Αναδύθηκαν γιγαντιαία λουλούδια
από τα μάτια της
και τύφλωσαν τον προσανατολισμό της.
Μόνο δειλοί τρυπώνουν
και βάζουν εμπόδια στο δρόμο των αθώων
κι ύστερα χάνονται,
μέσα στο φόβο και την αγανάκτηση.
Μέλλον δεν φαίνεται.
Παρόν δεν υπάρχει.
Το παρελθόν της, ηττήθηκε.
Τραγουδούν και φτερουγίζουν ασταμάτητα,
σαν πεταλούδες που μάγεψαν,
ένα ανυπότακτο λιβάδι.
Ψίθυρος ο καρπός της,
σιγή η μυρωδιά της
κι ύστερα ο ανθός,
ο ανθός της που γίνηκε άνθρωπος.
Μοσχοβολά
Αναπνέει
Γεννά
Λουλούδια στα μάτια της - Κική Κωνσταντίνου
Καλό μήνα, καλή μου φίλη και πολύχρονη για τα γενέθλιά σου. Με κάθε μου ευχή.
ΑπάντησηΔιαγραφήευχαριστώ πολύ Γιάννη μου, να είσαι καλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή