«Αχ, να μεγαλώσω, να μεγαλώσω! Αχ, αν μπορούσα να ψηλώσω και να μεγαλώσω! Για τίποτα άλλο δεν νοιάζομαι σ’ αυτόν τον κόσμο!»
Το φθινόπωρο οι ξυλοκόποι ήρθαν, όπως κάθε φορά, και έκοψαν πολλά από τα ψηλότερα δέντρα, και το νεαρά έλατα, τα οποία είχα ψηλώσει πια και στέκονταν σαν τα υπόλοιπα ψηλά, καλά και ευγενή δέντρα, σωριάστηκαν στη γη με ένα κρότο.
Αφού τα κλαδιά τους κόπηκαν, ο κορμός τους έμοιαζε τόσο γυμνός και λεπτός που σχεδόν δεν μπορούσες να τον αναγνωρίσεις. Μετά τοποθέτησαν τους κορμούς τον ένα πάνω στον άλλο, μέσα σε κάρα που τα άλογα τα οδήγησαν μακριά έξω από το δάσος.
Έτσι, την άνοιξη, όταν τα χελιδόνια και οι πελαργοί ήρθαν,ρώτησαν: « Ξέρετε που πήγαν αυτά τα δέντρα; Τα είδατε;»
Τα χελιδόνια δεν γνώριζαν τίποτα, αλλά ο πελαργός μετά από λίγη σκέψη, κούνησε το κεφάλι του και είπε: «Ναι, νομίζω πως ξέρω. Καθώς πετούσα πάνω από την Αίγυπτο, συνάντησα πολλά καινούρια καράβια, και είχαν ψηλά κατάρτια που μύριζαν σαν έλατο. Αυτά πρέπει να ήταν τα δέντρα, και σε διαβεβαιώνω πως στέκονταν μεγαλοπρεπή, και αρμένιζαν με δόξα!»
«Αχ, πως εύχομαι να ήμουν αρκετά ψηλό για να πάω στην θάλασσα» είπε το ελατάκι. « πες μου τι είναι η θάλασσα και με τι μοιάζει;»
«Θα έπαιρνε πολύ καιρό να σου εξηγήσω!» είπε ο πελαργός και πέταξε γρήγορα μακριά.
«Να χαίρεσαι την νιότη σου,» είπε η ηλιαχτίδα, « να χαίρεσαι τη φρέσκα κλωνάρια σου και την γλυκιά ζωή που είναι μέσα σου.»
Και ο άνεμος φίλησε το ελατάκι, και η δροσιά πότισε τα φύλλα του, αλλά το ελατάκι δεν τους ευχαρίστησε καθόλου.
Τα Χριστούγεννα ήταν κοντά και πολλά νεαρά δεντράκια κόπηκαν, κάποια ήταν μικρότερα ακόμη και από το ελατάκι μας, το οποίο δεν έβρισκε ούτε γαλήνη, ούτε ηρεμία καθότι ήθελε να αρχίσει το ταξίδι του μακριά από το δάσος. Αυτά τα νεαρά δέντρα που κόπηκαν, κράτησαν όλα τους τα κλαδιά και στοιβάχτηκαν κι αυτό σε άμαξες με άλογα, που τα πήραν μακριά από το δάσος.
«Πού πάνε;» ρώτησε το ελατάκι. «Δεν είναι ψηλότερα από μένα. Και γιατί κράτησαν όλα τους τα κλαδιά; Πού πηγαίνουν;»
«Εμείς ξέρουμε, εμείς ξέρουμε» τραγούδησαν τα σπουργίτια, «έχουμε κοιτάξει μέσα από τα παράθυρα των σπιτιών στην πόλη, και ξέρουμε τι θα απογίνουν. ΑΧ, ούτε φαντάζεστε τι τιμή και δόξα τα περιμένει. Τα ντύνουν με τον πιο υπέροχο τρόπο. Τα έχουμε δει να στέκονται στο κέντρο από ζεστά δωμάτια και να στολίζονται με ένα σωρό όμορφα πράγματα- γλυκά, καραμελωμένα μήλα, παιχνίδια και όλα τα είδη από χρωματιστές κορδέλες.»
