Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΔΕΝ ΣΕ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΠΩ, ΣΟΥ ΔΙΝΩ ΑΠΛΩΣ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ




Σε αγαπώ.
Πάντα θα σε αγαπώ, κάθε μέρα και περισσότερο.
Δεν σε εγκαταλείπω, σου δίνω απλώς μια ευκαιρία.

Γιατί την στιγμή που η Αγάπη θα Δηλώσει Παρών σε εσένα, κάπου αλλού, δίπλα, κοντά σου, Θα Δηλώσει Απών, με την ίδια ακριβώς δύναμη.

~~ Η Αγάπη που Δηλώνει Παρών κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λεξίτυπον εδώ και τέσσερις μήνες.
~~ Η Αγάπη που Δηλώνει Απών, ετοιμάζεται και θα όταν έρθει η κατάλληλη ώρα θα κοινωνήσει κι εκείνη, το οξυγόνο της.

Εσύ που θέλεις να ακουθήσεις τα βήματα της τριλογίας της Αγάπης που ονειρεύτηκα, επικοινώνησε μαζί μου για να αποκτήσεις το βιβλίο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μέχρι στιγμής, δυναμικά θα έλεγα, με έχουν στηρίξει!

Μαρία Παρασκευοπούλου Ευχαριστώ για τις φωτογραφίες και το αφιέρωμα στο μπλοκ σου!
Συλλέγω Στιγμές blog by Μαρία Παρασκευοπούλου

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ιστορίες_Αγάπης
#Εκφράσου
#Φωτοεκφράσεις

Πάντα η ίδια εικόνα.
Ίδιο μοτίβο, ίδιο πλάνο.
Γκρι θολή εικόνα, σα να βλέπεις – ουτοπικά - μια αγαπημένη, ασπρόμαυρη ταινία για πρώτη φορά και ενώ την ξέρεις, την έχεις ζήσει ξανά και ξανά, είναι πάλι εκεί, μπροστά σου, πιο κατεστραμμένη και ασπρόμαυρη από ποτέ.
Είναι σαν εκείνα τα αρνητικά φιλμ των παλιών φωτογραφικών μας μηχανών που πλέον δεν υπάρχουν. Αντικαταστάθηκαν και τυχεροί όσοι ακόμη τα επιζητούν και μπορούν να έχουν.
Και αυτά τους τα αρνητικά τα φιλμ μπορούσα ακόμη και να τα μυρίσω, αγγίζοντάς τα. Ήταν ζωντανά, το ένιωθα. Σαν μία παράσταση δίχως ολοκληρωμένη άποψη και τέλος.
Μπορούσα να διακρίνω το flashback να περνάει σαν κόσμος αιώνιος μπροστά μου και εγώ κάπου σε μικρά, θολά κυβάκια να μπορούσα να δω και να εστιάσω στη ζωή τους.
Σαν μια κόκκινη, μικρή, αδιευκρίνιστη γραμμή που ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορεί να θεριεύσει, να γίνει στάμπα, μουτζούρα και να χαλάσει όλο το φιλμ.
Παρερμηνεύεται η φωτογραφία σαν έναν σταχτοδοχείο μπλε, σαν μια ανάσα που μάχεται να αντέξει τον πόνο που δεν θέλησε, που κάποιοι της είπαν πως ήταν η πιο μεγάλη ευλογία.

Γιατί την στιγμή που η Αγάπη θα Δηλώσει Παρών σε εσένα, κάπου αλλού, δίπλα, κοντά σου, Θα Δηλώσει Απών, με την ίδια ακριβώς δύναμη.

~~ Η Αγάπη που Δηλώνει Παρών κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λεξίτυπον εδώ και τέσσερις μήνες.
~~ Η Αγάπη που Δηλώνει Απών, ετοιμάζεται και θα όταν έρθει η κατάλληλη ώρα θα κοινωνήσει κι εκείνη, το οξυγόνο της.

Εσύ που θέλεις να ακουθήσεις τα βήματα της τριλογίας της Αγάπης που ονειρεύτηκα, επικοινώνησε μαζί μου για να αποκτήσεις το βιβλίο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μέχρι στιγμής, δυναμικά θα έλεγα, με έχουν στηρίξει!

Μαρία Παρασκευοπούλου Ευχαριστώ για τις φωτογραφίες και το αφιέρωμα στο μπλοκ σου!
Συλλέγω Στιγμές blog by Μαρία Παρασκευοπούλου
Ευχαριστώ τους ανθρώπους
Που συνέχισαν να «τσαλαπατάνε» την Αγάπη
γιατί έτσι εντελώς αξόδευτα και πλήρως ευκαιριακά
μου επιβεβαίωσαν, για ακόμη μία φορά, την Αξία της!

