Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


Ο ΥΜΝΟΣ ΤΗΣ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗΣ
 
Εκείνος ο μαυροφορεμένος άντρας…
Πάντα αγέλαστος, πάντα πικραμένος, πάντα μόνος.
Εκείνος ο άντρας λοιπόν, είχε κρυφτεί ανάμεσα στα γένια του. Έγιναν χέρια και αγκάλιασαν το πρόσωπό του.
Κουβέρτες· χαλάλι.
 
Τα μάτια του, δυο μικρά κάρβουνα, δυο συμπληγάδες αγέλαστες, δυο μικρές καταιγίδες, δυο αναστεναγμοί.
Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, μου δίδαξε την απλότητα.
Σε ένα παραμύθι, εκοιμήθη.
 
Την πλάνη, μου την δίδαξαν τα απροσπέλαστα αστέρια, ο κόκκινος ουρανός, το φεγγάρι που σαν πιράνχας μας κατασπάραξε. Όλους μας κατασπάραξε, μια καμένη γη μας έμεινε, κι αυτή γεμάτη θάλασσα και αίμα.
Οι ήρωες, μας κοιτούν από ψηλά.
Κι ενίοτε, μας χλευάζουν.
 
Το όνομά του δεν το ρώτησα, δεν το έμαθα, δεν το ζήτησα ποτέ μου. Όχι, πως θα είχε και καμία σημασία.
Ίσως μόνο για το ”εφέ”.
Ένα εφέ που ο λαός μας, συμπάσχει.
Η αληθοφάνεια τους ταίριαξε, σαν ένα μαγικό, μελανό σημείο, μας έκανε αδιόρατους.
Όλοι ήθελαν να δείξουν κύρος, κανείς δεν ήθελε να δείξει Αγάπη.
Το τραύμα, μας έμεινε.
 
Πέρασαν χρόνια, αγέννητα χρόνια.
Συνέχισα να πηγαίνω εκεί, να απευθύνομαι στον άδειο χώρο. Μόνο το γκράφιτι έμεινε κι αυτό, άχαρο σχήμα έγινε.
 
Το τσιμέντο είχε αλλοιωθεί, είχε πάρει το σχήμα της καρδιάς του. Πονούσαν τα τσιγάρα καθώς τα έλιωναν. Πονούσαν οι γόπες, οι αναθυμιάσεις, οι ανακρίσεις των ουδετέρων. Πονούσα και εγώ.
 
Μια μέρα, έβρεχε. Άλλου είδος βροχή, θυμίαμα!
Μια γυναίκα με ξανθά μαλλιά πλησίασε.
Την παρατηρούσα από τον απέναντι δρόμο.
Μια ψίχα ψωμί και δυο ελιές. Μόνο δυο ελιές. Και το ψωμί, αμέσως θα γινόταν τρίμμα.
«Μα ούτε ένα ρόδο;»
«Ούτε ένα ρόδο;» Μια άχαρη φωνή ακούστηκε, πίσω από κάτι τσάντες.
Λες και η ελιά, δεν έμοιαζε σπουδαίο.
Μα στην καρδιά, φύτρωσε Ειρήνη.
Το γκράφιτι μεγάλωσε, ομόρφυνε, σχεδίασε ένα δέντρο.
 
Στις ονειροβασίες μου, γίνεται σύντροφος.
Στην πραγματικότητα, αλάνι.
Στο τέλος, γίνεται ύμνος.
Αθώρητος ύμνος, αινιγματικός.
 
Τον αποκαλώ παιχνιδίζοντας: Ύμνο της ψευδαίσθησης

________________

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο αγαπημένο μας δρώμενο "Το παιχνίδι των λέξεων" που συναντά κανείς στο σπιτικό της Μαρίας μας: https://mytripssonblog.blogspot.com/. 
Μαρία μου, σε ευχαριστούμε για την φιλοξενία και την δυνατότητα που μας δίνεις.

