Γλυκό τρυφερό παραμύθι, ένας κόσμος γεμάτος χρυσό και σκόνη.
Αγγέλων σκόνη.
Τα μεθυστικά τα άστρα, τα έκανα θυμίαμα.
Μια ενορχήστρωση με κλάμα μωρού που ήρθε από ένα αμπάρι.
Τι δουλειά έχει στο παραμύθι η αντάρα;
Ας μην πει κανείς...
Σε εκείνο το όνειρο, τα παιχνίδια ήταν ρίσκο. Ψεύτικο ρίσκο. Αληθινό όσο άλλοτε.
Τα μικρά, μας κράτησαν το χέρι και εμείς, μεγαλώσαμε.
Ένα νανούρισμα ακούω μα προέρχεται από μπάσα φωνή.
Αναζητώ την νεράϊδα, τους δράκους, τα τέρατα, τα ξωτικά, τους βοηθούς του Άη Βασίλη. Τίποτα δεν μας έμεινε. Ούτε καν ένα φύλλο, που γεννήθηκε στο παραμύθι.
Απόψε, θα αγκαλιάσω την Σελήνη και θα την τρίψω όλη εμπρός σου.. Ίσως έτσι, να μας λούσω με τη μαγεία που χρειάζεσαι.
Σε αναζήτησα, είσαι νεκρή!
Μα δεν πεθαίνουν οι ήρωες στο παραμύθι.
Όχι σε τούτο, το παραμύθι.
Μεταξένια, σου στέλνω απόψε ένα ανέγγιχτο όνειρο.
~ Μεταξένια - Κική Κωνσταντίνου
Καλωσοριζω την καινούργια βδομάδα μαζί σου με την ποιητική σου λυρική διάθεση. Καλησπέρα Κική.
ΑπάντησηΔιαγραφή