Απαγορεύεται η ξηρασία.
Στην καρδιά κατοικεί ένα σπουργίτι.
Ένα μικρό, πληγωμένο, φοβισμένο σπουργίτι.
Ήταν απόγευμα Χειμώνα
όταν βρέθηκε στο περβάζι μου.
Έτρεμε,
λες και εξορία το είχαν στείλει.
Πέρασε καιρός για να το πλησιάσω.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί επέλεξε να μείνει.
Κι ούτε το ρώτησα,
τι σημασία είχε άλλωστε
αφού η πρόθεσή του
ήταν να βοηθήσει.
Σε μια στιγμή,
οι χτύποι της καρδιάς
μου έμοιαζαν σαν ξύλινο ρολόι
που μαρτυρούσε πένθιμο ήχο.
Κελάηδησε εκείνη την στιγμή
με έναν απαρηγόρητο τρόπο.
Στην παλάμη μου κατοικεί ένα σπουργίτι
και στην καρδιά μου είναι το σπίτι του.
~~Το Σπουργίτι - Κική Κωνσταντίνου
Υπέροχο και τρυφερό Κική μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Ελένη μου, να είσαι καλά!
Διαγραφή