Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ψίθυροι

 


Χάρτινα λόγια,
καράβια αδέσποτα
σε ωκεανό που ποτέ δεν υπήρξε σε χάρτη.
Σκισμένα πανιά —
όνειρα που δεν πρόλαβαν άνεμο.

Πουλιά με φτερά φθαρμένα
κυκλώνουν την απύθμενη Δύση,
σαν καταδίκη που ντύθηκε προορισμός.
Δεν πετούν — επιμένουν.
Όπως οι λέξεις που δε λέγονται.

Μέσα μου συντρίβονται οι σκέψεις,
μία-μία,
σαν κορίτσια ερωτευμένα
που προσποιούνται τη χαρά,
ελπίζοντας σ’ έναν αέρα-κόλακα
να τις πάρει μακριά —
εκεί που είσαι εσύ.

Εσύ, ο εξόριστος κατακτητής.
Ο μόνος που νίκησε
χωρίς ποτέ να έρθει.

Η καρδιά μου,
ένα μολύβι που δε σβήνει,
σκαλίζει τη σάρκα του εαυτού
και γράφει αντίσταση
με το μελάνι των αντιφάσεών μου.

Κι όμως,
σώπασα.

Ακούς;

— Άκου.
— Απόψε σώπασαν οι ψίθυροι.
Όχι γιατί δεν υπήρξαν.
Αλλά γιατί έγιναν κραυγή
μέσα στη σιωπή.

Οι δυνάστες του τότε
γίναν οι σκιές του τώρα.
Μα δεν φοβάμαι.

Φεύγουν...

Και πριν χαθούν,
σε φωνάζουν.
Σε επιστρέφουν.

Έρχονται σε σένα.
Πάντα σε σένα.
Εκεί που όλα ξεκίνησαν.
Εκεί που τίποτα δεν τελείωσε.

Κική Κωνσταντίνου

Σχόλια

  1. Πολύ ωραίο Κική μου. Τα ποιήματά σου με τις μεταφορές τους και τις εικόνες που χαρίζουν έχουν ανέβει κλίμακα να το ξέρεις
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αννα μου, σ’ ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα σου λόγια! Με τιμάς πραγματικά. Χαίρομαι που τα ποιήματά μου σου άγγιξαν την ψυχή και σου χάρισαν εικόνες. Τα δικά σου λόγια είναι ευτυχία για μένα! Φιλιά πολλά και να έχεις μια υπέροχη μέρα!

      Διαγραφή
  2. Ο οίστρος συνεχίζεται, σε ένα καλοκαίρι που δείχνει τα δόντια του. Σε μια κοινωνία που προκαλεί με τα σκοτάδια της, έχουμε ανάγκη από αληθινό φως και έκφραση ποιότητας. Την καλησπέρα μου, Κική μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Nέο Διαδικτυακό Δρώμενο - Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας - Η Βρύση «Μαυρομαντήλα»

Καλημέρα, εκφραστικοί μου φίλοι! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Υπάρχει χώρος και όρεξη για ένα ακόμη καλοκαιρινό διαδικτυακό δρώμενο στη γειτονιά μας; Νομίζω πως ναι! 😉 Ελάτε λοιπόν να σας παρουσιάσω τη δική μου ιδέα, η οποία εύχομαι να μην σας μπερδέψει, αλλά αντίθετα να σας βάλει στη διαδικασία της συμμετοχής και του μοιράσματος — η οποία, φυσικά, είναι ανοιχτή και αφορά όλο το καλοκαίρι. Εύχομαι να την απολαύσετε! Το concept είναι απλό: 🌞 Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας 🌿 Έχεις κάποιο αγαπημένο, κρυφό σημείο στη γειτονιά που λίγοι γνωρίζουν; Εκείνη τη γωνιά που σε μαγεύει, το μικρό μονοπάτι που ανακαλύπτεις στα καλοκαιρινά σου περπατήματα ή το μυστικό μέρος με την πιο όμορφη θέα; 📸 Μοιράσου μαζί μας μια φωτογραφία, ένα βίντεο, ένα τραγούδι ή ήχο που στο θυμίζει, μια ιστορία ή μια σύντομη περιγραφή. Αν θέλεις, πρόσθεσε και οδηγίες για να το βρούμε κι εμείς! Ας φτιάξουμε μαζί έναν χάρτη με τους μικρούς θησαυρούς που κρύβει η γειτονιά μας — να τα αν...

Ντύθηκε Θάλασσα

Ντύθηκε θάλασσα, όχι για να εντυπωσιάσει — αλλά γιατί δεν άντεχε πια να είναι στεριά. Άφησε πίσω της τους δρόμους, τα χαρτιά με τις εκκρεμότητες, τις λέξεις που δεν ειπώθηκαν ποτέ. Έπλεξε τα μαλλιά της με φύκια, φρόντισε να μπλέξει μέσα κι έναν μικρό ιππόκαμπο. Κανείς δεν τον είδε να κρύβεται, παρά μόνο ο άνεμος, που της μιλούσε σαν παλιός εραστής. Αστερίες για πιάστρες. Λευκά, χρυσά, κοκκινωπά — έστεκαν ήσυχα πάνω στους κυματισμούς των μαλλιών της, σαν να ήξεραν πως εκεί ανήκουν. Το φόρεμά της από διάφανο νερό. Στιγμές που κυλούν, λάμψεις ήλιου, μυστικά που άκουσαν τα βράχια και κράτησαν. Στο λαιμό της κρεμόταν ένα κοχύλι. Αν το πλησίαζες, θα άκουγες τη φωνή της — όχι να λέει λόγια, αλλά να τραγουδά παλιούς αποχαιρετισμούς. Περπατούσε ξυπόλυτη στην άμμο. Τα πόδια της δεν άφηναν ίχνη, λες και η γη δεν ήθελε να την κρατήσει, λες και της έδινε την ελευθερία να φεύγει όποτε το θελήσει. Πίσω της, τα παιδιά την φώναζαν "θεά", οι γέροι την κοιτούσαν με τα μάτ...