Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τράφηκε η Αγάπη


 

Στα μάτια σου αντίκρισα θησαυρούς

άυλους κόσμους, μη υπαρκτούς.

Στο βλέμμα σου ατένισα του κόσμου το κακό

μακριά, στο πέλαγο, κρύφτηκε κι αυτό.

 

Στις μειλίχιους κόσμους της ψυχής

οι άνθρωποι πρέπει να σέβονται εξαρχής

να τιμούν την αγάπη, να υψώνουν τον σταυρό

ιερή να γίνεται, απέναντι σε κάθε δαιμονικό.

 

 

Τράφηκε η αγάπη, με συναίσθημα κι αυτή

αξίες, ιδανικά και καίριοι θεσμοί,

έδιωξαν μακριά την όποια αναβολή.

Στην βεράντα συνεχίζω να σε κοιτώ

και με θέρμη την ζωή, αναπολώ

 

 

Δώσε το χέρι σου, πάμε σθεναρά

κοιτώντας την μέρα, καρδιοχτυπά.

Φόβοι, κακίες, ανασφάλειες, μακριά

μαζί σου όλα είναι δυνατά.

 

 

Πάμε γερά, ενάντια στους κοινωνικούς φραγμούς

νικητές, στους κόσμους τους δήθεν, ηθικούς.

Δώσε έναυσμα στη χαρά

και με τη φυσαρμόνικα, χαμογέλασε ζεστά.

 

 

Τράφηκε η αγάπη, με συναίσθημα κι αυτή

αξίες, ιδανικά και καίριοι θεσμοί

έδιωξαν μακριά την όποια αναβολή

στην βεράντα συνεχίζω να σε κοιτώ

και με θέρμη την ζωή, αναπολώ


Δώσε το χέρι σου, πάμε σθεναρά

κοιτώντας την μέρα, καρδιοχτυπά.

Φόβοι, κακίες, ανασφάλειες μακριά

μαζί σου όλα είναι δυνατά.

 

 

Μαζί σου, ταξιδεύω νοερά

και όλα είναι πιθανά

ακόμη και πεθαίνοντας

ανασταίνω τους νεκρούς, ξανά.

 

~~ Τράφηκε η Αγάπη - Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. Η κοινή άρρηκτη πορεία δύο ψυχών δεμένων με την αγάπη δοσμένο με τους στίχους σου, Κική μου.
    Όμορφη Κυριακή να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Ευτυχία, η Κλόουν

  Την λέγανε Ευτυχία. Όχι ειρωνικά. Αυτό της είχαν δώσει για όνομα κι ας μην τα έφερε εύκολα η ζωή της. Είχε περάσει πολλά. Είχε χάσει ανθρώπους, είχε κλείσει πράγματα μέσα της, είχε κλάψει σιωπηλά αλλά ποτέ της δεν τα ξέχασε. Δεν έκανε πως δεν υπάρχουν. Τα κράτησε! Όχι για να την βαραίνουν, αλλά για να τα γυρίσει ανάποδα και να τα κάνει κάτι άλλο, κάτι το αναγεννητικό. Μια μέρα αποφάσισε να γίνει Κλόουν . Όχι για να κάνει την αστεία. Δεν της ταίριαζε αυτό, το έκανε γιατί ήθελε να είναι κοντά σε παιδιά που πονούσαν. Να τους δώσει κάτι απλό, κάτι καθαρό, κάποιου είδους μαγεία. Κάτι που της είχε λείψει όταν ήταν εκείνη μικρή. Λίγη χαρά χωρίς ερωτήσεις. Έραψε μόνη της τη στολή της. Ζωγράφισε στο μάγουλο ένα μικρό φεγγάρι. Πήρε μια σακούλα, την γέμισε μπαλόνια και πήγε σε παιδικά νοσοκομεία. Όμως τα μπαλόνια της δεν ήταν απλά ούτε μονότονα. Ήταν πολύχρωμα. Κόκκινα, μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ. Και το καθένα είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα  δάκρυ . Όχι όπως το φαντάζεσαι. Όχι...