ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ

 

Χειμώνας

Δεν φοβάμαι το παγωμένο της ψυχής σου

ακόμη κι όταν σπαράζει η καρδιά μου.

Μέλι στάζει η Αγάπη μας και το σούρουπο «μέθυσε».

«Σ’ αγαπώ» ψιθύρισα, ενώ σε είχε αγκαλιά το χιόνι.

Τόσο κρύα και άκαμπτη, μα εγώ προσμένω την αναγέννηση.

 

Καλοκαίρι

Μέσα στην υπερβολή του γαλάζιου, κρύβεις ακόμη μία ευκαιρία.

Δική μου είναι η ιστορία σου και εσύ σαν νικητής στέκεις, μα με φοβάσαι.

Το πρωτάθλημά σου είναι ειδυλλιακό και εσύ ως βάθρο, 

αναζητάς τον Παράδεισο. 

Αυτό το όνειρο μας ανήκει.

 

Φθινόπωρο

Το καφέ σου χρώμα αιχμαλωτίζει και πλέκει τα όνειρά μου.

Το κίτρινο που ξεθωριάζει, μου θυμίζει κάθε δυνατή ευκαιρία που απαρνήθηκα.

Απόψε το χώμα μυρίζει βροχή και έρωτα.

Καμία ευωδία δεν συγκρίνεται μαζί σου. Ευλογημένη νιώθω.

 

Άνοιξη

Μην με κοιτάς. Είσαι γεμάτη από εμένα.

Ένα χρυσό σκήπτρο στο χέρι σου και ένας ήλιος φορεμένος στα μαλλιά σου.

Πεταλούδες πλέκουν γύρω από εσένα φωτοστέφανο

κι ένας άγγελος προσμένει, να μας χαρίσεις το αύριο.

 

#εκφράσου

#Κική_Κωνσταντίνου

 

Το έργο του Γιάννη Τσαρούχη “Οι τέσσερις εποχές” παρουσιάζονται οι τέσσερις εποχές με ανθρώπινες μορφές. Είναι γνωστό πως ο Τσαρούχης χρησιμοποιούσε ως μοντέλα για τα έργα του, ανθρώπους απλούς, καθημερινούς, ενώ υπήρξε εμφανώς επηρεασμένος από τη βυζαντινή τέχνη και τεχνοτροπία.

Η Άνοιξη είναι μια κοπέλα με ροδαλό πρόσωπο και μακριά μαλλιά που φορά ένα μπλε φόρεμα και στο αριστερό της χέρι κρατάει ένα ροζ τριαντάφυλλο. Πάνω στο τραπέζι που βρίσκεται μπροστά της, βρίσκονται φρούτα και λουλούδια ενώ ψηλά στη γωνία είναι κρεμασμένο ένα στεφάνι με τριαντάφυλλα που θυμίζει αυτό της Πρωτομαγιάς.

Το Καλοκαίρι είναι ένας ημίγυμνος γεροδεμένος άντρας με μαύρα μαλλιά, στεφανωμένος με κόκκινα λουλούδια. Στο αριστερό του χέρι κρατά στάχυα και στο δεξί ένα δρεπάνι. Μπροστά του πάνω στο τραπέζι είναι κομμένο ένα καρπούζι, φρούτο καλοκαιρινό και μια φέτα πεπόνι.

Το Φθινόπωρο είναι μια γυναίκα που φορά σκούρο καφέ μαντήλι στο κεφάλι, κόκκινο φόρεμα και κρατάει με τ’ ακροδάχτυλά της μια άσπρη μαντήλα γεμάτη με μαύρα και ξανθά σταφύλια.

Ο Χειμώνας είναι ένας άντρας με μαύρα πυκνά μαλλιά που έχει ένα πανωφόρι ριγμένο στην πλάτη του, ανοιχτό μπροστά στο στήθος και το κρατάει με τα δυο του χέρια. Στο τραπέζι μπροστά του βρίσκονται πορτοκάλια, λίγα καρύδια και ένα ανθοδοχείο με λευκά κρίνα. Πίσω του είναι μια κόκκινη διπλωμένη φλοκάτη κόκκινη και ψηλά στη γωνία ένα άσπρο σύννεφο πυκνό.

 

Πηγή: http://dromospoihshs.gr/2019/03/20/4seasonstsarouxis/

 

 

Η εκτέλεση του έργου είναι από τη συναυλία με τον τίτλο «Μια σερενάτα-τέσσερεις εποχές» που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016 στον Κήπο του Μεγάρου. Ορχήστρα: Academica Athens Orchestra Σολίστ: Γιάροσλαβ Τοκαρεβ Μουσική διεύθυνση: Νίκος Αθηναίος

 

Οι τέσσερις εποχές (ιταλικά: Le quattro stagioni‎‎) είναι ο τίτλος ενός κύκλου τεσσάρων κοντσέρτων για βιολί του Ιταλού συνθέτη Αντόνιο Βιβάλντι, καθένα από τα οποία εκφράζει μουσικά μια εποχή του χρόνου. Γράφτηκαν γύρω στα 1718-1720, όταν ο Βιβάλντι ήταν ο ιεροψάλτης της αυλής στη Μάντοβα. Εκδόθηκαν το 1725 στο Άμστερνταμ, μαζί με οκτώ επιπλέον κοντσέρτα, ως Il cimento dell'armonia e dell'inventione (Ο διαγωνισμός μεταξύ αρμονίας και εφεύρεσης).

