Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ΝΤΕΝ ΚΑΙ Η ΕΛΙΟΤ! ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΔΕΛΦΙΝΑΚΙΑ! :)

Καλησπέρα στη βραδινή μου μπλοκογειτονιά. 
Είπα να σας αποχαιρετήσω και να ευχηθώ καλό βράδυ συντροφιά με ένα παιδικό παραμυθάκι που είχα γράψει πριν πάρα πολύ καιρό στο μπλοκ και επειδή είναι το πρώτο που είχα γράψει και ανεβάσει τότε, το άφησα δίχως να του κάνω καμία αλλαγή γιατί για μένα η αυθεντική ουσία των πραγμάτων μπορεί να κρύβεται πίσω απο λάθη αλλά δε παύει την ίδια στιγμή να φαίνεται!
Θέλω να πω πως θα μπορούσα άνετα να του κάνω κάποιες αλλαγές και να το εμπλουτίσω κάνοντάς το ομορφότερο, όμως η αξία που έχει τώρα για μένα δε θα είναι η ίδια και λογω του οτι το αγαπώ πολύ θέλω να το αφήσω έτσι μέχρι κάποια στιγμή να νοιώσω πραγματικά την ανάγκη να το επεξεργαστώ.
Γενικά κάνω ότι μου "κατέβει" οπότε "μη μασάτε" που σας μιλάω έτσι, αν δε το κάνω δε θα είμαι εγώ και τότε θα έχω νευρα με τον εαυτο μου. Για να ειμαι καλά θα γράφω μιλώντας και όποιος μπορεί ας καταλάβει!
Το παραμυθάκι αυτό έλεγα να το αναρτήσω αύριο αλλά γιατί να το αφήσω για αύριο αφού μπορώ να το κάνω σήμερα; (Μα τι παράξενος άνθρωπος που είμαι).
Εντάξει, πέρα απο τους αστειεισμους μου γιατι μεσω της γραφής νοιωθω καλα πριν λιγο εμαθα μια ασχημη ειδηση που με στεναχωρησε. Παρ ολα αυτα η ζωη συνεχιζεται και οσο πιο γλυκια τη κάνουμε τόσο περισσότερο την απολαμβάνουμε!
Τουτη την ιστοριούλα των δυο μικρων μου δελφινιων θα τη αφιερωσω, μα που αλλου φυσικά; Στο αγαπημενο μας ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ με την ευχη να τα αγαπησει οσο αγαπώ εγω το μπλοκοσπιτακι της μα και τον ανθρωπο, το γλυκο μαλλον ανθρωπο που φαινεται πως εχει ως σπιτονοικοκύρη! :)
Να έχετε ένα όμορφο και άκρως παραμυθένιο θα έλεγα βράδυ! 

* Επειδή είναι λίγο μεγάλο πατήστε πάνω στο Διαβάστε Περισσότερα! (Ξέρετε τώρα εσείς!)



Ο Ντεν και η Έλιοτ:
Τα δελφίνια των ανθρώπων.


