Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

21η ΜΕΡΑ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΣ




Δεν έχω πολλά να σου δώσω

Να! Το φεγγάρι,
δεν είναι δικό μου, με συγχωρείς.

Σε ξεγέλασα!

Θα σου χαρίσω ένα αστέρι
και έναν γαλαξία
και έναν κόσμο, παράλογο.

Θα σου δωρίσω μια θάλασσα,
χωρίς το βυθό,  τα ψάρια, το πλαγκτόν της

Θα σου χαρίσω έναν κήπο
Δίχως λουλούδια, νερό και χώμα

Και μια βιβλιοθήκη,  Θα στη προσφέρω,
δίχως κιτρινισμένα φύλλα, μελάνι και αρωματισμένο χαρτί

Ένα σπίτι! Ναι, θα σου παραχωρήσω κι ένα σπίτι,
δίχως τοίχους και δωμάτια, δίχως έπιπλα και αναμνήσεις

Θα σου χαρίσω μια αιώρα, δίπλα στην θάλασσα,
να με ακούς όταν πλαγιάζεις, να με σκέφτεσαι στα όνειρα σου,
πλάι στο κύμα, πλάι στο γαλάζιο

Θα σου χαρίσω κι ένα σύννεφο,
ένα σύννεφο που θα ’ναι, γεμάτο από έμενα.

Θα σου ταχυδρομήσω ένα γράμμα,
ένα γράμμα ένοχο, γεμάτο εξομολογήσεις και μυστικά.

Και για το τέλος,
Θα σου προσφέρω μια λέξη και αυτή θα είναι:

Αγάπη!


~~ 21η Μέρα Καραντίνας - Κική Κωνσταντίνου
"Η Καραντίνα"
Το έργο που θα ανεβάζω σε συνέχειες, φέρει τον τίτλο "Η Καραντίνα" και όπως καταλαβαίνεται και εσείς, εμπνεύστηκε από το άσχημο κλίμα των ημερών (δυστυχώς).
Εδώ https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/blog-post_16.html μπορείτε να διαβάσετε τις σκέψεις μου για όλα αυτά καθώς και  το πως αποφάσισα να γράψω το έργο, που σε συνέχειες, θα μοιράζομαι μαζί σας τακτικά, όσο τακτικά δηλαδή θα μπορώ και θα μου επιτρέπεται.
Eδώ:   https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/1.html μπορείτε να διαβάσετε τον πρώτο ποιητικό μονόλογο που έγραψα.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/2.html τον δεύτερο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/4.html τον τέταρτο.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/03/7.html τον έβδομο.
Eδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/11.html τον εντέκατο.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/12.html τον δωδέκατο. 
Εδώ:  https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/13.html τον δέκατο τρίτο.
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/14.html τον δέκατο τέταρτο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/15.html τον δέκατο πέμπτο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/16.html τον δέκατο έκτο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/17.html τον δέκατο έβδομο. 
Eδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/18.html τον δέκατο όγδοο. 
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/19.html τον δέκατο ένατο.  
Εδώ: https://ekfrastite.blogspot.com/2020/04/20.html τον εικοστό.

Σχόλια

  1. Πολύ δοτική σε νιώθω σήμερα αγαπημένη μου φίλη. Με ένα ποίημα που το χαρακτηρίζει η διάθεση μοιράσματος και το σηματοδοτεί η αγάπη. Καλησπέρα κορίτσι μου. Όμορφη Μεγαλοβδομάδα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ωραίο!! Για την Αγάπη και μόνο...
    Φιλιά χαρά μου
    Καλή Μεγαλοβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με την αρχή του ποιήματος,μου θύμησες Κική μου,τότε που ήταν η κόρη μου,μικρή και της έλεγε ο πατέρας μου.... να,το φεγγάρι Κουλίτσα μου.....το μισό είναι δικό σου και τ'άλλο μισό δικό μου.......
    Καλή Αγία Μεγάλη Εβδομάδα και ο Θεός μαζί μας!
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μου αρέσει που βλέπεις δημιουργικά αυτή την περίοδο!
    Συμπάσχω.. :)

    Πολύ όμορφο ποίημα Κική μου!
    Καλή δύναμη!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Να είσαι καλά Κική, με έμπνευση στα δύσκολα και δύναμη στα πιο δύσκολα1

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...