Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

10η ΜΕΡΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ

Πηγή φωτογραφίας




Είμαι γεννημένη ποιήτρια
Δεν μου το αναγνωρίζω
Με πονάει η φαντασία μου

Στο παράθυρο βλέπω ένα άλλο παράθυρο
Στο λουκέτο βλέπω ένα άλλο λουκέτο
Παρακολουθώ τον κόσμο και ο κόσμος εμένα, δεν νιώθω το γιατί

Πολλοί ρόλοι, μέσα και έξω μου
Γύρω μου, δεν αναγνωρίζω τον τόπο που ζω
Ο χρόνος μας απέλασε

Ένα στράτευμα η καρδιά μου, ένα καταφύγιο,
 ένα στρατόπεδο τεκμαρτό

Δεν μπορώ να βάλω σε σειρά τις σκέψεις μου.
Οι λέξεις, μοιάζουν με πλασματικοί αριθμοί, με μαθηματικές πράξεις που σιχαίνομαι, αλγόριθμοι και θεωρήματα με κυνηγούν, δεν νιώθω!

Είμαι γεννημένη ποιήτρια
Δεν μου το αναγνωρίζω
Με πονάει η φαντασία μου
Με φοβίζει
Πολλές φορές τσαλαπατά την αξιοπρέπεια μου
Ο εγωισμός με εκμηδενίζει
Η τελειότητα μοιάζει με ένα δοχείο, γεμάτο στάχτη νεκρών


Δεν μπορώ να βάλω σε σειρά τις σκέψεις μου.
Οι λέξεις, μοιάζουν με πλασματικοί αριθμοί, με μαθηματικές πράξεις που σιχαίνομαι, αλγόριθμοι και θεωρήματα με κυνηγούν, δεν νιώθω!

Είμαι γεννημένη ποιήτρια
μα δεν ξέρω τι θα πει αυτό



~~ 10 η Μέρα Καραντίνας - Κική Κωνσταντίνου
"Η Καραντίνα"
Το έργο που θα ανεβάζω σε συνέχειες, φέρει τον τίτλο "Η Καραντίνα" και όπως καταλαβαίνεται και εσείς, εμπνεύστηκε από το άσχημο κλίμα των ημερών (δυστυχώς).
Εδώ https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/blog-post_16.html μπορείτε να διαβάσετε τις σκέψεις μου για όλα αυτά καθώς και  το πως αποφάσισα να γράψω το έργο, που σε συνέχειες, θα μοιράζομαι μαζί σας τακτικά, όσο τακτικά δηλαδή θα μπορώ και θα μου επιτρέπεται.
Eδώ:   https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/1.html μπορείτε να διαβάσετε τον πρώτο ποιητικό μονόλογο που έγραψα.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/2.html τον δεύτερο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/4.html τον τέταρτο.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/7.html τον έβδομο.

__________

Καλημέρα εκφραστικοί μου.
Καλό μήνα, με υγεία.
Εύχομαι ο Απρίλιος να μας φέρει όσα μας στέρησε ο Μάρτιος.
Μόνο ευχάριστες ειδήσεις από δω και πέρα για όλους μας.

Επι ευκαιρία, χρόνια μου πολλά.
Να με χαίρεστε όσοι με αγαπάτε.
Χρόνια πολλά επίσης, στην αγαπημένη μου φίλη και κουμπάρα, Καίτη!
Μαζί σε όλα! :) <3

Να είστε καλά!
Την αγάπη μου!

Σχόλια

  1. Καλησπέρα Κική μου. Ακολουθώ και εγώ, μέρα τη μέρα τις σκέψεις και το ποιητικό σου ημερολόγιο που είναι εξαιρετικό. Φιλιά πολλά και καλό μήνα να έχουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πού 'αφησα ευχές για τα γενέθλιά σου; Στην 9η μέρα καραντίνας;
    Μ'αρέσει και η 10η εμπνευσή σου.
    Είσαι γεννημένη ποιήτρια και ξέρεις τι σημαίνει αυτό!
    Καλημέρα σου
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...