            Μια φορά κι ένα καιρό μέσα σε μια τεράστια γαλάζια λίμνη κατοικούσαν δυο πανέμορφα δελφίνια, ο Ντεν και η Έλιοτ. Τους άρεσε πάρα πολύ να κολυμπούν παρέα στα κρυστάλλινα νερά της γαλάζιας λίμνης και πολλές φορές όταν έβλεπαν κάποιο πλοίο να περνάει από τα λημέρια τους έβγαιναν τρέχοντας στη επιφάνεια της λίμνης και άρχιζαν να κάνουν κωλοτούμπες από τη χαρά τους που έβλεπαν από κοντά ανθρώπους που τόσο πολύ τους αγαπούσαν.
            Μια ημέρα που φαινομενικά δεν είχε καμία διαφορά από τις υπόλοιπες, ένα μεγάλο υπερπολυτελές καράβι που πέρναγε από εκεί, δέσποζε καμαρωτό επάνω στην επιφάνεια της θάλασσας.
            Ο Ντεν και η Έλιοτ που κοιμόντουσαν εκείνη την ώρα στο βυθό της θάλασσας, άκουσαν το γνώριμο για αυτούς ήχο σφυρίγματος του καραβιού και αμέσως πετάχτηκαν χαρούμενα από τον ύπνο τους για να ανέβουν να δώσουν το παρών στην επιφάνεια της θάλασσας θέλοντας να συναντήσουν τους ανθρώπους, οι οποίοι πάντοτε έδειχναν πολλοί χαρούμενοι όταν τα κοιτούσαν και τους πετούσαν λίγο ψωμάκι για να τα ταΐσουν θέλοντας να τα ευχαριστήσουν για τις πανέμορφες κωλοτούμπες τους.
            Έτσι λοιπόν και εκείνη την ημέρα ανέβηκαν τρέχοντας στην επιφάνεια της λίμνης για να συναντηθούν με τους ανθρώπους που τόσο πολύ τους είχαν λείψει μιας και είχε πολύ καιρό να περάσει από εκεί κάποιο καράβι…
            Δυστυχώς όμως όταν ανέβηκαν στην  επιφάνεια τους περίμενε μια πολύ δυσάρεστη έκπληξη Οι άνθρωποι, παρ’ όλο που ήταν όλοι συγκεντρωμένοι στο κατάστρωμα του πλοίου, με το που είδαν την ύπαρξη των δελφινιών όχι μόνο δε τους χαμογέλασαν όπως συνήθιζαν να κάνουν άλλες φορές αλλά αντίθετα άρχισαν να προσπαθούν να τα απομακρύνουν από  κοντά τους, κάνοντας άσεμνες χειρονομίες τη στιγμή που τους μιλούσαν πολύ άσχημα επειδή δεν έφευγαν από δίπλα τους.
            Τα δυο πανέξυπνα δελφίνια κατάλαβαν ότι οι άνθρωποι δε χάρηκαν με τη παρουσία τους αλλά πίστευαν ότι τους έκαναν πλάκα και δε τα εννοούσαν, βλέπετε είχαν συνηθίσει τόσο καιρό να παίρνουν αγάπη και φροντίδα από αυτούς και όχι περιφρόνηση, αλλά δυστυχώς οι σημερινοί άνθρωποι ήταν πολύ ενοχλημένοι με τη παρουσία τους εκεί και φρόντισαν να τους το δείξουν!!!
            Η Έλιοτ που ήταν περισσότερο δεμένη με τους ανθρώπους μη θέλοντας να παραδεχτεί ότι υπάρχει και αυτή η «φουρνιά των ανθρώπων» άρχισε να κάνει κωλοτούμπες στο νερό προσπαθώντας να τους κάνει να γελάσουν μαζί της και να την αγαπήσουν όπως είχε συνηθίσει τόσα χρόνια, αντί όμως γι’ αυτό δέχτηκε επίθεση από αυτούς, οι οποίοι πετώντας της ότι φαγώσιμο κρατούσαν στο χέρι τους την έκαναν να φοβηθεί, να τρομάξει και να φύγει από κοντά τους κλαίγοντας.
            Ο Ντεν ακολούθησε αμέσως την Έλιοτ στο βυθό και τη βρήκε να καθισμένη μέσα σε μια υπόγεια σπηλιά στην οποία έπαιζαν από τότε που οι δύο τους ήταν μωρά.
