Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΑΠΕΙΝΟΦΡΟΣΥΝΗ.

Κι ύστερα λένε είναι κακό να σκύβεις το κεφάλι…
Μα όταν προσεύχεσαι τι κάνεις;
Όχι μονο σκύβεις το κεφάλι, <<σέρνεσαι>> θαρρώ.

Κακή δεν είναι η ταπεινοφροσύνη που υποδεικνύετε με ένα απλό σκύψιμο του κεφαλιού, κακή είναι η κίνηση αυτή όταν την κάνεις επειδή στην έχουν επιβάλλει άλλοι!

Labels:

Σχόλια

  1. Rylie29 Αυγούστου 2013 στις 10:10 μ.μ.

    Έχεις απόλυτο δίκιο! Πολύ ωραίο κείμενο!
    Καλό βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Mia Petra29 Αυγούστου 2013 στις 10:15 μ.μ.

    Είναι η διαφορά ανάμεσα στην ταπεινοφροσύνη και την υποδούλωση...... Γλυκό φιλί καλησπέρας! :))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. airis29 Αυγούστου 2013 στις 11:23 μ.μ.

    Πόσο θα συμφωνήσω με την Πετρούλα μας!
    Καλό ξημέρωμα Κική μου! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Apokalipsis99929 Αυγούστου 2013 στις 11:49 μ.μ.

    Είναι άλλο να είσαι ταπεινός και άλλο να προσποιήσαι τον ταπεινό! Αν είσαι ο Θεός το ξέρει κι ας μη σκύψεις το κεφάλι. Αν υποκρίνεσαι τον ταπεινό, τότε μένεις σ' ένα τυπολατρικό σκύψιμο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου29 Αυγούστου 2013 στις 11:55 μ.μ.

      μα νομιζω φιλε μου ως οταν καοιος ροσευχετε στο θεο ενδομυχα θα του βγει να σκυψει το κεφαλι, οχι μονο ως ενδειξη ταεινοτητας αλλα και ως ενδειξη ως αναγνωριζουμε τον δημιουργο μας!

      ετσι τουλαχιστον το εχω εγω στο νου μου! ανθρωοος ου ροσευχετε αληθινα μορει οντως να κοιτα τον ουρανο μα θα ρθει κ η στιγμη ου θα γυρει εστω και ελαφρως το κεφαλι του.

      γι αυτο αλλωστε αντα τα δακρυα κυλανε ρος τα κατω...

      Διαγραφή
  5. Nasta30 Αυγούστου 2013 στις 7:33 μ.μ.

    Συμφωνώ με την Πετρούλα μας! Πόσο ωραίο αυτό το κείμενο! Πόσο δίκιο έχεις!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου30 Αυγούστου 2013 στις 7:35 μ.μ.

      ροζ κοριτσακι καλως ηρθες! χαρηκα που σου αρεσε! να εισαι καλα γλυκια μου φιλη! :) <3

      Διαγραφή
  6. Funky Monkey31 Αυγούστου 2013 στις 3:04 μ.μ.

    ΣΥΜΦΩΝΩ!! Ειδικά με την τελευταία σου φράση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κική Κωνσταντίνου31 Αυγούστου 2013 στις 4:22 μ.μ.

      χαιρομαι ου συμφωνουμε!! να εισαι καλα φιλη μου! φιλακια ολλα ολλα! <3

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...
42 σχόλια
Read more »

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)
18 σχόλια
Read more »

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...
12 σχόλια
Read more »