24η ΜΕΡΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ

Θα φύγω

Θα κλάψω

Θα χαθώ

Θα πετροβολήσω

Ναι!

Θα πετροβολήσω κάθε ελπίδα και κάθε ανταμοιβή.

Κάθε ανάγκη και κάθε ανακρίβεια.

Θα ξενυχτήσω πλάι σου

Θα κοιμηθώ στο χαλάκι της εξώπορτας

Θα ζήσω σαν ζώο, γιατί αυτό μου έμαθες

και θα γρατζουνίσω, όλες τις χορδές μου.

Θα μείνω

Θα γελάσω

Θα υπάρξω

Θα ερωτευτώ

Ναι!

Θα ερωτευτώ κάθε γελασμένη Άνοιξη και κάθε κατατρεγμένο, Καλοκαίρι.

Κάθε πειθώ και κάθε αλληγορία.

Θα παίξω κρυφτό

Θα περπατήσω στο πετρόχτιστο γεφύρι.

Θα κάνω αταξία, αμέριστη αταξία

Θα παίξω παράφορα καλά, την ξεγελασμένη,

την όποια ξεγελασμένη.

Θα δοθώ σε μιαν αλώβητη ιστορία

Θα μεθύσω τις συλλαβές μου

Θα χτίσω και θα ζήσω σε μια εικόνα, άλλης ύπαρξης

και ύστερα, θα κρυφτώ στη φυλακή μου

Γιατί μάχομαι

Γιατί μάχομαι

Κι αυτό, με σκοτώνει

 _____________________________________________________________

Εκφραστικοί μου καλημέρα, 

σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σας πω κάτι, επειδή ξέρω πως πραγματικά νοιάζεστε για εμένα και νομίζετε πως δεν είμαι καλά και για αυτό το λόγο γράφω - κάπως στενάχωρα και μελαγχολικά -  για εσάς.

Αν και δεν θεωρώ σωστό να δίνω εξηγήσεις και να αναλύω τις σκέψεις, τα έργα, τα ποιήματά μου, επειδή μου γράφετε στα σχόλια και με ρωτάτε αν είμαι καλά κ.τ.λ και όντως, δείχνετε να ενδιαφέρεστε για την συναισθηματική μου φόρτιση, θέλω να σας πω πως είμαι πάρα πολύ καλά και να μην ανησυχείτε.

Πράγματι, υπάρχουν στιγμές που - όπως όλοι οι άνθρωποι -  έτσι και εγώ, έχουμε ανάγκη να βγάλουμε στο φως τις αδυναμίες μας. Δεν σημαίνει όμως πως όταν γράφω μελαγχολικά ή καταθλιπτικά, για κάποιους, δεν είμαι καλά. Αντιθέτως μάλιστα, μπορει να ειμαι χαρούμενη και να γράφω μελαγχολικά αλλά και το αντίθετο. Δεν γράφω απαραίτητα βιωματικά και συναισθηματικά φορτισμένη, μου ειναι τοσο εύκολο να γράψω, που μπορω να γράψω ακομη κι οταν δεν νιωθω, τίποτα. 

Για αυτό σας παρακαλώ, μην μου γράφετε το πως θα πρέπει να νιώσω και να εκφραστώ γιατι αυτο δεν γίνεται, δεν μπορεις να πεις στην Πηγη μέσα σου, τι θα κάνει και πως θα εκφραστεί. Εγω νιώθω υπηρέτης, μου βγαίνει αυτο το εκφραστικό συναίσθημα, το υπακουω, παει και τελος.  Δημιουργείται ενα εργο, πολλες φορες, ουτε και ξέρω το πως, ποια ειμαι εγω λοιπον που θα το καθοδηγήσω; Θα το αλλάξω; Δεν μπορω. Θα το αφήσω, οπως ήθελε να βγει. Και σιγουρα, δεν μπορω να σκέφτομαι καθε φορά μην με περάσουν για καταθλιπτική κτλ. Εχω αποβάλει εδω και χρόνια απο μεσα μου, το τι θα πουν οι άνθρωποι που θα τυχει να διαβάσουν, τα γραφόμενά μου. Δεν θυμάμαι να διάβασα κατι και να προσπαθησα να ερμηνεύσω την συναισθηματική φόρτιση ή κατάσταση του συγγραφέα, δεν με ενδιέφερε άλλωστε, οπότε δεν θα το κάνω και τωρα, στον εαυτο μου. Ναι, στο παρελθόν σκεφτόμουν μηπως οι αναγνώστες σκέφτονται οτι το κειμενο μου ειναι στενάχωρο άρα κατι μου συμβαίνει. Ναι, εχει τύχει ακομη και φιλοι, να προσπαθούν να μου εκμαιεύσουν στοιχεία απο την προσωπική μου ζωη, πιστεύοντας πως κατι μου συμβαίνει, χωρίς να συμβαίνει τιποτα, αλλά πραγματικά τα απεβαλλα ολα αυτά εδώ και αρκετό καιρο. Οταν γραφω για την αγάπη, δεν σημαίνει απαραίτητα πως την εχω και οταν γράφω για χωρισμό, δεν σημαίνει απαραίτητα πως χωρίζω. Γενικότερα δεν γραφω για εμενα και οχι βιωματικά. Σίγουρα υπάρχουν στοιχεία μου, όμως πιστευω πως τα εργα που δημιουργώ, έχουν δική τους προσωπικότητα, ρόλο, ζωή, υπόσταση και χαρακτήρα.

Συγχωρέστε με που σας τα γράφω αυτά, αν δεν τα εχω εκφράσει με το σωστό τρόπο, θεωρώ βέβαια πως καταλαβαίνετε τι εννοώ, απλώς από το να κάθομαι να απαντώ σε σχόλια, μηνύματα στο φβ και σε μαιλ που λαμβάνω, το αναφέρω εδώ και το κλείνω. Δεν θέλω να νιώσω ξανά πως δικαιολογώ ή και αιτιολογώ κάτι, που για εμένα είναι ξεκάθαρο, ως προς τα συναισθήματα μου.

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας να με διαβάσετε και να με αισθανθείτε.

__________________________________________________________________________________

Πάνω πάνω λοιπόν, διαβάσατε την:

~~ 24 Μέρα Καραντίνας - Κική Κωνσταντίνου

"Η Καραντίνα"

Το έργο που θα ανεβάζω σε συνέχειες, φέρει τον τίτλο "Η Καραντίνα" και όπως καταλαβαίνεται και εσείς, εμπνεύστηκε από το άσχημο κλίμα των ημερών (δυστυχώς).

Εδώ https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/blog-post_16.html μπορείτε να διαβάσετε τις σκέψεις μου για όλα αυτά καθώς και  το πως αποφάσισα να γράψω το έργο, που σε συνέχειες, θα μοιράζομαι μαζί σας τακτικά, όσο τακτικά δηλαδή θα μπορώ και θα μου επιτρέπεται.

Eδώ:   https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/1.html μπορείτε να διαβάσετε τον πρώτο ποιητικό μονόλογο που έγραψα.

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/2.html τον δεύτερο. 

Eδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/3.html τον τρίτο. 

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/4.html τον τέταρτο.

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/5.html τον πέμπτο.

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/6.html τον έκτο.

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/7.html τον έβδομο.

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/8.html τον όγδοο.

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/9.html τον ένατο.

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/10.html τον δέκατο. 

Eδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/11.html τον εντέκατο.

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/12.html τον δωδέκατο. 
Εδώ:  https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/13.html τον δέκατο τρίτο.

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/14.html τον δέκατο τέταρτο. 

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/15.html τον δέκατο πέμπτο. 

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/16.html τον δέκατο έκτο. 

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/17.html τον δέκατο έβδομο. 

Eδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/18.html τον δέκατο όγδοο. 

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/19.html τον δέκατο ένατο.  

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/20.html τον εικοστό. 

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/21.html τον εικοστό πρώτο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/22.html τον εικοστό δεύτερο. 

Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/23.html τον εικοστό τρίτο.

______________________________________________________________________

Να σας πω φίλοι, πως αποφάσισα οι μέρες καραντίνας που θα μοιραστώ μαζί σας, να είναι τριάντα (30).

Όπως καταλαβαίνετε, κοντεύουν να ολοκληρωθούν. Λίγες ημέρες έμειναν.

Το "Ποιητικό Ημερολόγιο της Καραντίνας" γεννήθηκε με ολα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα, ήθελα να ανεβει στο μπλοκ και με απόλαυση θα ελεγα, το προχώρησα. Δεν ξερω αν στο μέλλον γράψω ενα ολοκληρωμένο έργο, με περισσότερες ημέρες ίσως ή το συμπεριλάβω σε κάποια συλλογή που σκέφτομαι στο να εκδωσω, θα μου πει το ιδιο τι θελει, άλλωστε ειναι γνωστο πως μιλάω με τα εργα μου, παντως σίγουρα, χαίρομαι πολυ που το μοιράστηκα μαζι σας! Και θα το μοιραστώ και στη συνέχεια, εφόσον απουσιάζουν κάποιες μέρες ακόμη!

Σας ευχαριστώ για ολα!

Χρόνια πολλά στους εορτάζοντές μας, είμαι σιγουρη πως  ειναι πολλοί!

Την αγάπη μου σε όλους!