            Ανακουφισμένος που τη βρήκε εκεί, τη πλησίασε, κάθισε δίπλα της και τη ρώτησε σιγανά:
-         Κλαις;
-         Γιατί μας φέρθηκαν έτσι Ντεν; Τι τους κάναμε; Εμείς να παίξουμε θέλαμε μαζί τους και όχι να τους κάνουμε κακό, αναρωτήθηκε κοιτάζοντας τον κατάματα.
-         Ίσως μας φοβήθηκαν. Προσπάθησε να δικαιολογήσει την αδικαιολόγητη πράξη των ανθρώπων.
-         Μπα… να μας διώξουν ήθελαν! Αλλά γιατί τι τους κάναμε; Τον ρώτησε με πίκρα.
-         Τίποτα δε τους κάναμε απλά δεν ήθελαν να παίξουν μαζί μας. Αυτό είναι όλο. Προσπάθησε να τη παρηγορήσει.
-         Μήπως έπαψαν να μας αγαπάνε ή μήπως δε μας αγάπησαν ποτέ; Ρώτησε η Έλιοτ με ψυχρή φωνή.
-         Θυμάσαι τον Αρτέμη; Ρώτησε ο Ντεν με μάτια που έλαμπαν από μια γλυκιά νοσταλγία.
-         Ο Αρτέμης! Αναφώνησε όλο χαρά και νοσταλγία η Έλιοτ.
-         Πιστεύεις λοιπόν ότι τέτοιοι άνθρωποι σαν τον Αρτέμη δε μας αγαπάνε; Εγώ πιστεύω ότι τέτοιοι άνθρωποι μας αγαπάνε, μας θυμούνται και θα συνεχίσουν να το κάνουν για πολύ καιρό ακόμα!
-         Έχεις δίκιο καλέ μου Ντεν! Έχεις απόλυτο δίκιο! Η φωνή της ακουγόταν τόσο γλυκιά, τόσο θερμή, τόσο αληθινή, μα πάνω απ' όλα τόσο γαλήνια και νοσταλγική….
Τα δυο δελφίνια καθισμένα δίπλα δίπλα άρχισαν να αναπολούν καλές περασμένες στιγμές που είχαν ζήσει κάποτε με το καλό τους φίλο, Αρτέμη.
Ο Αρτέμης ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος που κάποτε έσωσε τα δυο αυτά δελφίνια από βέβαιο θάνατο. Όταν τα δυο δελφίνια μας ήταν μωρά ακόμα είχαν μολυνθεί από διάφορα βακτήρια της θάλασσας και είχαν βγει στη στεριά για να γλιτώσουν μόνο και που εκεί θα πέθαιναν αν δε βρισκόταν ο καλός Αρτέμης , ο οποίος με το που τα είδε έτρεξε κοντά τους και άρχισε να τα περιθάλπει μέχρι να έρθει η βοήθεια που ο ίδιος είχε καλέσει.
Έτσι λοιπόν τα δυο δελφίνια έζησαν και έγιναν καλά. Για ένα ολόκληρο χρόνο που φιλοξενούνταν σε ένα φιλανθρωπικό ζωολογικό πάρκο ο Αρτέμης πήγαινε τακτικά να τα δει και η αλήθεια είναι πως και αυτά περίμεναν πως και πώς να τα επισκεφτεί. Ήταν κάτι σα γονιός για αυτά…. Έτσι λοιπόν όταν αποφασίστηκε να γυρίσουν τα δελφίνια στη θάλασσα ο Αρτέμης αν και στεναχωρημένος που δε θα τα ξανάβλεπε ήταν εκεί για να τα αποχαιρετήσει και να τους πει ότι τα αγαπάει και δε θα τα ξεχάσει ποτέ στη ζωή του!
Κάπως έτσι λοιπόν άλλαξαν διαδρομή ο Αρτέμης και τα δελφίνια του γιατί δικά του τα θεωρούσε όμως ποτέ δε λειτούργησε εναντίον τους. Πάντα ότι έκανε ήταν για το καλό τους! Ποτέ δε θέλησε να τα κρατήσει κοντά του. Ήξερε ότι στη θάλασσα θα ήταν ευτυχισμένα και έκανε τα πάντα για να το καταφέρει ώσπου στο τέλος τα κατάφερε!
-         Άραγε μας θυμάται ακόμα; Ρώτησε η Έλιοτ συγκινημένη και χαρούμενη συνάμα τον  Ντεν.
-         Δε πιστεύω πως μας ξέχασε ποτέ. Αποκρίθηκε ζεστά ο Ντεν και αγκάλιασε την Έλιοτ για να συνεχίσουν να αναπολούν παρέα παλιές ευτυχισμένες στιγμές που είχαν ζήσει με τον Αρτέμη.