«Και μετά,» ρώτησε το ελατάκι, «μετά τι γίνεται;»
«Δεν είδαμε τίποτα άλλο,» είπαν τα σπουργίτια, «αλλά αυτό ήταν αρκετό για μας.»
«Αναρωτιέμαι αν θα συμβεί κάτι τόσο λαμπρό και σε μένα ποτέ,» σκεφτόταν το ελατάκι. «Θα ήταν καλύτερο κι από το να διασχίσω την θάλασσα. Το προσμένω σχεδόν με πόνο. Ω, πότε θα έρθουν τα Χριστούγεννα; Είμαι τώρα τόσο ψηλό και όμορφο όσο αυτά που πήραν τον περσινό χρόνο. Ω, να ήμουν τώρα ξαπλωμένο στην άμαξα, ή στο ζεστό δωμάτιο με όλα τα φώτα και τα στολίδια πάνω μου! Κάτι καλύτερο και πιο όμορφο πρέπει να ακολουθεί μετά, αλλιώς τα δέντρα θα ήταν τόσο στολισμένα. Ναι, αυτό που ακολουθεί θα είναι μεγαλύτερο και πιο υπέροχο. Τι μπορεί να είναι άραγε; Έχω κουραστεί να περιμένω. Σπανίως νιώθω τι είναι αυτό που νιώθω.»
«Να χαίρεσαι την αγάπη μας,» είπαν ο αέρας και η λιακάδα. «Απόλαυσε την δική σου λαμπερή ζωή στον φρέσκο αέρα.»
Αλλά το ελατάκι δεν χαιρόταν, παρόλο που ψήλωνε κι άλλο κάθε μέρα, και τον χειμώνα και το καλοκαίρι το σκούρο πράσινο φύλλωμα του ξεχώριζε μέσα στο δάσος. Οι περαστικοί, όταν το έβλεπαν, έλεγαν, «Μα τι όμορφο δέντρο!»
Λίγο καιρό πριν τα Χριστούγεννα το ανικανοποίητο ελατάκι ήταν το πρώτο που έπεσε. Μόλις το τσεκούρι έκοψε τον κορμό του και το χώρισε από την ρίζα, το ελατάκι έπεσε με ένα βογγητό στην γη, νιώθοντας τον πόνο και την εξάντληση και ξεχνώντας όλα του τα όνειρα για χαρά αφήνοντας το σπίτι του στο δάσος βυθισμένο στην θλίψη. Ήξερε ότι δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά τους αγαπητούς του παλιούς συντρόφους, ούτε τους μικρούς θάμνους και τα πολύχρωμα λουλούδια που φύτρωναν δίπλα του, ίσως ούτε τα πουλιά. Και ούτε ήταν το ταξίδι του ευχάριστο.
Το ελατάκι σιγά σιγά συνήλθε καθώς το έστησαν στην αυλή ενός σπιτιού, μαζί με πολλά άλλα δέντρα· και άκουσε έναν άντρα να λέει: « Μόνο ένα θέλουμε, και αυτό είναι το ομορφότερο. Αυτό είναι πανέμορφο!»
Απόσπασμα από το χριστουγεννιάτικο παραμύθι "Το Έλατο" του Δανού λογοτέχνη και συγγραφέα παιδικών παραμυθιών, Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Για να διαβάσετε όλο το παιδικό παραμύθι ακολουθήστε το λινκ που σας δίνω: http://
Το φθινόπωρο οι ξυλοκόποι ήρθαν, όπως κάθε φορά, και έκοψαν πολλά από τα ψηλότερα δέντρα, και το νεαρά έλατα, τα οποία είχα ψηλώσει πια και στέκονταν σαν τα υπόλοιπα ψηλά, καλά και ευγενή δέντρα, σωριάστηκαν στη γη με ένα κρότο.
Αφού τα κλαδιά τους κόπηκαν, ο κορμός τους έμοιαζε τόσο γυμνός και λεπτός που σχεδόν δεν μπορούσες να τον αναγνωρίσεις. Μετά τοποθέτησαν τους κορμούς τον ένα πάνω στον άλλο, μέσα σε κάρα που τα άλογα τα οδήγησαν μακριά έξω από το δάσος.
Έτσι, την άνοιξη, όταν τα χελιδόνια και οι πελαργοί ήρθαν,ρώτησαν: « Ξέρετε που πήγαν αυτά τα δέντρα; Τα είδατε;»
Τα χελιδόνια δεν γνώριζαν τίποτα, αλλά ο πελαργός μετά από λίγη σκέψη, κούνησε το κεφάλι του και είπε: «Ναι, νομίζω πως ξέρω. Καθώς πετούσα πάνω από την Αίγυπτο, συνάντησα πολλά καινούρια καράβια, και είχαν ψηλά κατάρτια που μύριζαν σαν έλατο. Αυτά πρέπει να ήταν τα δέντρα, και σε διαβεβαιώνω πως στέκονταν μεγαλοπρεπή, και αρμένιζαν με δόξα!»
«Αχ, πως εύχομαι να ήμουν αρκετά ψηλό για να πάω στην θάλασσα» είπε το ελατάκι. « πες μου τι είναι η θάλασσα και με τι μοιάζει;»
«Θα έπαιρνε πολύ καιρό να σου εξηγήσω!» είπε ο πελαργός και πέταξε γρήγορα μακριά.
«Να χαίρεσαι την νιότη σου,» είπε η ηλιαχτίδα, « να χαίρεσαι τη φρέσκα κλωνάρια σου και την γλυκιά ζωή που είναι μέσα σου.»
Και ο άνεμος φίλησε το ελατάκι, και η δροσιά πότισε τα φύλλα του, αλλά το ελατάκι δεν τους ευχαρίστησε καθόλου.
Τα Χριστούγεννα ήταν κοντά και πολλά νεαρά δεντράκια κόπηκαν, κάποια ήταν μικρότερα ακόμη και από το ελατάκι μας, το οποίο δεν έβρισκε ούτε γαλήνη, ούτε ηρεμία καθότι ήθελε να αρχίσει το ταξίδι του μακριά από το δάσος. Αυτά τα νεαρά δέντρα που κόπηκαν, κράτησαν όλα τους τα κλαδιά και στοιβάχτηκαν κι αυτό σε άμαξες με άλογα, που τα πήραν μακριά από το δάσος.
«Πού πάνε;» ρώτησε το ελατάκι. «Δεν είναι ψηλότερα από μένα. Και γιατί κράτησαν όλα τους τα κλαδιά; Πού πηγαίνουν;»
«Εμείς ξέρουμε, εμείς ξέρουμε» τραγούδησαν τα σπουργίτια, «έχουμε κοιτάξει μέσα από τα παράθυρα των σπιτιών στην πόλη, και ξέρουμε τι θα απογίνουν. ΑΧ, ούτε φαντάζεστε τι τιμή και δόξα τα περιμένει. Τα ντύνουν με τον πιο υπέροχο τρόπο. Τα έχουμε δει να στέκονται στο κέντρο από ζεστά δωμάτια και να στολίζονται με ένα σωρό όμορφα πράγματα- γλυκά, καραμελωμένα μήλα, παιχνίδια και όλα τα είδη από χρωματιστές κορδέλες.»
«Και μετά,» ρώτησε το ελατάκι, «μετά τι γίνεται;»
«Δεν είδαμε τίποτα άλλο,» είπαν τα σπουργίτια, «αλλά αυτό ήταν αρκετό για μας.»
