Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

10η ΜΕΡΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ

Πηγή φωτογραφίας




Είμαι γεννημένη ποιήτρια
Δεν μου το αναγνωρίζω
Με πονάει η φαντασία μου

Στο παράθυρο βλέπω ένα άλλο παράθυρο
Στο λουκέτο βλέπω ένα άλλο λουκέτο
Παρακολουθώ τον κόσμο και ο κόσμος εμένα, δεν νιώθω το γιατί

Πολλοί ρόλοι, μέσα και έξω μου
Γύρω μου, δεν αναγνωρίζω τον τόπο που ζω
Ο χρόνος μας απέλασε

Ένα στράτευμα η καρδιά μου, ένα καταφύγιο,
 ένα στρατόπεδο τεκμαρτό

Δεν μπορώ να βάλω σε σειρά τις σκέψεις μου.
Οι λέξεις, μοιάζουν με πλασματικοί αριθμοί, με μαθηματικές πράξεις που σιχαίνομαι, αλγόριθμοι και θεωρήματα με κυνηγούν, δεν νιώθω!

Είμαι γεννημένη ποιήτρια
Δεν μου το αναγνωρίζω
Με πονάει η φαντασία μου
Με φοβίζει
Πολλές φορές τσαλαπατά την αξιοπρέπεια μου
Ο εγωισμός με εκμηδενίζει
Η τελειότητα μοιάζει με ένα δοχείο, γεμάτο στάχτη νεκρών


Δεν μπορώ να βάλω σε σειρά τις σκέψεις μου.
Οι λέξεις, μοιάζουν με πλασματικοί αριθμοί, με μαθηματικές πράξεις που σιχαίνομαι, αλγόριθμοι και θεωρήματα με κυνηγούν, δεν νιώθω!

Είμαι γεννημένη ποιήτρια
μα δεν ξέρω τι θα πει αυτό



~~ 10 η Μέρα Καραντίνας - Κική Κωνσταντίνου
"Η Καραντίνα"
Το έργο που θα ανεβάζω σε συνέχειες, φέρει τον τίτλο "Η Καραντίνα" και όπως καταλαβαίνεται και εσείς, εμπνεύστηκε από το άσχημο κλίμα των ημερών (δυστυχώς).
Εδώ https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/blog-post_16.html μπορείτε να διαβάσετε τις σκέψεις μου για όλα αυτά καθώς και  το πως αποφάσισα να γράψω το έργο, που σε συνέχειες, θα μοιράζομαι μαζί σας τακτικά, όσο τακτικά δηλαδή θα μπορώ και θα μου επιτρέπεται.
Eδώ:   https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/1.html μπορείτε να διαβάσετε τον πρώτο ποιητικό μονόλογο που έγραψα.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/2.html τον δεύτερο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/4.html τον τέταρτο.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/7.html τον έβδομο.

__________

Καλημέρα εκφραστικοί μου.
Καλό μήνα, με υγεία.
Εύχομαι ο Απρίλιος να μας φέρει όσα μας στέρησε ο Μάρτιος.
Μόνο ευχάριστες ειδήσεις από δω και πέρα για όλους μας.

Επι ευκαιρία, χρόνια μου πολλά.
Να με χαίρεστε όσοι με αγαπάτε.
Χρόνια πολλά επίσης, στην αγαπημένη μου φίλη και κουμπάρα, Καίτη!
Μαζί σε όλα! :) <3

Να είστε καλά!
Την αγάπη μου!

Σχόλια

  1. Καλησπέρα Κική μου. Ακολουθώ και εγώ, μέρα τη μέρα τις σκέψεις και το ποιητικό σου ημερολόγιο που είναι εξαιρετικό. Φιλιά πολλά και καλό μήνα να έχουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πού 'αφησα ευχές για τα γενέθλιά σου; Στην 9η μέρα καραντίνας;
    Μ'αρέσει και η 10η εμπνευσή σου.
    Είσαι γεννημένη ποιήτρια και ξέρεις τι σημαίνει αυτό!
    Καλημέρα σου
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Οι κουρτίνες της γιαγιάς Χρυσάνθης

  Πηγή Η γιαγιά Χρυσάνθη ξύπνησε πολύ πρωί. Ο ήλιος  είχε αρχίσει να φωτίζει δειλά το σαλόνι της. Οι σκιές πάνω στα έπιπλα έλιωναν αργά και το φως χάιδευε τις λευκές κουρτίνες της, εκείνες με το κέντημα που είχε φτιάξει η ίδια, χρόνια πριν. Δεν ήταν απλές κουρτίνες. Τις είχε φτιάξει η ίδια, ώρες ατέλειωτες στα χέρια της, βελονιά τη βελονιά, τότε που είχε υπομονή και τα χέρια της δεν έτρεμαν. Τότε που οι μέρες ΄ήταν διαφορετικές. Τότε που όλα γίνονταν πιο αργά, πιο απλά, πιο ήρεμα. Χωρίς πίεση, χωρίς ρολόγια και προθεσμίες. Οι κουρτίνες της κρέμονταν σαν ανάλαφρα σύννεφα μπροστά στα παράθυρα. Ήταν σχεδόν διάφανες. Άφηναν το φως να μπει αλλά κρατούσαν για τον εαυτό τους τη σιωπή και τη λαχτάρα της. Εκεί στεκόταν κάθε τόσο, τραβούσε λίγο τη μία και μετά λίγο την άλλη, με τα λεπτά της δάχτυλα, εκείνα που πια κουράζονται γρήγορα, και κοίταζε έξω. Ο δρόμος ήταν ήσυχος. Που και που περνούσε ένα αυτοκίνητο και έσπαγε για λίγο την ησυχία. Τίποτα ακόμα. Αλλά ήξερε ότι θα έρθουν. Της ...

H Οδύσσεια ενός δοντιού και πολλά ακόμη

Δεν το πιστεύω πως επιτέλους μπορώ να κάνω αυτή την ανάρτηση... να γράφω για αυτή την Οδύσσεια και να τα έχω αφήσει όλα πίσω.  Πραγματικά αδυνατώ να το πιστέψω, είμαι όμως τόσο χαρούμενη για αυτό.  Η περιπέτειά μου ξεκίνησε μήνες πριν και τελειωμό δεν είχε... Φταίω κι εγώ βέβαια με τις όποιες αναβολές, δεν το αρνούμαι, τη μια οικονομικοί λόγοι (στο Θεό οι τιμές των οδοντιάτρων), την άλλοι προσωπικοί λόγοι, την άλλοι ψυχολογικοί (οι κυριότεροι). Καθότι άνθρωπος με φοβίες στους γιατρούς, στις ασθένειες, στις εξετάσεις και σε όλα τα συναφή, το απέφευγα και το απέφευγα ώσπου κάποια στιγμή δεν μπορούσα να το αποφύγω άλλο και αναγκαστικά οδηγήθηκα στον οδοντίατρο. Αφού πρώτα φτάσαμε στο αμήν, κοινώς περάσαμε πόνους και πόνους και φτάσαμε στο απροχώρητο, δηλαδή μας έσπασε το δοντάκι. Και μιλάμε για το πίσω δοντάκι, το μεγάλο, τον πρώτο γομφίο, κοινώς τον τραπεζίτη.  Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο και κουραστικό και ψυχοφθόρο είναι για μένα αυτό το θέμα με τους γιατρούς...