Μόνος (όχι πια άλλο, μόνος)

Μόνος,

μόνος σε μια γωνιά, μόνος

να κρυφοκοιτάζω, μόνος

κι απ' τη μοναξιά να θέλω, να απαλλαγώ.

Μόνος,

πίσω από ένα παράθυρο, μόνος

να χαζεύω τους περαστικούς, μόνος

και ξαφνικά, από μακριά, μια φωνή,

να μου λέει πως:

Έλα και πάρε την αγάπη

μην την αφήσεις να χαθεί

η ζωή συντρίμμια φτιάχνει

συναρμολόγησε ένα κι εσύ

Μόνος,

μόνος σε ένα άδειο δωμάτιο, μόνος

σαν σε φυλακή να νιώθω, μόνος

και από τα σίδερα να θέλω, να εξαφανιστώ.

Μόνος,

πίσω από ένα σπασμένο τζάμι, μόνος.

Να αναρωτιέμαι, μόνος

αν η ζωή έχει την αγάπη μου, μακριά.

Έλα και πάρε την αγάπη

μην την αφήσεις να χαθεί

η ζωή συντρίμμια φτιάχνει

συναρμολόγησε ένα κι εσύ

Μόνος,

όχι πια άλλο, μόνος

μόνο μαζί

εμείς μαζί

για πάντα, μαζί

~~ Μόνος (όχι πια άλλο, μόνος) - Κική Κωνσταντίνου

Πριν χρόνια, το έκανα και αυτό. Θέλησα να γράψω στίχους, για να γίνουν τραγούδι.

Μπορούσα να το ακούσω να ηχεί στα αυτιά και στο μυαλό μου, και ορκίζομαι, πως ακόμη και τώρα μπορώ.

Είχαμε μια διαφωνία, ως προς τον τίτλο του... τότε, αλλά σήμερα κατέληξα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά! Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Ευτυχία, η Κλόουν

Την λέγανε Ευτυχία. Όχι ειρωνικά. Αυτό της είχαν δώσει για όνομα κι ας μην τα έφερε εύκολα η ζωή της. Είχε περάσει πολλά. Είχε χάσει ανθρώπους, είχε κλείσει πράγματα μέσα της, είχε κλάψει σιωπηλά αλλά ποτέ της δεν τα ξέχασε. Δεν έκανε πως δεν υπάρχουν. Τα κράτησε! Όχι για να την βαραίνουν, αλλά για να τα γυρίσει ανάποδα και να τα κάνει κάτι άλλο, κάτι το αναγεννητικό. Μια μέρα αποφάσισε να γίνει Κλόουν . Όχι για να κάνει την αστεία. Δεν της ταίριαζε αυτό, το έκανε γιατί ήθελε να είναι κοντά σε παιδιά που πονούσαν. Να τους δώσει κάτι απλό, κάτι καθαρό, κάποιου είδους μαγεία. Κάτι που της είχε λείψει όταν ήταν εκείνη μικρή. Λίγη χαρά χωρίς ερωτήσεις. Έραψε μόνη της τη στολή της. Ζωγράφισε στο μάγουλο ένα μικρό φεγγάρι. Πήρε μια σακούλα, την γέμισε μπαλόνια και πήγε σε παιδικά νοσοκομεία. Όμως τα μπαλόνια της δεν ήταν απλά ούτε μονότονα. Ήταν πολύχρωμα. Κόκκινα, μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ. Και το καθένα είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα δάκρυ . Όχι όπως το φαντάζεσαι. Όχι...

ΕΚΦΡΑΣΟΥ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου