Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

H ΑΓΑΠΗ ΔΗΛΩΝΕΙ ΠΑΡΩΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΤΟ ΤΡΕΙΛΕΡ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ, ΝΙΚΟ ΜΟΥΣΑΒΕΡΕ.


 «Παρών» και όχι «Παρούσα».




Ήρθε, ιδιαιτέρως γρήγορα από τις Εκδόσεις Λεξίτυπον και εύχεται τι άλλο; Να αγαπηθεί από τις καρδιές των αναγνωστών της και να είναι καλοτάξιδο στις αγκαλιές τους. 

Εσύ που θέλεις πρώτος απ' όλους να  αποκτήσεις τα συλλεκτικά αντίτυπα, δεν έχεις παρά να επικοινωνήσεις μαζί μου και να ζητήσεις το δικό σου.

Πριν λίγο μίλησα με τον εκδότη μου, τον κύριο Ιωαννίδη και μου είπε πως το πιο πιθανόν είναι την Δευτέρα να έχω κοντά μου τα συλλεκτικά. Ανυπομονώ όπως καταλαβαίνετε γιατί θέλω όσο τίποτα να τα δω και να τα κρατήσω.

Τα συλλεκτικά αντίτυπα είναι εκείνα που έχει στη διάθεσή του ο συγγραφέας, είναι ενυπόγραφα και αριθμημένα. Εκεί, στην αρίθμηση, πρότεινα κάτι άλλο, αντί για αριθμό, να εμπεριέχει μια ξεχωριστή φράση από τις ιστορίες του βιβλίου,  κάνοντάς το έτσι συναισθηματικά μοναδικό, συν μια μικρή ακόμη έκπληξη που δεν μπορώ να πω γιατί ήδη μαρτύρησα την πρώτη. 

Οπότε, όποιος από εσάς θέλει να αποκτήσει ένα συλλεκτικό βιβλίο από εμένα μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου με πολλούς τρόπους που ξέρει, άλλωστε φανερές είναι οι διαδικτυακές μου διευθύνσεις. Εννοείτε πως σε λίγο καιρό θα μπορεί να το παραγγείλει και από το site του εκδοτικού και από πολλά online και μη online βιβλιοπωλεία, θα σας ενημερώσω από τις ενημερώσεις που θα έχω κι εγώ αλλά για τα συλλεκτικά, μαζί μου.

Ακόμη, αν εσύ που με στηρίξεις με τα βιβλία, δίνοντάς μου την δυνατότητα να προχωρήσω στο όνειρο και να ολοκληρώσω την "Αγάπη που θα δηλώσει Απών", θα ήθελες να με στηρίξεις και κάπως διαφορετικά, δηλαδή να με φιλοξενήσεις στο σαιτ  σου, να μου στείλεις κάποια φωτογραφία του βιβλίου με εσένα ή κάπου μόνο του, προσκαλώντας να κάνουμε παρουσίαση στον τόπο σου ή θέλοντας να συμμετάσχεις σε τυχόν παρουσίαση που θα διοργανωθεί στον τόπο ή κάπου κοντά σου, δεν έχεις παρά να με ενημερώσεις όταν κάνεις την παραγγελία σου και να σε υπολογίζω στους πιο ενεργούς συμμάχους μου.

Ξέρετε στις παρουσιάσεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, με στήριξαν αναγνώστες μου, διαβάζοντας, απαγγέλοντας, μιλώντας, χαμογελώντας έστω και έκτοτε αποφάσισα πως εγώ αυτό θέλω να κάνω. Δεν θέλω να εστιάσω σε γνώστες του χώρου, σαφώς και θα είναι τιμή να υπάρχουν γύρω μου, απλώς νιώθω πιο καλά με ανθρώπους που ξέρω ό,τι ουσιασικά με αγαπάνε και με τιμάνε όπως και τους τιμώ κι εγώ φυσικά.

Και τώρα, εσύ που ξέρεις πως ένας δυνατός μου σύμμαχος από το πρώτο βιβλίο και κυριολεκτικά από το πρώτο λεπτό, είναι ο δικός μας μπλοκερ, Νίκος Μουσαβερές, δεν έχεις παρά να απολαύσεις το βίντεο που ενδόμυχα ήξερες πως και αυτή τη φορά θα μου φτιάξει γιατί άπαξ και έρθεις μαζί μου είσαι "καταδικασμένος" να με αγαπήσεις και να με στηρίξεις με πάθος.






