκεκλημένων δημιουργών στο Μουσείο-Αρχείο Γιάννη Σκαρίμπα) την είχε ο Πρόεδρος των Φίλων Γ. Σκαρίμπα Κώστας Μπαϊρακτάρης.

Ευχαριστήριο σημείωμα της Κικής Κωνσταντίνου

Θα ήθελα να εκφράσω τις πιο θερμές μου ευχαριστίες στο "ΑΛΩΝΑΚΙ" Σύλλογος Ελληνικής Πολιτιστικής Παράδοσης Χαλκίδας και πιο συγκεκριμένα στον Πρόεδρο του συλλόγου κύριο Δημήτρης Λιανοστάθης (Lianostathis Dimitris), στον Αντιπρόεδρο Ταξιάρχης Κοκονός και την γραμματέα Σκολίδη Φωτεινή που πάντα πλάι μας - αρωγοί- σε κάθε πολιτιστική δράση της πόλης μας.

Ακόμη, ένα μεγάλο ευχαριστώ στον αξιαγάπητο κύριο Κώστα Μπαϊρακτάρη, εκπαιδευτικό και πρόεδρο του συλλόγου "Οι Φίλοι του Γιάννη Σκαρίμπα" που δέχτηκε να επιμεληθεί και να αναλάβει τον συντονισμό της δράσης.

Ιδιαίτερη αναφορά στον εξαιρετικό Τραγουδοποιό – Ποιητή κύριο Γιώργο Ρούσσο για το μουσικό πλαισίωμα που μας πρόσφερε.

Επίσης, ένα θερμό ευχαριστώ στον κόσμο που αγκάλιασε την εκδήλωσή μας και με ευλάβεια θα έλεγα, άφησαν τους στίχους των δημιουργών να αγγίξουν την ψυχή τους!

Για το τέλος, κράτησα τις πιο θερμές μου ευχαριστίες σε όλους τους δημιουργούς που βρέθηκαν κοντά μας και μια ειδική αναφορά και ευχαριστία, στην λογοτέχνιδα Μαρία Ποπκιώση που ξεκίνησε και άνθισε θα έλεγα αυτό το πολυταξιδεμένο πια, ποιητικό κίνημα.

Εις το επανιδείν!

Μετά τιμής,

Κική Κωνσταντίνου

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά! Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους. Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...

ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου