Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

12η ΜΕΡΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ





Τα ζόμπι μας κυρίευαν
Γίναμε οι ζωντανοί – νεκροί τους

Τούτος ο κόσμος,  ο μάταιος, ο αιματοβαμμένος,
 τούτος, μας αγαπά, μας παιδεύει

Αυτός ο κόσμος μας όρισε δυνάστες.
Μας έκανε αποκαΐδια, λεπρών παιδιών
Μας έδωσε οδηγίες για το  πώς θα χάσουμε τη μάχη
και μας οδήγησε σε μια στημένη νίκη

Δεν ήμασταν νικητές, ούτε ηττημένοι
Ήμασταν πιόνια!
Ήμασταν μια κίνηση, ένα ματ, ένα ρουαγιάλ, πως το λένε
Μια επικερδή σταυροφορία

Μας έβαλαν «χρυσό» στο «νερό»  μας
Χαρήκαμε
Σαν άλλα ψάρια στη γυάλα, ξεχάσαμε τη μνήμη μας, το χαρισματικό ποιόν μας

Δεν εδούλεψε το παρελθόν
Δεν μας θύμισε τίποτα το παρόν μας
Το μέλλον μας εχλεύασε, το αξίζαμε θαρρώ

Γελούσαν γύρω μας τα πιόνια
Τα άλογα μάγεψαν τους πύργους
Μας τρομοκράτησαν οι τενόροι της σιωπής
Λεηλατήσαμε το σήμερα
Δώσαμε μια παράταση στο χθες - που γέννησε το αύριο - τη στιγμή που μεριμνήσαμε, για μιαν δοκιμασία που φορά αλεξίσφαιρο, στο σθένος των ανθρώπων.

Σαν μια αλλοπρόσαλλη δοκιμασία, περάσαμε με άριστα το τεστ
Πτωχεύσαμε
Ηθικών
Υλικών
Πνευματικών
Αγαθών




~~ 12 η Μέρα Καραντίνας - Κική Κωνσταντίνου
"Η Καραντίνα"
Το έργο που θα ανεβάζω σε συνέχειες, φέρει τον τίτλο "Η Καραντίνα" και όπως καταλαβαίνεται και εσείς, εμπνεύστηκε από το άσχημο κλίμα των ημερών (δυστυχώς).
Εδώ https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/blog-post_16.html μπορείτε να διαβάσετε τις σκέψεις μου για όλα αυτά καθώς και  το πως αποφάσισα να γράψω το έργο, που σε συνέχειες, θα μοιράζομαι μαζί σας τακτικά, όσο τακτικά δηλαδή θα μπορώ και θα μου επιτρέπεται.
Eδώ:   https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/1.html μπορείτε να διαβάσετε τον πρώτο ποιητικό μονόλογο που έγραψα.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/2.html τον δεύτερο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/4.html τον τέταρτο.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/7.html τον έβδομο.
Eδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/11.html τον εντέκατο.

Σχόλια

  1. Πω πω πω αλήθειες μοναδικές! Ναι πτωχεύσαμε όντως σε όλα ως άνθρωποι, ως αξίες.
    Γιατί ήμασταν πιόνια! ...και όντως είμαστε ακόμη....
    Καλημέρα Κική μου γλυκιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Κικη μου,
    τα ζόμπι μπορεί να βγήκαν σεργιάνι στον κόσμο μας. Μπορεί να είναι οι ώρες και οι μέρες τους καθώς σκοτάδι κύλησε βαθύ ολόγυρα. Όμως για πόσο; Σύντομα θα έρθει η ώρα της μεγάλης σύγκρουσης και αναμέτρησης μαζί τους. Να μετριάσουμε τα θύματα θέλουμε αυτού του πολέμου κορίτσι μου.
    Καληνύχτα με φιλιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ομορφούλα μου το πας λίγο ..θρίλερ. Θέλω να χαμογελάσεις και να δεις το ποτήρι από την μισογεμάτη πλευρά του..όλα θα πάνε καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...