«Αναρωτιέμαι αν θα συμβεί κάτι τόσο λαμπρό και σε μένα ποτέ,» σκεφτόταν το ελατάκι. «Θα ήταν καλύτερο κι από το να διασχίσω την θάλασσα. Το προσμένω σχεδόν με πόνο. Ω, πότε θα έρθουν τα Χριστούγεννα; Είμαι τώρα τόσο ψηλό και όμορφο όσο αυτά που πήραν τον περσινό χρόνο. Ω, να ήμουν τώρα ξαπλωμένο στην άμαξα, ή στο ζεστό δωμάτιο με όλα τα φώτα και τα στολίδια πάνω μου! Κάτι καλύτερο και πιο όμορφο πρέπει να ακολουθεί μετά, αλλιώς τα δέντρα θα ήταν τόσο στολισμένα. Ναι, αυτό που ακολουθεί θα είναι μεγαλύτερο και πιο υπέροχο. Τι μπορεί να είναι άραγε; Έχω κουραστεί να περιμένω. Σπανίως νιώθω τι είναι αυτό που νιώθω.»
«Να χαίρεσαι την αγάπη μας,» είπαν ο αέρας και η λιακάδα. «Απόλαυσε την δική σου λαμπερή ζωή στον φρέσκο αέρα.»
Αλλά το ελατάκι δεν χαιρόταν, παρόλο που ψήλωνε κι άλλο κάθε μέρα, και τον χειμώνα και το καλοκαίρι το σκούρο πράσινο φύλλωμα του ξεχώριζε μέσα στο δάσος. Οι περαστικοί, όταν το έβλεπαν, έλεγαν, «Μα τι όμορφο δέντρο!»
Λίγο καιρό πριν τα Χριστούγεννα το ανικανοποίητο ελατάκι ήταν το πρώτο που έπεσε. Μόλις το τσεκούρι έκοψε τον κορμό του και το χώρισε από την ρίζα, το ελατάκι έπεσε με ένα βογγητό στην γη, νιώθοντας τον πόνο και την εξάντληση και ξεχνώντας όλα του τα όνειρα για χαρά αφήνοντας το σπίτι του στο δάσος βυθισμένο στην θλίψη. Ήξερε ότι δεν θα έβλεπε ποτέ ξανά τους αγαπητούς του παλιούς συντρόφους, ούτε τους μικρούς θάμνους και τα πολύχρωμα λουλούδια που φύτρωναν δίπλα του, ίσως ούτε τα πουλιά. Και ούτε ήταν το ταξίδι του ευχάριστο.
Το ελατάκι σιγά σιγά συνήλθε καθώς το έστησαν στην αυλή ενός σπιτιού, μαζί με πολλά άλλα δέντρα· και άκουσε έναν άντρα να λέει: « Μόνο ένα θέλουμε, και αυτό είναι το ομορφότερο. Αυτό είναι πανέμορφο!»
Απόσπασμα από το χριστουγεννιάτικο παραμύθι "Το Έλατο" του Δανού λογοτέχνη και συγγραφέα παιδικών παραμυθιών, Χανς Κρίστιαν Άντερσεν.
Για να διαβάσετε όλο το παιδικό παραμύθι ακολουθήστε το λινκ που σας δίνω: http://
Από την Eva Lida και το όμορφο δέντρο της!
Καλές γιορτές! Και του χρόνου, με υγεία!
Ευχαριστώ πολύ!!!
<3
Εδώ για να παρακολουθήσεις το τρειλερ του βιβλίου: https://www.youtube.com/
#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Νέο_βιβλίο
#Νουβέλες
#ιστορίες_αγάπης
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
Καλές γιορτές! Και του χρόνου, με υγεία!
Ευχαριστώ πολύ!!!
