Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γίνε η δύναμή μου, σε τούτο τον αδύναμο κόσμο, Αγάπη! Μα πρώτα, σκότωσέ με τρυφερά και επανέφερέ με στη ζωή, με τον ολάνθιστό σου τρόπο…


Ξεριζώνω την καρδιά μου για να την κάνω δέντρο, ένα μεγάλο πράσινο δέντρο γεμάτο καρπούς για να γεμίσουν το σπίτι σου, το σπίτι μας.
Το σπίτι μας, το πολυαγαπημένο.

~~ H Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου

Photo credit: Eva Lida
Ευχαριστώ πολύ!




Γιατί αγαπώ σημαίνει ΔΙΑΔΙΔΩ! και ένας ανθρώπινος παλμός μπορεί ακόμη και τωρα να διαδοθεί. Δεν είναι αργά, ποτέ δε θα είναι αργά για όσους ζήσουν αύριο, για όσους όμως ζούνε τώρα, το αύριο θα είναι αργά αν δεν αρχίσει η διάδοση από σήμερα. Και για να διαδόσεις την πράξη της αγάπης δε χρειάζεται να κάνεις πολλά, ούτε να κάνεις κάτι που δε μπορείς αυτή τη στιγμή, το να βγεις όμως και να πεις καλημέρα στον ηλικιωμένο που κάθεται στο παγκάκι της γειτονιάς, το να δώσεις λίγο από το ψωμί σου στο παιδί που πεινά, το να προσφέρεις ένα τριαντάφυλλο σε όποιον αγαπάς και να χαρίσεις ένα χαμόγελο σε κάποιον που δείχνει να το έχει ανάγκη είναι μια αρχή αυτής της διάδοσης!

Και πιστέψτε με όταν διαδίδεις κάτι καλό, εξαπλώνεται γρήγορα ως κάτι καλό!!!!
Η αγάπη σαν κύμα αέρα, σαν ήχος, σαν φως, σε ένα μικρό μικρό σφαιρίδιο κατοικεί…..
Και κάθε φορά που ανασαίνει, γεννιέται ένα τριαντάφυλλο με αγκάθια. Κάθε φορά διαφορετικό. Πανέμορφο όμως, επιβλητικό, πρωτότυπο, είναι γεμάτο δύναμη.


Γίνε η δύναμή μου, σε τούτο τον αδύναμο κόσμο, Αγάπη!
 


Μα πρώτα, σκότωσέ με τρυφερά και επανέφερέ με στη ζωή, με τον ολάνθιστό σου τρόπο


~~ H Αγάπη Δηλώνει Απών - Κική Κωνσταντίνου

Photo credit: Eva Lida
Toποθεσία: Αγρίνιο
Ευχαριστώ πολύ!

Σχόλια

  1. Τι πιο όμορφο από την απλή, άδολη αγάπη, Κική μου? Σ' ευχαριστώ για την πολύ τρυφερή ανάρτηση. Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είναι απλή και συνάμα δυνατή η Αγάπη. Τόσο απλή που μπορεί να δείχνει απόλυτη.
    Καλησπέρα Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ευχή και κατάρα

    Είναι ευλογία και βάρος μαζί, να κρατάς την αγάπη και το όνειρο ζωντανά, σε έναν κόσμο που σε ξεχνά, σε έναν κόσμο που τρέχει μόνο για να επιβιώσει. Είναι ευχή, γιατί η ψυχή σου παραμένει φωτεινή. Είναι κατάρα, γιατί συχνά μένεις μόνος, παρεξηγημένος, ξεχασμένος. Κι όμως, εκεί βρίσκεται η αλήθεια: να συνεχίζεις να αγαπάς, να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, να συνεχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι, ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω σου προσπαθεί να σε κάνει να το ξεχάσεις. Κική Κωνσταντίνου   _____________   Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Εχθές βράδυ μας ταρακούνησε ο σεισμός. Εγώ δεν τον κατάλαβα — ευτυχώς, γιατί πάντα με φόβιζαν. Από ότι έμαθα όμως, ήταν αρκετά δυνατός, με διάρκεια και φόβο για όσους τον ένιωσαν. Θα περάσει κι αυτό. Στην Εύβοια, άλλωστε, είμαστε μαθημένοι. Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!  🌸  

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...