Γιατί την στιγμή που η Αγάπη θα Δηλώσει Παρών σε εσένα, κάπου αλλού, δίπλα, κοντά σου, Θα Δηλώσει Απών, με την ίδια ακριβώς δύναμη.

~~ Η Αγάπη που Δηλώνει Παρών κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λεξίτυπον εδώ και τέσσερις μήνες.
~~ Η Αγάπη που Δηλώνει Απών, ετοιμάζεται και θα όταν έρθει η κατάλληλη ώρα θα κοινωνήσει κι εκείνη, το οξυγόνο της.

Εσύ που θέλεις να ακουθήσεις τα βήματα της τριλογίας της Αγάπης που ονειρεύτηκα, επικοινώνησε μαζί μου για να αποκτήσεις το βιβλίο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μέχρι στιγμής, δυναμικά θα έλεγα, με έχουν στηρίξει!

Μαρία Παρασκευοπούλου Ευχαριστώ για τις φωτογραφίες και το αφιέρωμα στο μπλοκ σου!
Συλλέγω Στιγμές blog by Μαρία Παρασκευοπούλου

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ιστορίες_Αγάπης
#Τα_Λάφυρα_της_Ψυχής_μου
#Εκφράσου
#Φωτοεκφράσεις
«Κοίταξέ με, είμαι εδώ! Δηλώνω παρών στο παρόν! Και έχω τόση δύναμη που μπορώ να καταστρέψω ή να συμφιλιώσω τα πάντα!»
Την ακούω πληγωμένη να φωνάζει και ξέρω πως αναζωπυρώνεται..
Σαν μια φλόγα, βαθιά καραδοκεί, όχι για να κάψει, να ζεστάνει θέλει και να αγκαλιάσει το πιο παγερό μέρος του κόσμου, που όλοι ξέρουμε πως αυτή η ψύχρα ζει μέσα μας κι ας μην είμαστε σε θέση να το δεχτούμε.

Γιατί την στιγμή που η Αγάπη θα Δηλώσει Παρών σε εσένα, κάπου αλλού, δίπλα, κοντά σου, Θα Δηλώσει Απών, με την ίδια ακριβώς δύναμη.

~~ Η Αγάπη που Δηλώνει Παρών κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λεξίτυπον εδώ και τέσσερις μήνες.
~~ Η Αγάπη που Δηλώνει Απών, ετοιμάζεται και θα όταν έρθει η κατάλληλη ώρα θα κοινωνήσει κι εκείνη, το οξυγόνο της.

Εσύ που θέλεις να ακουθήσεις τα βήματα της τριλογίας της Αγάπης που ονειρεύτηκα, επικοινώνησε μαζί μου για να αποκτήσεις το βιβλίο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μέχρι στιγμής, δυναμικά θα έλεγα, με έχουν στηρίξει!

Μαρία Παρασκευοπούλου Ευχαριστώ για τις φωτογραφίες και το αφιέρωμα στο μπλοκ σου!
Συλλέγω Στιγμές blog by Μαρία Παρασκευοπούλου

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ιστορίες_Αγάπης
#Τα_Λάφυρα_της_Ψυχής_μου
#Εκφράσου

Γιατί την στιγμή που η Αγάπη θα Δηλώσει Παρών σε εσένα, κάπου αλλού, δίπλα, κοντά σου, Θα Δηλώσει Απών, με την ίδια ακριβώς δύναμη.

~~ Η Αγάπη που Δηλώνει Παρών κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λεξίτυπον εδώ και τέσσερις μήνες.
~~ Η Αγάπη που Δηλώνει Απών, ετοιμάζεται και θα όταν έρθει η κατάλληλη ώρα θα κοινωνήσει κι εκείνη, το οξυγόνο της.

Εσύ που θέλεις να ακουθήσεις τα βήματα της τριλογίας της Αγάπης που ονειρεύτηκα, επικοινώνησε μαζί μου για να αποκτήσεις το βιβλίο.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μέχρι στιγμής, δυναμικά θα έλεγα, με έχουν στηρίξει!

Μαρία Παρασκευοπούλου Ευχαριστώ για τις φωτογραφίες και το αφιέρωμα στο μπλοκ σου!
Συλλέγω Στιγμές blog by Μαρία Παρασκευοπούλου

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Κική_Κωνσταντίνου
#Ιστορίες_Αγάπης
#Τα_Λάφυρα_της_Ψυχής_μου
#Εκφράσου
#Φωτοεκφράσεις

Σχόλια

  1. Οσο η αγαπη δηλώνει παρών τόσο θα ειμαστε παρον και εμείς Κική μου..να μας δίνει δυναμη..να συνεχιζουμε να την διεκδικούμε στο παρον και στο μελλον..!!! όλα καλά να σουν πάνε.. καλο σου βραδυ φιλακιαααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...