Κάπου, σε ένα μικρό νησί της Ελλάδας:

Ένας γέροντας κάθεται επάνω σε ένα μικρό κούτσουρο που έχει ξεβράσει η θάλασσα και κοιτάζει έντονα τη θάλασσα μέχρι μέσα βαθιά, εκεί που φτάνει το μάτι του! Δείχνει να κοιτάζει μέσα της, όσο πιο βαθιά μπορεί και δείχνει να αναπολεί στιγμές που του προκαλούν συγκίνηση….
Παραπέρα ένα μικρό παιδί, γύρω στα 10, παίζει αμέριμνο στην αμμουδιά της παραλίας. Πλησιάζει με αργό βηματισμό τον ηλικιωμένο κύριο, απλώνει το χέρι του και λέει:
-         Πάμε παππού σπίτι να φάμε; Πείνασα.
Ο ηλικιωμένος κύριος του χαμογελά γλυκά, του δίνει το χέρι, σηκώνεται από το κούτσουρο και φεύγει μαζί με το μικρό….
Ο κύριος Αρτέμης μαζί με τον εγγονό του δε παραλείπουν να πηγαίνουν τακτικά στη θάλασσα όπου ο μικρός Αρτέμης παίζει και ο μεγάλος αναπολεί.........


Καλό βράδυ φίλοι μου και να θυμαστε πως τίποτα δεν είναι δικό μας αν το κρατάμε κοντά μας! Ακόμα και μακριά μπορεί να μας ανηκει γιατί η καρδιά του θα είναι με κάποιο τρόπο συνδεδεμένη με τη δική μας! :)

Φιλιά Πολλά σε όλους!!!

Σχόλια

  1. Ήρθα κολυμπώντας γρήγορα... Εκτίμησα όλη σου την κίνηση να αναρτήσεις το πρώτο σου παραμύθι αφιερώνοντας μου το. Σ ευχαριστώ πολύ για την αφιέρωση και τα λόγια σου , με συγκίνησαν και για την αγάπη σου στο ταπεινό μου σπιτάκι. Χαίρομαι που το πρώτο σου παραμύθι ήταν με δελφινάκια και που τα αγαπάς και συ αυτά τα αθώα πλασματάκια, τους άγγελους της θάλασσας.
    Λυπάμαι για το γεγονός που σε στενοχώρησε και εκτίμησα ότι ενώ ήταν να το αναρτήσεις αύριο το ανάρτησες σήμερα..
    Πολύ όμορφο και συγκινητικό το παραμύθι σου.. μου άρεσε πολύ. Μπορώ να το αναρτήσω στο μπλογκ μου; (ως ευχαριστία για την αφιέρωση)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα μικρό μου και γλυκό μου Δελφινάκι!!! <3
      Άγγελοι της θάλασσας ε; Μα τι ομορφη και ταιριαστο που ειναι το ονομα που τους εδωσες!!! Τους παει παρα πολυ!
      Χαιρομαι που σου αρεσε δελφινακι μου! Φυσικα και μπορεις να το αναρτησεις στο μπλοκ σου! Με μεγαλη μου χαρα!!! Ευχαριστω που το προτεινες! Θα στο στειλω σε ε μαιλ γιατι εχω το κωδικα που δε μπορει καποιος να αντιγραψει! Θα χαρω πολυ να το δω στο φιλοξενο σπιτακι σου! Φιλια πολλα αγαπημενο μου δελφινακι! :) <3

      Διαγραφή
    2. Καλημέρα..Ουτε γω το ήξερα (κι ας είμαι δελφινάκι χαχα) αλλά το είδα σε κάποιο βίντεο στο ίντερνετ, για το άγγελοι της θάλασσας λέω :)
      ευχαριστώ για την άδεια , χαίρομαι που στο σπιτάκι μου θα υπάρχει ένα τόσο όμορφο παραμύθι για τα ... ξαδελφάκια μου :))
      δελφινοφιλούθκια

      Διαγραφή
    3. σου εστειλα ε μαιλ δελφινακι μου! φιλια πολλα!!! <3

      Διαγραφή
  2. Αχ πολύ ωραία ιστορία. θα την πω αύριο στα κορίτσια. καλο βράδυ καλή μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέροχη η ιστορία σου! Δε νομίζω πως ήθελε καμία διόρθωση! Μου άρεσε πάρα πολύ!
    Οι καρδιές όσων αγαπιούνται είναι πάντοτε κοντά, ανεξάρτητα από τα χιλιόμετρα που τους χωρίζουν!
    Καλό βράδυ <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. κοριτσακι γλυκο καλημερα! ευχαριστω για τα καλα σου λογια! χαιρομαι που σου αρεσε! ηθελε καποιες αλλαγες αλλα δε πειραζει, το αγαπω ετσι γιατι ειναι ακατεργαστο εντελως! χιχιχι

      φιλια πολλα ζουζουνι γλυκο!!! <3

      Διαγραφή
  4. Μα τι τρυφερή και όμορφη ιστορία Κική μου! Νομίζω θα αρέσει πολύ στο Δελφινάκι μας! :))
    Το συμπέρασμα της ιστορίας σου έχει βαθύ νόημα.. Σαφώς, είναι "δικό" μας οτιδήποτε είναι συνδεδεμένο με την καρδιά μας, όσο μακριά ή κοντά μας και αν είναι!! :) Δεν έχει ουσία να κρατάμε κάτι δίπλα μας και να μην το αφήνουμε ελεύθερο..
    Καλό ξημέρωμα! Φιλάκια! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Παλομιτσα μου ετσι ειναι. Οσο και μακρια να ειναι κατι που αγαπας πολυ το θεωρεις ακομη δικο σου λογο της αγαπης που σας δενει!

