Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΚΟΙΤΑΞΑΝ ΚΑΤΑΜΑΤΑ Ο ΕΝΑΣ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ





 
 
"Το μικρό καφενεδάκι είχε μόνο δυο τραπέζια που στόλιζαν το εξωτερικό του χώρο. Μέσα δε μπορούσε να διακρίνει τι βρισκόταν διότι η πόρτα ήταν κλειστή αλλά το ξύλινο παράθυρο που ήταν ανοιχτό, μαρτυρούσε ανθρώπινη ύπαρξη στο χώρο. Η λευκή κουρτίνα όμως εμπόδιζε την όρασή του.


Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, εστίασε στα δυο ξύλινα, στρογγυλά τραπεζάκια με τις δυο ξύλινες καρέκλες. Ένα εκ δεξιών και ένα εκ αριστερών της πόρτας.

Επάνω στα τραπεζάκια υπήρχε και από ένα μικρό, γυάλινο, στρογγυλό τασάκι. Αυτόματα σκέφτηκε τα τσιγάρα του στο αυτοκίνητο. Προβληματίστηκε βλέποντας πως από κάτω τους υπήρχαν κάποια μικρά, διπλωμένα χαρτάκια. Συγκεκριμένα, ένα διπλωμένο χαρτάκι κάτω από κάθε τασάκι.

Σκέφτηκε να μη δώσει σημασία και να χτυπήσει την πόρτα μα η περιέργεια ήταν τόσο έντονη που δε μπορούσε παρά να γίνει έρμαιό της.

Δίχως να το καλοσκεφτεί στάθηκε πάνω από το δεξιό τραπεζάκι. Το τασάκι ανασηκώθηκε και μια μικρή, λευκή, τσαλακωμένη επιφάνεια έκανε την εμφάνισή της. Σε λίγα λεπτά αυτή η επιφάνεια βρισκόταν στις παλάμες του. Με επιδέξιες κινήσεις την άνοιξε. Ήταν μια σελίδα τετραδίου. Μια μεγάλη μουτζούρα τη στόλιζε. Προσπάθησε να δει τι κρυβόταν πίσω από τη μουτζούρα αλλά δε τα κατάφερε.

Ένα ιδιαίτερο κάλεσμα, όχι αυτό της περιέργειας ή της εξερεύνησης, κάτι άλλο όμως πιο δυνατό, πιο αισθαντικό τον οδήγησε στο αριστερό τραπέζι. Με γρήγορες κινήσεις μιμήθηκε την προηγούμενη στάση του.

Τον παραξένευσε που αυτό το χαρτάκι δεν ήταν τσαλακωμένο αλλά αυτό πού τον παραξένευσε ακόμη περισσότερο ήταν το περιεχόμενό του.

Με μεγάλα, γουρλωμένα μάτια έστρεψε το βλέμμα προς τα πίσω, προς το χωριό που είχε διαβεί, είδε τα σπίτια να στέκουν σαν μαρμάρινο άγαλμα και να τον κοιτάνε. Τρόμαξε όταν διαπίστωσε πως ακόμη και τα λουλούδια του «χαμογελούσαν». Οι κόρες των ματιών του επέστρεψαν ξανά στη σελίδα τετραδίου που κρατούσε στο χέρι του."


________


Aπόσπασμα από την Αγάπη που Δηλώνει Παρών.

Για να την αποκτήσεις, επικοινώνησε μαζί μου!


Λήψη από την αγαπημένη μου εξαδέλφη Ioanna Constans Papangeli

Ευχαριστώ πάρα πολύ!





 
 
 
 
 
 
 
 
μια γαλήνια έκφραση χαράχθηκε και φώτισε το πρόσωπό της.

«Πέτρο..», πρόλαβε να προφέρει τρυφερά πριν το αγόρι απομακρύνει από το στόμα του τη φυσαρμόνικα, κατεβάσει απαλά τη τραγιάσκα, τη τοποθετήσει κάτω από το δεξί του αγκώνα και κάνοντας μια ιπποτική υπόκλιση της φωνάξει δυνατά:

«Οφηλία θα με παντρευτείς;»

«Ναι Πέτρο» απάντησε με δάκρυα χαράς να στολίζουν το όμορφο και γεμάτο ευτυχία πρόσωπό της.

«Θα με παντρευτείς ακόμη κι αν χρειαστεί να πας κόντρα στην οικογένεια σου;» Συνέχισε εκείνος με βλέμμα που μαρτυρούσε φόβο για μια πιθανή αρνητική απάντηση αλλά με φωνή που η χροιά της ξεχείλιζε ικεσία.

«Φυσικά αγάπη μου» αποκρίθηκε άμεσα μη μπορώντας να αντικρίσει το φόβο στα μάτια του Πέτρου της.

«Θα έρθεις μαζί μου ακόμη κι αν χρειαστεί να σε κλέψω; Θα αρνηθείς όλα αυτά για μένα;» Συνέχισε το αγόρι δείχνοντας με το χέρι του όλο εκείνο το κτήμα που απλωνόταν μπροστά του, μέρος του οποίο ήταν και το μεγάλο αρχοντικό σπίτι που διέμενε η κοπέλα.

«Ναι Πέτρο, θα τα παρατήσω όλα για να είμαι μαζί σου, αρκεί να ξέρω πως μ’ αγαπάς και επειδή αυτό το γνωρίζω εδώ και χρόνια σου απαντάω με σιγουριά πως ΝΑΙ μπορώ να τα αρνηθώ όλα! Όλα, εκτός από την αγάπη μου για σένα!»


________


Aπόσπασμα από την Αγάπη που Δηλώνει Παρών.

Για να την αποκτήσεις, επικοινώνησε μαζί μου!


Λήψη από την αγαπημένη μου εξαδέλφη Ioanna Constans Papangeli

Ευχαριστώ πάρα πολύ!





 
 
 
 
 
 
Περπάτησαν αρκετά, ώσπου κάπου κοντά στα βράχια, σταμάτησαν και κοίταξαν κατάματα, ο ένας τις αλήθειες του άλλου.

________

Aπόσπασμα από την Αγάπη που Δηλώνει Παρών.
Για να την αποκτήσεις, επικοινώνησε μαζί μου!

Λήψη από την αγαπημένη μου εξαδέλφη Ioanna Constans Papangeli
Ευχαριστώ πάρα πολύ!

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Φωτοεκφράσεις

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...