Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

20η ΜΕΡΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ




Όμορφα,
όλα είναι όμορφα

Ο Ήλιος, μου γνέφει από το παράθυρο και όλα είναι όμορφα.
Ξέρω, πως όλα θα πάνε καλά.
Ξέρω, πως θα έρθει η πασχαλιά, να ομορφύνει τον κόσμο μας.
(για το μέσα μας, δυστυχώς, δεν ξέρω…)
Οι κρίνοι θα ανθίσουν

Μυρίζει έξω,
μυρίζει απροσδιόριστα

Οι τοίχοι έγιναν άνθρωποι και οι άνθρωποι τοίχοι
Το μέσα μας, κάδρο.
Ακριβοθώρητο κάδρο, ενίοτε αινιγματικό.

Όχι!
Σήμερα είναι όμορφα,
όλα είναι όμορφα

Μια μελωδία από την απέναντι φυλακή, μου θυμίζει σκηνή από ταινία που πρωταγωνιστούσα.
Το κέικ που ψήνεται, στο δίπλα κελί, μου θυμίζει μια στιγμή από το παρελθόν, που πάσχισα για να ξεχάσω.

Μα όχι!

Όμορφα,
όλα είναι όμορφα

Ο Ήλιος, μου γνέφει από το παράθυρο και όλα είναι όμορφα.
Ξέρω, πως όλα θα πάνε καλά.
Ξέρω, πως θα έρθει η πασχαλιά, να ομορφύνει τον κόσμο μας
(για το μέσα μας, δυστυχώς, δεν ξέρω…)
Οι κρίνοι θα ανθίσουν




Οι κρίνοι, άνθισαν!




~~ 20η Μέρα Καραντίνας - Κική Κωνσταντίνου
"Η Καραντίνα"
Το έργο που θα ανεβάζω σε συνέχειες, φέρει τον τίτλο "Η Καραντίνα" και όπως καταλαβαίνεται και εσείς, εμπνεύστηκε από το άσχημο κλίμα των ημερών (δυστυχώς).
Εδώ https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/blog-post_16.html μπορείτε να διαβάσετε τις σκέψεις μου για όλα αυτά καθώς και  το πως αποφάσισα να γράψω το έργο, που σε συνέχειες, θα μοιράζομαι μαζί σας τακτικά, όσο τακτικά δηλαδή θα μπορώ και θα μου επιτρέπεται.
Eδώ:   https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/1.html μπορείτε να διαβάσετε τον πρώτο ποιητικό μονόλογο που έγραψα.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/2.html τον δεύτερο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/4.html τον τέταρτο.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/7.html τον έβδομο.
Eδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/11.html τον εντέκατο.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/12.html τον δωδέκατο. 
Εδώ:  https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/13.html τον δέκατο τρίτο.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/14.html τον δέκατο τέταρτο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/15.html τον δέκατο πέμπτο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/16.html τον δέκατο έκτο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/17.html τον δέκατο έβδομο. 
Eδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/18.html τον δέκατο όγδοο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/19.html τον δέκατο ένατο. 


Σχόλια

  1. Ω μου αρέσει σήμερα το άκρως αισιόδοξο και λαμπερό σου μήνυμα Κική μου. Ναι, υπάρχει ομορφιά και σιγά σιγά θα αρχίσει να επανέρχεται στη ζωή μου. Στέλνω φιλιά καλή μου κοπέλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σήμερα είναι όμορφα και διαφορετικά και για το μέσα μας , ε;
    Φιλιά γλυκιά μου και σκέψου αυτά που εγραψα στο 18ο σου ποίημα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...