Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ΠΑΡΑΣΤΑΤΗΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ


Ήμουν ο παραστάτης σου.
Εκείνος που δίχως όρια, δίχως βλέψεις, δίχως σκοπούς και άκαρδες φιλοδοξίες, σε Αγάπησα.

Ήμουν εκείνος που σου έδειξα, όλες τις πτυχές σε κάθε χρώμα που άδειασε, από την παλέτα που δώρο, σου είχα προσφέρει.

Ήμουν εκείνος που μετέτρεψε την φιλία σε ανομολόγητο Έρωτα και το βλέμμα της Χαράς, το βάφτισα απελπισμένο Δάκρυ.

Ήμουν εκείνος που στα πρόσφερα όλα, δίχως φραγμούς, δίχως απαιτήσεις και υπενδεδυμένα όνειρα και φύλαξα σαν θησαυρό, το νόμισμα που μια φορά μου είχες δώσει.

Δεν κοίταξα ποτέ την αξία του,
ήταν για μένα λίθος.
Ακόμη κι όταν μου το έκλεψες, υποστήριξα πως μόνος το είχα χάσει.

Κι ούτε ξέρω γιατί μου το στέρησες
Κι ούτε ξερω που το έδωσες, ίσως κάπου πάνω σου, να το κρατάς ακόμη.

Μόνο που…
Δεν ήμουν νομισματοπώλης, μα του έδωσα την πιο βαθιά, ανυπολόγιστη αξία.


Έκλεψες.


~~ O Παραστάτης - Κική Κωνσταντίνου

Η συμμετοχή μου "Στο παιχνίδι των λέξεων" από το μπλοκ της Μαρίας μας Mytripsonblog.

Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους!
Συγχαρητήρια στην νικητήρια ιστορία "ταμπλετ κοπής", της αγαπημένης μας, Μαρίας Κανελλάκη.

#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
#Ποιήματα
#Δημιουργώ

Σχόλια

  1. Άργησες να το βάλεις Κική μου....!
    Πάρα πολύ όμορφο, σαν θέμα, σαν έκφραση, σαν ποίηση. Από τα αγαπημένα μου στον διαγωνισμό Κική μου.
    Μου άρεσε πάρα πολύ το κλείσιμό του ιδιαίτερα όπως και η αναφορά σε πρώτο πρόσωπο.
    Μπράβο καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ αγαπημένε μου φίλε.
      Κάνω προγραμματισμένες αναρτήσεις και γι' αυτό το καθυστέρησα.
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε.
      Την αγάπη μου

      Διαγραφή
  2. Από τις πολύ ωραίες συμμετοχές.
    Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ωραιότατο Κική μου Και πίστευα ότι δεν θα το βάλεις.Αυτή την αγάπη πώς μπορείς και την παρουσιάζεις σαν κέντημα σαν ποίημα καρδιάς
    Μπράβο Κική μου
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ αγαπημένη μου φίλη.
      όπως έγραψα και επάνω στον Γιάννη μας, κάνω προγραμματισμένες αναρτήσεις και γι' αυτό το καθυστέρησα, επειδή είχα άλλες έτοιμες για να δημοσιευθούν νωρίτερα.
      Χαίρομαι πολύ που σου άρεσε.
      Φιλια πολλά, την αγάπη μου!
      Την αγάπη μου

      Διαγραφή
  4. Πολυ όμορφο Κικη μου!!Υπεροχη η συμμετοχή σου!
    Πολλα Συγχαρητηρια!!!Φιλια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κική μου πολλά συγχαρητήρια για την εξαιρετική σου συμμετοχή!
    Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για όλα!
    Φιλιά πολλά1

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ευτυχία, η Κλόουν

  Την λέγανε Ευτυχία. Όχι ειρωνικά. Αυτό της είχαν δώσει για όνομα κι ας μην τα έφερε εύκολα η ζωή της. Είχε περάσει πολλά. Είχε χάσει ανθρώπους, είχε κλείσει πράγματα μέσα της, είχε κλάψει σιωπηλά αλλά ποτέ της δεν τα ξέχασε. Δεν έκανε πως δεν υπάρχουν. Τα κράτησε! Όχι για να την βαραίνουν, αλλά για να τα γυρίσει ανάποδα και να τα κάνει κάτι άλλο, κάτι το αναγεννητικό. Μια μέρα αποφάσισε να γίνει Κλόουν . Όχι για να κάνει την αστεία. Δεν της ταίριαζε αυτό, το έκανε γιατί ήθελε να είναι κοντά σε παιδιά που πονούσαν. Να τους δώσει κάτι απλό, κάτι καθαρό, κάποιου είδους μαγεία. Κάτι που της είχε λείψει όταν ήταν εκείνη μικρή. Λίγη χαρά χωρίς ερωτήσεις. Έραψε μόνη της τη στολή της. Ζωγράφισε στο μάγουλο ένα μικρό φεγγάρι. Πήρε μια σακούλα, την γέμισε μπαλόνια και πήγε σε παιδικά νοσοκομεία. Όμως τα μπαλόνια της δεν ήταν απλά ούτε μονότονα. Ήταν πολύχρωμα. Κόκκινα, μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ. Και το καθένα είχε ζωγραφισμένο πάνω του ένα  δάκρυ . Όχι όπως το φαντάζεσαι. Όχι...

Κάδος Εξομολόγησης

Στη γωνία μιας παλιάς γειτονιάς της Χαλκίδας, ανάμεσα σε δυο ξεθωριασμένα φανάρια και κάτω από μια γέρικη νεραντζιά, ζούσε ένας κάδος σκουπιδιών. Όχι από αυτούς τους καινούριους, τους πράσινους με τα ροδάκια που τρίζουν. Όχι! Αυτός ήταν παλιός, μεταλλικός, με βαθουλώματα και σημάδια από βροχές, κλωτσιές και καλοκαιρινές φωτιές. Τον έλεγαν Στέφανο. Ο Στέφανος δεν ήταν απλά ένας κάδος. Ήταν παρατηρητής. Ήξερε ποιος πετάει σκουπίδια στις δέκα το πρωί και ποιος στις τρεις τα ξημερώματα. Ήξερε ποια παιδιά κάνουν κοπάνα και κρύβουν τις τσάντες τους πίσω του, ποιος πετάει χαρτιά γεμάτα τύψεις αλλά και ποιος με ευχαρίστηση, ποιος πετάει το φαγητό του χωρίς να ενδιαφέρεται για όσους πεινούν αλλά και ποιοι φροντίζουν σε ειδική σακούλα, να κρεμάνε στο πλάι του φαγητά για τους άπορους.  Ένα βράδυ, καθώς η πόλη έβγαζε τις ρυτίδες της στο φως των δρόμων, ένας νεαρός στάθηκε μπροστά του. Κρατούσε ένα μικρό πακέτο χρώματος καφέ, το οποίο δεν έμοιαζε με σκουπίδι, αλλά ούτε και με σακούλα. Ο νεαρός ...