Οι τέσσερις εποχές είναι το πιο γνωστό έργο του Βιβάλντι. Αν και τρία από τα κοντσέρτα είναι εντελώς πρωτότυπα, το πρώτο, η "Άνοιξη", δανείζεται μοτίβα από μια σινφωνία στην πρώτη πράξη της ταυτόχρονης όπερας Il Giustino του Βιβάλντι. Η έμπνευση για τα κοντσέρτα δεν είναι η ύπαιθρος γύρω από τη Μάντοβα, όπως είχε αρχικά υποτεθεί, όπου ζούσε τότε ο Βιβάλντι, καθώς σύμφωνα με τον Καρλ Χέλερ^[1] θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί ήδη από το 1716-1717, ενώ ο Βιβάλντι ασχολήθηκε με την αυλή της Μάντοβα μόλις το 1718.

Ήταν μια επανάσταση στη μουσική σύλληψη: σε αυτά ο Βιβάλντι αναπαριστούσε ρυάκια που ρέουν, πουλιά που κελαηδούν (από διαφορετικά είδη, το καθένα με ιδιαίτερο χαρακτήρα), έναν βοσκό και τον σκύλο του που γαβγίζει, μύγες που βουίζουν, καταιγίδες, μεθυσμένους χορευτές, κυνηγετικά πάρτι τόσο από τη σκοπιά των κυνηγών όσο και από τη σκοπιά του θηράματος, παγωμένα τοπία και ζεστές χειμωνιάτικες φωτιές.

Ασυνήθιστο για την εποχή, ο Βιβάλντι δημοσίευσε τα κοντσέρτα με συνοδευτικά σονέτα (πιθανώς γραμμένα από τον ίδιο τον συνθέτη) που επεξηγούσαν τι ήταν αυτό που η μουσική του επρόκειτο να προκαλέσει στο πνεύμα της κάθε εποχής. Επομένως, τα κοντσέρτα αποτελούν ένα από τα πρώτα και πιο λεπτομερή παραδείγματα αυτού που θα ονομαζόταν προγραμματική μουσική - με άλλα λόγια, μουσική με αφηγηματικό στοιχείο. Ο Βιβάλντι φρόντισε να συνδέσει τη μουσική του με τα κείμενα των ποιημάτων, μεταφράζοντας τους ίδιους τους ποιητικούς στίχους απευθείας στη μουσική της σελίδας. Για παράδειγμα, στο μεσαίο τμήμα της "Άνοιξης", όταν ο βοσκός κοιμάται, το γάβγισμα του σκύλου του ακούγεται στο τμήμα της βιόλας. Η μουσική είναι αλλού παρόμοια υποβλητική άλλων φυσικών ήχων. Ο Βιβάλντι χώρισε κάθε κοντσέρτο σε τρία μέρη (γρήγορα-χαμηλά-γρήγορα) και, ομοίως, κάθε συνδεδεμένο σονέτο σε τρεις ενότητες. 

 

Πηγή:  https://el.wikipedia.org/

 

 

Εσένα ποια είναι η αγαπημένη σου εποχή;

 

Εγώ είμαι παιδί της Άνοιξης και κυριολεκτικά και μεταφορικά. 

Αγαπώ τα χρώματα, τα αρώματα, την ομορφιά, την θερμοκρασία και τον αέρα αυτής της εποχής.

Πόσο λυπάμαι που τα τελευταία χρόνια η Άνοιξη και το Φθινόπωρο τείνουν να εξαφανιστούν, μη σας πω πως έχουν ήδη εξαφανιστεί.

Όλα είναι λάθος, έχει χαθεί η διαδοχή της μιας εποχής από την άλλη. Αυτή η ανάσα, το οξυγόνο μας.

Έχουμε καταστρέψει τον πλανήτη μας και οδηγούμαστε προς την καταστροφή και δεν θα τον σώσουμε γιατί δεν ξερουμε τι θα πει η λέξη "σεβασμός". 

Δεν πα να κάνουμε κινήσεις/συγκεντρώσεις/πρωτοβουλίες κτλ αν δεν μάθουμε να σεβόμαστε τη φύση, τα ζώα, τους ανθρώπους τίποτα δεν θα γίνει.

Η μόνη μου ελπίδα είναι στο μέλλον, στα παιδιά, στο αύριο. Να μάθουν όσο είναι νωρίς. Αυτό θα πω μόνο και θα κλείσω.

 

Καλή συνέχεια εκφραστικοί μου.

Να είστε καλά.