<3Εδώ για να παρακολουθήσεις το τρειλερ του βιβλίου: https://www.youtube.com/
#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Νέο_βιβλίο
#Νουβέλες
#ιστορίες_αγάπης
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
Παραμονή
πρωτοχρονιάς και ο Αϊ Βασίλης ήταν έτοιμος να μοιράσει τα δώρα στα
παιδιά. Χαρούμενος πήγε στο σπιτάκι των ταράνδων να ετοιμάσει το έλκηθρό
του για το μακρινό ταξίδι που έκανε κάθε χρόνο. Μα τι να δει. Οι
τάρανδοι κοιμόταν τόσο βαθιά που όσο κι αν τους φώναζε αυτοί δεν
ξυπνούσαν. «Οχ! τι θα κάνω τώρα που οι τάρανδοί μου κοιμούνται, πώς θα
μοιράσω τα δώρα στα παιδιά ;» είπε στενοχωρημένος.
Μα τι να είχε γίνει! Που να ήξερε ότι πριν λίγες ώρες κάποιος άλλος, ντυμένος Αϊ Βασίλης για να τους ξεγελάσει, τους έριξε μαγική τροφή και αποκοιμήθηκαν. Μα ποιος ήταν αυτός που ήθελε να στενοχωρήσει όλα τα παιδιά που με αγωνία περίμεναν τον Αϊ Βασίλη; Ήταν ο Αγέλαστος μάγος που ζήλευε τον Αϊ Βασίλη γιατί τον αγαπούσαν τα παιδιά, ενώ εκείνον όχι, γιατί δε γελούσε ποτέ. Κι αυτόν κάποτε τον αγαπούσαν πάρα πολύ τα παιδιά για τα όμορφα μαγικά που έκανε. Αλλά μια φορά ενώ έκανε πρόβες για ένα μαγικό, ήπιε ένα φίλτρο που του εξαφάνισε το χαμόγελο. Έτσι σιγά σιγά τα παιδιά έπαψαν να τον αγαπούν.
Ο Αϊ Βασίλης προσπάθησε να βρει ένα άλλο όχημα για να μεταφέρει τα δώρα. Η κυρία Αϊ Βασίλη σκέφτηκε κι αυτή και τελικά της ήρθε μια ωραία ιδέα. Αϊ Βασίλη νομίζω ότι το βρήκα. Ωραία είναι να ταξιδέψεις με ένα αερόστατο γιατί πετάει στον ουρανό όπως οι τάρανδοι και δεν κάνει θόρυβο. Δεν προκαλεί καυσαέρια που μολύνουν το περιβάλλον όπως άλλα μέσα και το πιο ωραίο είναι πως έχει όμορφα χρώματα. Ο Αϊ Βασίλης φόρτωσε το αερόστατο με όλα τα δώρα των παιδιών και ξεκίνησε το ταξίδι του.
Μέσα σε αερόστατο δεν είχε μπει ποτέ και δεν ήξερε να το οδηγεί, έτσι λοιπόν καθώς πετούσε ακούμπησε πάνω σε μια καμινάδα ενός σπιτιού και χωρίς να το καταλάβει έπεσαν από το αερόστατο κάποια δώρα μέσα στην καμινάδα. Ο Φάνης που καθόταν στο παράθυρο του σαλονιού και κοιτούσε έξω περιμένοντας τον Αϊ Βασίλη, είδε να πέφτουν πολλά δώρα από το τζάκι. Έτρεξε χαρούμενος να τα ανοίξει νομίζοντας ότι είναι γι’ αυτόν. Βλέπει όμως ότι τα δώρα έχουν καρτούλες με ονόματα παιδιών. «Πώς είναι δυνατόν να έπεσαν αυτά τα δώρα από το τζάκι; Μάλλον θα έπεσαν από τον Αϊ Βασίλη». Σκέφτηκε. «Κάποια παιδάκια περιμένουν τα δώρα τους και πρέπει να βρω έναν τρόπο να τα επιστρέψω.»Ο Φάνης θυμήθηκε ότι μπορούσε να το βοηθήσει η Βασίλισσα του πανέμορφου δάσους. Την είχε συναντήσει όταν μάζευε λουλούδια και χωρίς να το θέλει πέρασε μια μαγική πύλη. Εκεί τη βρήκε να κάθεται στεναχωρημένη και για να την κάνει να χαρεί της χάρισε τα λουλούδια που είχε μαζέψει στο δάσος. Ένα υπέροχο χαμόγελο γέμισε το πρόσωπό της και για να τον ευχαριστήσει του έδωσε ένα μαγικό φλάουτο που όταν θα το έπαιζε θα εμφανιζόταν μαγικά.
