Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Κι όποιος τα αγγίξει... γίνεται ένα με την ποίηση... ένα με τη ζωή... ένα με τον θάνατο στο φως και στα σκοτάδια του...



"ΑΥΡΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ"...

Τρεις θεατρικοποιητικοί μονόλογοι της ποιήτριας Κικής Κωνσταντίνου...
Τρία πρόσωπα που κουβαλούν στη ράχη τους όνειρα, αναμνήσεις, απωθημένα, ερωτηματικά...
Μα πάνω απ' όλα... ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ...
Συνονθύλευμα συναισθημάτων που τεμαχίζει το "εγώ" και μοιράζει τα κομμάτια του απλόχερα...
Κι όποιος τα αγγίξει... γίνεται ένα με την ποίηση...
ένα με τη ζωή...
ένα με τον θάνατο στο φως και στα σκοτάδια του...
Καλή θέαση...

~~ Τζένη Σακοράφα (Jenny Sakorafa)

To σημείωμα της ερμηνεύτριας/σκηνοθέτιδος Τζένης Σακοράφα, την οποία και ευχαριστώ, για την θεατρική πνοή που έδωσε στα έργα μου!
Επίσης να σας πω πως αγαπώ ιδιαίτερα αυτήν την φωτογραφία!

Για αυτό το ΣΚ λοιπόν και μόνο για δυο παραστάσεις στο υπέροχο ΕσωΘέατρο.

Να είστε όλοι εκεί!

AΥΤΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 9μ.μ. ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 8μ.μ. ΣΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ "ΕσωΘέατρο"
(ΑΚΤΑΙΟΥ 3, ΠΛΗΣΙΟΝ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ, ΣΤΑΣΗ "ΘΗΣΕΙΟ").


Η "Αύρα Γυναικών" είναι ένα θεατρικό-ποιητικό αναλόγιο, με έντονη τη γυναικεία διαίσθηση και παρουσία.
Αποσκοπεί στην ανάδειξη μιας μυστηριώδους θηλυκής πλευράς, μέσω της διαδοχής τριών μονολόγων - που ως πέπλο μυστηρίου - μας αποκαλύπτουν ένα νήμα αόρατο, που μας οδηγεί στην απόλυτη συνειδητοποίηση, της ζωής και του θανάτου. Όλα αυτά, ξεκινούν και καταλήγουν στην Αγάπη. Η Αγάπη ως Ποίηση και ως Θέατρο.
Ως απαιτητικές ερωμένες, εμφανίζονται ο πόνος, ο φόβος, η ύπαρξη, ο θάνατος, η ανάμνηση, η παράκληση και πάνω από όλα, ο ίδιος ο Άνθρωπος.
Οι γυναικείοι μονόλογοι, έργα της Κικής Κωνσταντίνου που αναγεννήθηκαν για την παράσταση αυτή, εμπλέκονται και περιπλέκουν την ηρωίδα σε δρόμους "τριγωνικούς" και "απροσπέλαστους". Η μόνη πυξίδα της ηρωίδας - που θα αναπλάθεται επί σκηνής - είναι η ψυχή της. Άλλοτε ως αντικείμενο και άλλοτε ως ανάμνηση.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ ΤΟΝ ΕΜΠΝΕΥΣΤΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ Εσωθέατρο Τάσος Προύσαλης

Σχόλια

  1. Κοίταξε τώρα που ήρθε η στιγμή να δω και το όνομά σου σε θεατρική ταμπέλα! Κοίτα τώρα πως πέρασε ο καιρός και όλος αυτός ο αγώνας σου αρχίζει και καρπίζει. Και όλο περισσότερο δρέπει τους καρπούς. Ειλικρινά σε καμαρώνω Κική μου. Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ευχή και κατάρα

    Είναι ευλογία και βάρος μαζί, να κρατάς την αγάπη και το όνειρο ζωντανά, σε έναν κόσμο που σε ξεχνά, σε έναν κόσμο που τρέχει μόνο για να επιβιώσει. Είναι ευχή, γιατί η ψυχή σου παραμένει φωτεινή. Είναι κατάρα, γιατί συχνά μένεις μόνος, παρεξηγημένος, ξεχασμένος. Κι όμως, εκεί βρίσκεται η αλήθεια: να συνεχίζεις να αγαπάς, να συνεχίζεις να ονειρεύεσαι, να συνεχίζεις να θυμάσαι ποιος είσαι, ακόμα κι όταν ο κόσμος γύρω σου προσπαθεί να σε κάνει να το ξεχάσεις. Κική Κωνσταντίνου   _____________   Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Εχθές βράδυ μας ταρακούνησε ο σεισμός. Εγώ δεν τον κατάλαβα — ευτυχώς, γιατί πάντα με φόβιζαν. Από ότι έμαθα όμως, ήταν αρκετά δυνατός, με διάρκεια και φόβο για όσους τον ένιωσαν. Θα περάσει κι αυτό. Στην Εύβοια, άλλωστε, είμαστε μαθημένοι. Σας φιλώ και σας εύχομαι μια όμορφη μέρα!  🌸  

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...