Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΈΞΩ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΣΑΜΕ





Έξω από μας πεθαίνουν τα πράγματα

Άπ’ όπου περάσης νύχτα, ακούς σαν ένα ψίθυρο

Να βγαίνη από τους δρόμους που δεν πάτησες,

Από τα σπίτια που δεν επισκέφθηκες,

Απ’ τα παράθυρα που δεν άνοιξες,

Απ’ τα ποτάμια που δεν έσκυψες να πιής νερό,

Από τα πλοία που δεν ταξίδεψες.

Έξω από μας πεθαίνουν τα δέντρα που δεν γνωρίσαμε.

Ο άνεμος περνά από δάση αφανισμένα.

Πεθαίνουν τα ζώα από ανωνυμία και τα πουλιά από σιωπή.

Τα σώματα πεθαίνουν σιγά – σιγά από εγκατάλειψη

Μαζί με τα παλιά μας φορέματα μες στα σεντούκια.

Πεθαίνουν τα χέρια, που δεν αγγίσαμε, από μοναξιά.

Τα όνειρα, που δεν είδαμε, από στέρηση φωτός.

Έξω από μας αρχίζει η ερημία του θανάτου.

~~ Ερημία - Γιώργος Θέμελης 





 



 «Ήταν μια λύπη κρεμασμένη στον αέρα. Τα κλαδιά γυμνωμένα
πίσω απ’ τα κάγκελα. Κι ήσουνα μόνος στο παράθυρο.
Η νύχτα πέρασε μπροστά στην πόρτα σου.
Έφυγε σα μια γυναίκα αγαπημένη – για γυναίκα
που την κρατούσε ένας άλλος από τη μέση.

Και το φεγγάρι σα σβησμένος γλόμπος, ήσυχος
στο στρίψιμο του δρόμου, πάνω από το φαρμακείο.»

-Γιάννης Ρίτσος, «Ερημιά»
(Γ. Ρίτσος, Ποιήματα, τ. 3ος, Κέδρος)











  

«Να διασχίζεις το δωμάτιο,
να ξεπερνάς τη δυσκολία της κουρτίνας
και, φτάνοντας,
να επιμένεις στο παράθυρο –

αν το ανοίξεις
όλα γίνονται εύκολα.»

-Χρίστος Λάσκαρης, «Να διασχίζεις το δωμάτιο»





















μικρό παιδί συνέβαινα σ’ ένα δωμάτιο χωρίς λέξεις
και μια φορά ζωγράφισα κόκκινο τον ουρανό και γαλανό τον ήλιο
κι έβαλα τον κόσμο αυτόν σε στρογγυλή κορνίζα
και ονειρεύτηκα έναν αετό που κυνηγούσε φίδια
κι είχε παντού σιτάρι και μόνο μια στιλπνή ντομάτα
και ξύπνησα στον ορίζοντα κι είδα τον ήλιο κόκκινο ψεύτη
κι είπα στο μικρό παιδί «τώρα πάει να κοιμηθεί»
και με ρώτησε για τη Σελήνη
και τού ‘πα «είναι όμορφη θεά εδώ και γέρος κουρασμένος σε άλλα μέρη»
και τού ’δειξα την Πούλια καθώς την προσπερνούσε τρομαγμένη
κι έψαχνε στην πίσω θάλασσα τον Αυγερινό
και μού ‘πε «δεν καταλαβαίνω» και τού ‘πα
«τότε δεν έχει ποτέ συμβεί»

ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΟΥ - Γιώργος Κ. Ψάλτης και Ίκαρος Εκδοτική Εταιρεία, «Μη σκάψετε παρακαλώ εδώ είναι θαμμένος ένας σκύλος», 2011



Όλες οι φωτογραφίες, με όλη αυτήν την σκηνοθετική δράση που τις διακατέχει, μας έρχονται από την αγαπημένη μου, Alexandra Mouriopoulou,  στην Ξάνθη αυτή τη φορά!!!

Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ! <3

Εδώ για να παρακολουθήσεις το τρειλερ του βιβλίου: https://www.youtube.com/watch?v=noFLpsDjz0w

#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Νέο_βιβλίο
#Νουβέλες
#ιστορίες_αγάπης
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου




Καλημέρα, εκφραστικοί μου.
Καλό ΣΚ να έχετε και να περάσετε όμορφα και γιορτινά.

