Νοσταλγώ το απίθανο
Δεν θέλω να σου δείξω με λέξεις το κενό.
Δεν θέλω να ελπίζω• λανθασμένα.
Δεν
θέλω να κοιτώ τον ουρανό, αν δεν έχει αστέρια. Αν το φεγγάρι δεν μπορώ
να το δω, τότε όλα είναι εξωπραγματικά και εγώ, ζητώ την αλήθεια.
Τα ζώα μας αγαπούν.
Άγρια, ήρεμα, μοναχικά!
Τα ζώα μας διδάσκουν.
Δύναμη, στρατηγική, ελευθερία!
Τα λάθη μας δεν τα είδαμε,
δεν τα θελήσαμε,
απλώς τα προσπεράσαμε,
έφυγαν, γλίστρησαν από μπροστά μας, όπως τόσα και τόσα άνθη, που στην καρδιά μας, φιλοξενήσαμε κάποτε.
Νοσταλγώ το απίθανο:
Έναν κόσμο χωρίς "ανθρώπους",
έναν κόσμο με ανθρωπιά
~~ Το Απίθανο - Κική Κωνσταντίνου
Εξαίρετο το τέλος σου Κική μου. "Αναζητώ έναν κόσμο χωρίς ανθρώπους, έναν κόσμο με ανθρωπιά"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλη η επισήμανση, η ουσία φανταχτερή, δυνατή. Όπως και όλο σου το ποίημα.
Καλησπέρα Κική μου.
Όλα σου τα "ελπίζω" σε στίχους από καρδιάς. Μπράβο Ομορφούλα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι Κική μου, τα ζώα μας διδάσκουν αγάπη και ελευθερία, πολύ σωστά αναφέρεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάλι δεν νοσταλγώ, γιατί ακόμα δεν ήρθε η εποχή όπου όλοι οι "άνθρωποι" θα είναι Άνθρωποι.. Κι ούτε πιστεύω πως θα έρθει και ποτέ. Πιο πολύ ιδεατό φαντάζει, έτσι όπως σκέφτονται συνήθως όσοι σκαρώνουν στίχους 😉Καλό βραδάκι Κικάκι 😘
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαράζοντας βαθιά τη σάρκα των στίχων: «Δεν θέλω να σου δείξω με λέξεις το κενό. Δεν θέλω να ελπίζω• λανθασμένα», στίχοι όπου εκφράζουν τη βαθύτατη θλίψη και ανασφάλειά μας στην απάνθρωπη ζούγκλα που ζούμε.. ας γίνουν η αφορμή ενδοσκόπησης για να δούμε τα λάθη μας που ίσως αθέλητα κάναμε και να αναλάβουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώφελο να βγάζουμε τον εαυτό μας απέξω... Καιρός να αντικρίσουμε την αλήθεια που τόσο επιθυμούμε, αλλά και που τόσο αποκρύπτουμε … Ας επιχειρήσουμε την ανατροπή αυτής της κατάστασης με την ανατροπή του λανθασμένου πιστεύω μας πως για όσα συμβαίνουν ευθύνονται πάντοτε οι άλλοι… Ασ προσπεράσουμε τα φράγματα που θέτει ο εγωισμός κι ας κάνουμε αυστηρότερη κριτική στις αυτάρεσκες πράξεις μας. Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, όλοι να συμπεριφερόμαστε όπως θέλουμε οι άλλοι να συμπεριφέρονται στο άτομό μας και να κάνουμε ακριβώς αυτό που θέλουμε να κάνουν οι συνάνθρωποι μας για μας. Τότε, και μόνο τότε, μπορούμε να ελπίζουμε πως το απίθανο θα γίνει πιθανό! Τότε, και μόνο τότε, μπορούμε να ελπίζουμε σε ένα κόσμο ανθρώπινο! Ένα κόσμο με Ανθρώπους γεμάτους ΑΝΘΡΩΠΙΑ!
Κική μου, πολλά συγχαρητήρια!
Καλό Σαββατοκύριακο!