Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΦΟΒΟΙ.

Μην ομολογείς τους φόβους σου, τρομοκράτησέ τους!
Μόνο τότε θα σε αφήσουν στην ησυχία σου!

Σχόλια

  1. Όπως και στα ζώα το ίδιο συμβαίνει και στην ανθρώπινη ζούγκλα μας!Όταν καταλάβουν πως φοβάσαι, γίνεσαι εύκολη λεία.Ας κάνουμε λοιπόν αυτό που φοβόμαστε να κάνουμε!
    Εκφραστικές οι σκέψεις σου!
    Χαρούμενες καλησπέρες!:-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. χαιρομαι που σου αρεσε φιλε μου!
      χαρα μου καθε φρρα που με επισκεπτεσε!
      να εισαι καλα!
      καλο απογευμα να εχεις!!!

      Διαγραφή
  2. Μμμμμ. Έχω μια μικρή ένσταση επί του θέματος. Νομίζω πως αν τους ομολογείς και τους παραδέχεσαι, τους ξορκίζεις ευκολότερα. Σε φιλώ γλυκά καλό μου, έστω και χωρίς.....πι!! :)))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αδυναμια μου δικιο εχεις, εν ολιγοις αυτο εννουσα και εγω αλλα διαχωρισα το ομολογω αο το αραδεχομαι. με το να ομολογεις κατι στον εαυτο σου δε σημανει αυτοματα οτι το αραδεχεσε, ασε ου μορει να μην το ομολογησεις στη ραγματικα του διασταση.
    το καλυτερο ειναι αυτο ου ειες εσυ αλλα εειδη με τους εαυτους μας δεν ειμαστε σχεδον οτε αντικειμενικοι καλο ειναι να ειμαστε και λιγο ιο δυναμικοι αεναντι στους φοβους μας, εξου και η λεξη τρομοκρατια.

    μαινω αο το χαλασμενο υολογιστη γι αυτο γραφω αλι εριεργα! χαχαχαχα

    καλο βραδυ αδυναμια!!! φιλακια ολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ.

Τα μάτια της είναι δυο άντρα όπου σπινθηρίζει αόριστα το μυστήριο, και το βλέμμα της φωτίζει σαν αστραπή: είναι μια έκρηξη μέσα στα σκότη… Υπάρχουν γυναίκες που εμπνέουν την επιθυμία να τις νικήσεις και να τις απολαύσεις… αλλά αυτή εδώ σου γεννάει τον πόθο να πεθάνεις αργά κάτω απ’ το βλέμμα της (Σαρλ Μπωντλαίρ, από το ποίημα «Η επιθυμία της περιγραφής»)

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...