      χαιρομαι που χου αρεσε γλυκια μου! ευχαριστω για το σχολιο! φιλακια πολλα! <3

      Διαγραφή
  5. πολύ πολύ όμορφο!
    αν αγαπάς κάτι πολύ το αφήνεις να ζήσει ελεύθερο όπως αυτό θέλει...
    καλό βράδυ!
    υ.γ. συγνώμη για την παρατήρηση αλλά επειδή πότε λες λίμνη και πότε θάλασσα εκεί που ζούσαν τα δελφίνια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα αγαπημενη μου φιλη!!! <3 <3
      χαιρομαι που σου αρεσε καλη μου!!
      σχετικα με τη παρατηρηση εχεις απολυτο δικιο απλα το εγραφα απνευστι και ειχα μπερδεψει στο μυαλο μου τη θαλασσα με τις λιμνες και ολα αυτα τα συναφη. απο την υπερβολικη μου χαρα δε θυμομουνα προφανως τι ειχα γραψει και θελησα να το αλλαξω ή το ειχα στο μυαλο μου ως ενα, κατι τετοιο μου ειχε συμβει. χαχαχα

      φιλια πολλα!!!! <3 <3

      Διαγραφή
  6. αγαπώ πολύ τα δελφινάκια.
    και η ιστορία είναι πολύ γλυκιά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ναι σαι καλα!! χαιρομαι που σου αρεσε! φιλια πολλα και να εχεις μια ομορφη μερα! <3

      Διαγραφή
  7. Ωραία ιστορία...
    Καλό βράδυ να έχεις κι εύχομαι αύριο η μέρα σου να είναι καλύτερη, χωρίς στενόχωρες ειδήσεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αγαπώ πολύ τα παραμύθια
    και το δικό σου είχε υπέροχες εικόνες
    που με ταξίδεψαν.
    Η αφιέρωσή σου στο Δελφινάκι
    είμαι σίγουρη πως θα το ενθουσιάσει.
    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα Φλωρα μου, αγαπημενη μου φιλη! χαιρομαι που σου αρεσε! Νομιζω και εγω πως αρεσε στο δελφινακι μας! φιλια πολλα! <3

      Διαγραφή
  9. Υπέροχο παραμύθι! Η πλοκή και το μήνυμα που περνάει, είναι καταπληκτικά! Γράφεις πολύ όμορφα και με πλούσια φαντασία, όπως αρμόζει σ' ένα διδακτικό παιδικό παραμύθι!!! Καλό ξημέρωμα με πολλά φιλιά!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. καλημερα κατερινακι μου!! ευχαριστω πολυ για τα καλα σου λογια! πολυ γενναιοδωρη θα ελεγα πως εισαι μαζι μου! σ ευχαριστω και παλι! φιλια πολλα! <3

      Διαγραφή
  10. Καλό το παραμύθι αλλά μια-δυό επισημάνσεις: Στην αρχή λες ότι ο Ντεν και η Έλιοτ ζούσαν σε «μια γαλάζια λίμνη» ενώ μετά μιλάς για θάλασσα, μιας και τα δελφίνια δεν ζουν σε λίμνες αλλά στη θάλασσες (σπάνια σε πολύ μεγάλα ποτάμια).
    Μετά που λες ότι κοιμόντουσαν στο βυθό, τα δελφίνια (κυρίως τα θηλυκά) κοιμούνται στην επιφάνεια της θάλασσας!
    Όσο για το υπερπολυτελές καράβι, μάλλον κι αυτό στη θάλασσα ήταν παρά στη λίμνη...

    Αν ποτέ βρεθείς στα ανοιχτά με πλοίο και είναι καλός ο καιρός, και δεις δελφίνια (δεν πλησιάζουν το πλοίο πολύ κοντά για να φάνε ψωμάκι όπως οι γλάροι) να έχουν καλλιτεχνικά κέφια, τότε μακάρι να έχεις μια καλή κάμερα! Έχω δει δελφίνια να κάνουν άλματα και τούμπες. Το θέαμα είναι φανταστικό!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα αγαπημένε μου φίλε και σ ευχαριστώ πολύ για το επικοιδομητικό σου σχόλιο!
      Η αλήθεια ειναι πως ειχα μπερδεψει αυτες τις εννοιες στο μυαλο μου και το αποτελεσμα ειναι να μπερδεψω και εσας, λυπαμαι γι αυτο αλλα μελλοντικα θα γινουν οι αλλγες χαρη στις συμβουλες σου που με βοηθησαν πολυ και θα ειναι ενα πιο ολοκληρωμενο και σωστο παραμυθι!