Η Αγάπη Δηλώνει Παρών
Συλλογή Νουβελών
Τρεις ιστορίες αγάπης, πλασμένες με αγάπη.
Κική Κωνσταντίνου - Εκδόσεις Λεξίτυπον

Επιμέλεια Βίντεο: Νίκος Μουσαβερές

Η μουσική επένδυση του βίντεο ανήκει στον Ιταλό πιανίστα και συνθέτη Ludovico Einaudi. Φέρει τον τίτλο "Experience"(2013) και περιέχεται στο άλμπουμ "In a time lapse".

  
Νίκο μου, αιωνίες θα σε ευχαριστώ!!! 
Δεν είναι μόνο δώρο, είναι θησαυρός!

Σχόλια

  1. Eκπληκτικο βιντεο και μουσικη!!! Καλοταξιδο! Θα ειμαι διπειλα σου οπως μπορω να ξερεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή επιτυχία σε κάθε νέα σου αρχή, Κική μου. Ειλικρινά την αξίζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλοτάξιδο Κική μου. Κάθε επιτυχία εύχομαι Φιλιά πολλά και Θα επικοινωνήσομε, ξέρεις εσύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι γλυκιά μου, ξερω.
      Είσαι δίπλα μου από το πρώτο εσύ, φυσικά και ξέρω και πάντα θα θυμάμαι.
      Όταν θέλεις, στείλε μου μήνυμα.

      Ευχαριστώ πολύ.
      Να είσαι καλά.
      Την αγάπη και τα φιλιά μου

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά

  Ο Αύγουστος περπατά αργά, με τα βήματά του βαριά από ήλιο που σβήνει, σαν να κουβαλάει ολόκληρο τον χρόνο σε μια ανάσα, σε μια τελευταία ματιά πριν χαθεί πίσω από το κατώφλι του φθινοπώρου. Η πόλη μοιάζει να κρατά την αναπνοή της, με το χώμα ακόμα ζεστό κάτω από τα πόδια, το κελάηδημα των πουλιών λιγοστό και νωχελικό, τα τζιτζίκια σιγούν, μα ο αέρας ακόμα φέρνει την ανάμνηση του ατελείωτου καλοκαιριού — των απογευμάτων που λιώσαμε σε γέλια, των βραδιών με αστέρια να πέφτουν σαν βροχή και της θάλασσας που αγκάλιαζε κάθε μας βήμα. Στην αυλή η κούνια κουνιέται ακόμα, σαν να χαιρετάει εκείνους που σίγουρα θα φύγουν, τραγουδώντας έναν ήσυχο αποχαιρετισμό, μ’ ένα γλυκό, μακρινό τραγούδι που θυμίζει: «Μείνετε εδώ λίγο ακόμα — η στιγμή δεν τέλειωσε». Τα δέντρα στέκονται βαρύθυμα, φύλλα χρυσά, κόκκινα και καφέ, αρχίζουν να πέφτουν απαλά στο χώμα, σαν να φυλάνε μέσα τους μνήμες που θα κρατήσουν τη ζεστασιά του ήλιου και της βροχής, το άρωμα των λουλουδιών που έλιωσα...

Καλοκαιρινός Θησαυρός: Τα Κρυμμένα Σημεία της Γειτονιάς μας – Η Αυλή της Κατίνας

Καλημέρα σας, εκφραστικοί μου! Δεν ήξερα αν θα κάνω άλλη ανάρτηση για τον καλοκαιρινό θησαυρό που εμπνεύστηκα, αλλά τελικά ένιωσα πως ήταν ανάγκη να το κάνω. Ίσως γιατί γυρνάμε πίσω στα παιδικά μας χρόνια, σε εκείνες τις γλυκές, αθώες αναμνήσεις που φωτίζουν την ψυχή. Ίσως γιατί το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του και μια γλυκιά μελαγχολία με γυρίζει εκεί που η καρδιά νιώθει ασφαλής. Δεν ξέρω ακριβώς το γιατί, ξέρω μόνο πως το θέλησα – κι αυτό έχει σημασία. Σε αυτή την ανάρτηση σας καλώ να θυμηθείτε μαζί μου την ιδέα και τον σκοπό του διαδικτυακού δρώμενου, που στόχο έχει να φέρει στο φως μικρές στιγμές από τις ζωές μας, εκείνες που ίσως μοιάζουν ασήμαντες αλλά κρύβουν θησαυρούς. Στο τέλος της δημοσίευσης θα βρείτε και όλες τις συμμετοχές μέχρι στιγμής για τις οποίες σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Αν κατά λάθος ξέχασα κάποια, σας παρακαλώ συγχωρέστε με και προσθέστε τη στα σχόλια. Δεν χρειάστηκε πολλή σκέψη για το τι θα γράψω – το ήξερα καλά. Και αυτή τη φορά, ήξερα τι ή...