Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

H ΑΓΑΠΗ ΔΗΛΩΝΕΙ ΠΑΡΩΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΤΟ ΤΡΕΙΛΕΡ ΤΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ, ΝΙΚΟ ΜΟΥΣΑΒΕΡΕ.


 «Παρών» και όχι «Παρούσα».




Ήρθε, ιδιαιτέρως γρήγορα από τις Εκδόσεις Λεξίτυπον και εύχεται τι άλλο; Να αγαπηθεί από τις καρδιές των αναγνωστών της και να είναι καλοτάξιδο στις αγκαλιές τους. 

Εσύ που θέλεις πρώτος απ' όλους να  αποκτήσεις τα συλλεκτικά αντίτυπα, δεν έχεις παρά να επικοινωνήσεις μαζί μου και να ζητήσεις το δικό σου.

Πριν λίγο μίλησα με τον εκδότη μου, τον κύριο Ιωαννίδη και μου είπε πως το πιο πιθανόν είναι την Δευτέρα να έχω κοντά μου τα συλλεκτικά. Ανυπομονώ όπως καταλαβαίνετε γιατί θέλω όσο τίποτα να τα δω και να τα κρατήσω.

Τα συλλεκτικά αντίτυπα είναι εκείνα που έχει στη διάθεσή του ο συγγραφέας, είναι ενυπόγραφα και αριθμημένα. Εκεί, στην αρίθμηση, πρότεινα κάτι άλλο, αντί για αριθμό, να εμπεριέχει μια ξεχωριστή φράση από τις ιστορίες του βιβλίου,  κάνοντάς το έτσι συναισθηματικά μοναδικό, συν μια μικρή ακόμη έκπληξη που δεν μπορώ να πω γιατί ήδη μαρτύρησα την πρώτη. 

Οπότε, όποιος από εσάς θέλει να αποκτήσει ένα συλλεκτικό βιβλίο από εμένα μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου με πολλούς τρόπους που ξέρει, άλλωστε φανερές είναι οι διαδικτυακές μου διευθύνσεις. Εννοείτε πως σε λίγο καιρό θα μπορεί να το παραγγείλει και από το site του εκδοτικού και από πολλά online και μη online βιβλιοπωλεία, θα σας ενημερώσω από τις ενημερώσεις που θα έχω κι εγώ αλλά για τα συλλεκτικά, μαζί μου.

Ακόμη, αν εσύ που με στηρίξεις με τα βιβλία, δίνοντάς μου την δυνατότητα να προχωρήσω στο όνειρο και να ολοκληρώσω την "Αγάπη που θα δηλώσει Απών", θα ήθελες να με στηρίξεις και κάπως διαφορετικά, δηλαδή να με φιλοξενήσεις στο σαιτ  σου, να μου στείλεις κάποια φωτογραφία του βιβλίου με εσένα ή κάπου μόνο του, προσκαλώντας να κάνουμε παρουσίαση στον τόπο σου ή θέλοντας να συμμετάσχεις σε τυχόν παρουσίαση που θα διοργανωθεί στον τόπο ή κάπου κοντά σου, δεν έχεις παρά να με ενημερώσεις όταν κάνεις την παραγγελία σου και να σε υπολογίζω στους πιο ενεργούς συμμάχους μου.

Ξέρετε στις παρουσιάσεις της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, με στήριξαν αναγνώστες μου, διαβάζοντας, απαγγέλοντας, μιλώντας, χαμογελώντας έστω και έκτοτε αποφάσισα πως εγώ αυτό θέλω να κάνω. Δεν θέλω να εστιάσω σε γνώστες του χώρου, σαφώς και θα είναι τιμή να υπάρχουν γύρω μου, απλώς νιώθω πιο καλά με ανθρώπους που ξέρω ό,τι ουσιασικά με αγαπάνε και με τιμάνε όπως και τους τιμώ κι εγώ φυσικά.

Και τώρα, εσύ που ξέρεις πως ένας δυνατός μου σύμμαχος από το πρώτο βιβλίο και κυριολεκτικά από το πρώτο λεπτό, είναι ο δικός μας μπλοκερ, Νίκος Μουσαβερές, δεν έχεις παρά να απολαύσεις το βίντεο που ενδόμυχα ήξερες πως και αυτή τη φορά θα μου φτιάξει γιατί άπαξ και έρθεις μαζί μου είσαι "καταδικασμένος" να με αγαπήσεις και να με στηρίξεις με πάθος.






Η Αγάπη Δηλώνει Παρών
Συλλογή Νουβελών
Τρεις ιστορίες αγάπης, πλασμένες με αγάπη.
Κική Κωνσταντίνου - Εκδόσεις Λεξίτυπον

Επιμέλεια Βίντεο: Νίκος Μουσαβερές

Η μουσική επένδυση του βίντεο ανήκει στον Ιταλό πιανίστα και συνθέτη Ludovico Einaudi. Φέρει τον τίτλο "Experience"(2013) και περιέχεται στο άλμπουμ "In a time lapse".

  
Νίκο μου, αιωνίες θα σε ευχαριστώ!!! 
Δεν είναι μόνο δώρο, είναι θησαυρός!

Σχόλια

  1. Eκπληκτικο βιντεο και μουσικη!!! Καλοταξιδο! Θα ειμαι διπειλα σου οπως μπορω να ξερεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλή επιτυχία σε κάθε νέα σου αρχή, Κική μου. Ειλικρινά την αξίζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλοτάξιδο Κική μου. Κάθε επιτυχία εύχομαι Φιλιά πολλά και Θα επικοινωνήσομε, ξέρεις εσύ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι γλυκιά μου, ξερω.
      Είσαι δίπλα μου από το πρώτο εσύ, φυσικά και ξέρω και πάντα θα θυμάμαι.
      Όταν θέλεις, στείλε μου μήνυμα.

      Ευχαριστώ πολύ.
      Να είσαι καλά.
      Την αγάπη και τα φιλιά μου

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...