      ευχαριστω παρα πολυ για τις επισημανσεις!

      εχω δει δελφινακια απο κοντα και ειναι πανεμορφα! δεν ειχα καμερα δυστυχως να αποθανατισω τη στιγμη που εκαναν αλματα και τουμπες αλλα δε μπορω να ξεχασω με τιποτα εκεινη την εικονα! ειναι υπεροχα!

      Διαγραφή
  11. Συγκινητική η ιστορία σου!Κι αν υπάρχουν κάποια λαθάκια αγαπημένη μου φίλη μη σε πτοούν... αυτά σβήνονται αυτόματα απ΄ το μυαλό διαβάζοντας αυτήν την όμορφη ιστοριούλα.Οι πρωτότυπες κι αυθόρμητες σκέψεις κι ιστορίες είναι εκείνες που βγαίνουν μέσα απ΄ την ψυχή και δε μπορούν ν΄ αντικαταστήσουν τις διορθωμένες.Το νόημα πάντως παραμένει το ίδιο έτσι κι αλλιώς κι αυτό είναι που μετράει τελικά.Συνέχισε να γράφεις και να συγκινείς με το ίδιο σθένος καλή μου Κική!Είσαι εξαιρετική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. φιλε μου, καλε μου φιλε τι ομορφο και θετικο που ειναι το μυνημα σου! γεματο γενναιοδωρια θα πω! ευχαριστω παρα πολυ για ολα! για τη κατανοηση κυριως και για το οτι παντα εισαι εδω για μενα! να εισαι καλα φιλε μου! εσυ εισαι εξαιρετικος!!! :)

      Διαγραφή
  12. Τελευταία και καταϊδρωμένη. Στην κυριολεξία όμως! Μόλις γύρισα από το κέντρο, λίιιιγο πριν κλείσουν οι δρόμοι για τις συγκεντρώσεις. Μπροστά το λεωφορείο κι από πίσω οι κλούβες να κλείνουν τις κεντρικές οδούς. Φιουουου, πρόλαβα!
    Και μετά την ακατάσχετη και πλήρως άσχετη φλυαρία μου (συγνώμηηηη!) ας μπω στο θέμα επιτέλους!
    Ήμουν σίγουρη ότι το αγαπημένο μας Δελφινάκι θα έβρισκε πολύ όμορφο το παραμύθι, όπως το βρήκα κι εγώ! Σίγουρα ακόμα και μακριά μας, τα συναισθήματα μπορούν να είναι πολύ έντονα, αλλά θα σου εξομολογηθώ ότι είμαι αδύναμη πλέον σ' αυτό. Δεν θέλω άλλους αποχωρισμούς... Θα ήθελα να είναι δίπλα μου αυτοί που αγάπησα.
    Αχ... Τέλος πάντων! Αν κάποια στιγμή τα δελφίνια του παραμυθιού σου ξανασυναντήσουν τον παππού Αρτέμη και γνωρίσουν το εγγονάκι του, θα είμαι πολύ ευτυχής! :) :)
    Καλή συνέχεια και πολλά πολλά φιλιά αγαπημένη μου φίλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλως το κοριτσι μου! Το καταιδρωμενο κοριτσι μου! Βρε τι επαθες! Αισθανθηκα θαρρω τη ταλαιπωρια σου! Ευτυχως ολα καλα!
      Μπορεις να φλυαρεις οσο θελεις στο σπιτικο μου, δε παρεξηγω με τιποτα και απολαμβανω τα παντα! :)
      Χαιρομαι που σου αρεσε το παραμυθακι και κατανοω πληρως το λογο που αναφερεις σχετικα με την αποσταση. Η αληθεια ειναι πως τους ανθρωπους που αγαπαμε ειναι λογικο να τους θελουμε και να τους χρειαζομαστε κοντα μας, για διαφορους ομως λογους υπαρχει και η περιπτωση να βρεθουν μιλια μακρια μας, αυτο ομως δε σημαινει πως δεν ειναι δικη μας ανθρωποι πια, αν τους αγαπαμε πολυ κατανοουμε πως κ εκει περνανε καλα και μας αγαπανε το ιδιο. πχ στη περιπτωση των δελφινιων μονο στη θαλασσα οπου ανηκουν θα ειναι ευτυχισμενα. τωρα για την ομορφη αλαγη που προτεινες θα ελεγα πως ναι μπορουν ανα διαδστηματα να βγαινουν στα ρρηχα και να βλεπουν το παππου και το εγγονακι! ετσι θα ειναι ολοι ευχαριστημενοι! :) χιχιχι