Σχόλια

  1. Καλησπέρα σου Κική μου. Κάθε φορά έρχεσαι με κάτι όμορφο και τρυφερό να μας συγκινήσεις ή να δώσεις χρώμα στη στιγμή μας.
    Όμορφη η εικόνα αφ υψηλού με το βιβλίο και το χαλαρό σου καφέ.
    Καλό βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μαγεύομαι πώς ο Λάσκαρης χτίζει αόρατες γέφυρες δημιουργώντας την πρόκληση του να περάσεις απέναντι ή να αφανιστείς άπραγος κι ασάλευτος μέσα στην ίδια τη ζωή σου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Από την ερημιά στο παράθυρο και τον ήλιο κόκκινο ψεύτη και τη Σελήνη... Κάπως έτσι πλησιάζουν τις γιορτές όσοι ψάχνουν κάποιο νόημα σε πνευματικά μονοπάτια μακριά από φωτάκια και μπιχλιμπίδια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υπέροχοι, δυνατοί στίχοι... Και οι φωτογραφίες του βιβλίου σου πολύ όμορφες. Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να

Σ’ αγαπώ πάρα πολύ

  Εγώ, σ’ αγαπώ πάρα πολύ. Μπορώ να ακούω τους χτύπους της καρδιάς σου από χιλιόμετρα μακριά. Να τρέφομαι με τις σκέψεις σου για μέρες · αιώνια. Μπορώ να απολαμβάνω στα μάτια σου, φεγγαροστόλιστους ουρανούς και καταρράκτες, που στάζουν διαμάντια. Μπορώ να χορεύω ολονυχτίς στους ήχους της φωνής σου, και να γεύομαι κελαριστό κρασί από τα χείλη σου, τα μισοφαγωμένα.   Εγώ, σ’ αγαπώ πάρα πολύ. Νιώθω τα συναισθήματά σου πριν βρούνε λέξεις για να εκφραστούν και διώχνω τους φόβους σου, πριν ο ίδιος τους ανακαλύψεις. Βλέπω τα θέλω σου, πελώρια σύννεφα, και ζωγραφίζω ήλιους, σε τόπους πεδινούς, που μυρίζουν μια νοσταλγική μυρωδιά που θυμίζει παιώνια.   Εγώ, σ’ αγαπώ πάρα πολύ. Γίνομαι καλύτερη, γίνομαι δυνατότερη, γίνομαι μια εκδοχή που θαυμάζω.   Με νοιάζει ο κόσμος. Με νοιάζει η φύση. Με νοιάζει το αύριο. Με νοιάζει το μέλλον. Με νοιάζει η μουσική. Με νοιάζει το θέατρο. Με νοιάζει ο κινηματογράφος. Με νοιάζει ο χορός. Με νοιάζει η ζωγραφική. Με

ΧΟΡΟΙ ΤΗΣ ΕΥΒΟΙΑΣ

    Παραδοσιακοί χοροί Εύβοιας Εύβοια   Στο όμορφο νησί της Εύβοιας ο κορυφαίος χορός είναι ο καβοντορίτικος ή καλλιανιώτικος που χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο χορευτικό και μουσικό στυλ. Άλλοι χοροί του νησιού είναι ο συρτός και ο µηλωνιάτικος, παραλλαγή του συρτού χορού. Στην περιοχή χορεύεται ακόµα ο λεγόµενος όρθιος μπάλος (διαφοροποιείται από τον κυκλαδίτικο µπάλο) από ένα ή δύο ζευγάρια. Βόρειο Εύβοια   Στη Β. Εύβοια συναντάµε περισσότερο τους λεγόµενους στεριανούς χορούς όπως τσάµικα, καγκέλια, πατινάδες και συρτούς. Από τους πιο διαδεδοµένους χορούς ήταν ο Χειµαριώτικος, οργανική αργή µελωδία που παιζόταν και µε φύλλο από κοτσύκι ή άλλο δέντρο. Ακολουθούσε ο Συρτός, ο Τσάµικος και κάποιες φορές χορευόταν και το ηπειρώτικο Στα Τρία. Όσον αφορά το Συρτό, όταν παρατηρήθηκε (µε βάση τις καταγραφές) ότι οι µεγάλης ηλικίας άνθρωποι δεν κάνουν δύο διαδοχικά σταυρώµατα αλλά πάτηµα και άρση, ειπώθηκε ότι τα σταυρώµατα "τα κάναν οι δασκάλοι". Η τέχνη του