θέλω να συγχαρώ όλους τους συμμετέχοντες και φυσικά της άξια νικήτριά μας, Μαρία Κανελλάκη για τα τόσο όμορφα ποιήματα αλλά και τις εξαιρετικές ιστορίες που για ακόμη μία φορά διαβάσαμε, ξεχωρίσαμε, αγαπήσαμε. 

Εδώ μπορείτε να διαβάσετε για πρώτη φορά εάν δεν το έχετε κάνει ήδη ή να θυμηθείτε για ακόμη μία φορά τις συμμετοχές και να δείτε την βράβευση της νικητήριας συμμετοχής καθώς και τα αποκαλυπτήρια ονόματα όλων των συμμετεχόντων: https://mytripssonblog.blogspot.com/search/label/%CE%A0%CE%B1%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82%20%CE%BC%CE%B5%20%CF%84%CE%B9%CF%82%20%CE%BB%CE%AD%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82%20-%20%CE%B2%CF.%81%CE%AC%CE%B2%CE%B5%CF%85%CF%83%CE%B7

Θα ήθελα να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου όλους όσους ψήφισαν τον "Ύμνο της Ψευδαίσθησης" και όσους δεν τον ψήφισαν αλλά στάθηκαν πάνω του με προσοχή και αγάπη. 

Εύχομαι σε όλους μία όμορφη μέρα και μία ομορφότερη εβδομάδα.
Σας φιλώ!

Σχόλια

  1. Το ότι γράφεις απίθανα δεν είναι μια ψευδαίσθηση. Και άρεσε πολύ η συμμετοχή σου
    Να σαι καλά καρδούλα μου
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κική μου εδώ είμαστε! Από τα αφηγήματα που αγάπησα πολύ και στάθηκα σε αυτό στο εξαιρετικό μας δρώμενο. Για τη γραφή σου έχω μιλήσει πολλές φορές. Δεν χρειάζεται να επαναλάβω ότι με συγκινεί και με αγγίζει σαν άνθρωπο. Ειλικρινά ένα ακόμα εύγε κορίτσι μου για αυτόν σου τον υπέροχο και παράξενο ύμνο.
    Σε καμαρώνω και το ξέρεις. Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δυστυχώς δεν έχω βρει τον χρόνο εδώ και καιρό να συμμετάσχω με τη ψήφο μου φυσικά, γιατί για να γράψω ούτε λόγος. Απο ότι ειδα κι από άλλα μπλογκς είχατε πάρα πολύ ωραίες συμμετοχές αυτή τη φορά. Και ο ύμνος της ψευδαισθησης είναι μια από αυτές. Συγχαρητήρια Κική μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κική μου πολλά συγχαρητήρια για την υπέροχη συμμετοχή σου!
    Έναν εξαιρετικό κι ασυνήθιστο ύμνο που όσες φορές κι αν τον διαβάσω με καθηλώνει!
    Σε ευχαριστώ πολύ για όλα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αρχή και τέλος με έκαναν να ξεφωνίσω από χαρά!
    Μου αρέσει να διαβάζω κείμενα που κλέβουν άνετα τον θαυμασμό μου!
    Κικίτσα μου, συγχαρητήρια! Λάτρεψα τη συμμετοχή σου από την πρώτη περίοδο ( με τα γένια που έγιναν χέρια κι αγκάλιασαν το πρόσωπο).
    Μπράβο κορίτσι μου!
    Ήσουν υπέροχη έκπληξη για μένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εντυπωσιάστηκα, Κική μου. Πώς χρησιμοποίησες τις λέξεις και τι έπλασες! Μπράβο!!! Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εντυπωσιακη και τοσο διαφορετικη η ομορφη συμμετοχη σου Κικη μου ..τι ωραια ποιητικη έκφραση!!
    Τα κειμενα στον δικο τους χωρο παιρνουν την διασταση που τους αξιζει μικρη μου.. ενα μεγαλο μπραβο!!
    Να είσαι καλα. να περασεις χαρουμενα στις γιορτες ..φιλιααα!! 😊🎄

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κική μου πολύ ιδιαίτερη η συμμετοχή σου. Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να