      φιλια πολλα αγαπημενη μου νεα φιλη!!! να εισαι καλα!!!! <3

      Διαγραφή
  13. Πάρα πολύ όμορφο το παραμύθι σου!!!
    Πολύ το χάρηκα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αα σ ευχαριστω μαρακι μου αγαπημενο! να εισαι καλα! φιλια πολλα! <3

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΣΤΗΝ ΚΑΣΤΟΡΙΑ ΠΗΓΑΖΕΙ ΑΓΑΠΗ!

    Έως το τέλος του κόσμου λοιπόν... Έως.... Και μεταφορικά και κυριολεκτικά Σαν επιφώνημα... Πάντα ένα επιφώνημα.. Ένα επιφώνημα θαυμασμού, απόγνωσης, πολλών συναισθημάτων και ένωσης... Πάντα Ένωσης! ~~ Η Αγάπη Δηλώνει Πιστεύω - Κική Κωνσταντίνου Εκδόσεις Ανατολικός Η πανέμορφη φωτογραφία μας έρχεται από τα τρυφερά και δημιουργικά χεράκια μιας γυναίκας που αγαπώ και θαυμάζω! Κι όπως η ίδια μου είπε, άργησε αλλά έχει τη θέση που του αξίζει, επειδή περίμενε, υπομονετικά και καρτερικά! Ευχαριστώ ολόψυχα αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou !         Η κατανομή του χώρου ήταν άρτια μοιρασμένη και δομημένη στις δύο πλευρές με σκοπό και τα δύο μέρη να είναι ίδια. Ότι υπήρχε στη μία πλευρά υπήρχε και στην άλλη. Ακόμη και οι πετρούλες που στόλιζαν τις ρίζες των μεγάλων δέντρων ήταν ίδιες μεταξύ τους. Ήταν προφανές! Το πρόσωπο που είχε αναλάβει την φροντίδα και την επιμέλεια του κήπου εκτός από το ότι αφιέρωνε πάρα πολύ χρόνο σε αυτόν, για κάποιο ιδιαίτερο λόγο ήθελε και τα δύο

ΔΙΑΦΟΡΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΠΛΟΚΟΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΜΑΣ

Κρατώ στα χέρια μου το Λογοτεχνικό Ημερολόγιο 2020 απο το Λογοτεχνικό Περιοδικό της Κεφαλλονιάς "Κέφαλος" , όπου συμμετέχω με τρία έργα μου. Ξεφυλλίζοντας το, ανάμεσα σε τόσους δημιουργούς και έργα, νιώθω υπερήφανη και ευγνώμων. Τα συγχαρητήρια μου, σε όλους! Eπίσης, ΕΔΩ, μπορειτε να διαβασετε μια υπέροχη συνέντευξη του δικού μας "Σκρουτζάκου"  Giannis Koutris !! Συγχαρητήρια αγαπημένε μου φίλε! Ακόμη, σας έχω δύο εξαιρετικές προτάσεις, δικών μας πάλι, αγαπημένων προσώπων! "Στα παπούτσια των άλλων¨" το νέο βιβλίο της Μαρίας Κανελλάκη, εκδ. 24γραμματα Ανατομικές ιστορίες παντός καιρού και εδάφους, σε ποικιλία δερμάτων και χρωμάτων, για όλες τις (χ)ώρες και για όλα τα πέλματα. Η νέα τάξη υποδημάτων θέλει έντονες αντιθέσεις και άτολμους βηματισμούς. Σ’ αυτό το καλαπόδι κατασκευάστηκαν και οι ιστορίες του βιβλίου. Ψηλοτάκουνες γόβες για «φλατ» ήρωες και παπούτσια γδαρμένα για ανθρώπους-λουστρίνια. Ολοκαίνουργια

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να