Άρχισε να παίζει το μαγικό φλάουτο και σε λίγο εμφανίστηκε η Βασίλισσα πάνω σε μια άμαξα που την έσερναν φτερωτά άλογα. «Μπορείς καλή μου Βασίλισσα να με βοηθήσεις; Θέλω να βρεις τον Αϊ Βασίλη και να τον παρακαλέσεις να γυρίσει πίσω για να πάρει τα δώρα που του έπεσαν.» Είπε ο Φάνης. Η Βασίλισσα δέχτηκε με μεγάλη χαρά, πέταξε με την άμαξά της, βρήκε τον Αϊ Βασίλη και τον οδήγησε στο σπίτι του Φάνη. Όταν έφτασαν, ο Φάνης βλέποντάς τον, ένιωσε μεγάλη ευτυχία και χαρά. Του έδωσε τα δώρα και με λαχτάρα του ζήτησε να τον πάρει μαζί του, για να τα μοιράσουν. Ο Αϊ Βασίλης δέχτηκε με χαρά.
Με βοηθό το Φάνη μοίρασε τα δώρα πολύ πιο γρήγορα και έτσι είχε αρκετό χρόνο να του δείξει το σπίτι του στο Βόρειο Πόλο. Εκεί γνώρισε την κυρία Αϊ Βασίλη, τη γάτα του τη Χιονονιφάδα, τα ξωτικά, πέρασαν απ’ το εργαστήριό του και όταν έφτασαν στο σπιτάκι των ταράνδων τους είδαν να κοιμούνται ακόμη. «Αϊ Βασίλη τι έχουν οι τάρανδοι και κοιμούνται τόσο βαθιά;» Ρώτησε ο Φάνης. «Φάνη, δε ξέρω πραγματικά.» Του απάντησε ο Αϊ Βασίλης. «Αϊ Βασίλη βλέπω κάποιες πατημασιές πάνω στο χιόνι. Μπορεί να είναι από εκείνον που κοίμισε τα ταρανδάκια σου. Ας τις ακολουθήσουμε.» Πράγματι τις ακολούθησαν και βρέθηκαν μπροστά στο σπίτι του Αγέλαστου μάγου. Χτύπησαν την πόρτα του. Αυτός τους άνοιξε και όταν τους είδε ταράχτηκε πάρα πολύ, αλλά κατάλαβε ότι έπρεπε να πει την αλήθεια και ζήτησε συγγνώμη. Όταν τον άκουσε ο Αϊ Βασίλης, με πολλή αγάπη του είπε. «Ξέρω τι δώρο θα σου κάνω.» Και του έδωσε ένα δώρο με όλα τα χαμόγελα και τις χαρές του κόσμου. Ο Αγέλαστος μάγος βρήκε το χαμόγελό, έγινε Γελαστός και ζήτησε από τον Αϊ Βασίλη να τον παίρνει κάθε τέτοια μέρα να μοιράζουν τα δώρα μαζί.
Ο Αϊ Βασίλης χαρούμενος κάλεσε το Φάνη, το Γελαστό μάγο και τη Βασίλισσα του δάσους στο σπίτι του. Η κυρία Αϊ Βασίλη με τη βοήθεια των ξωτικών έστρωσε ένα μεγάλο τραπέζι με τους καλύτερους κουραμπιέδες του κόσμου, με υπέροχα μελομακάρονα, με γεμιστά μπισκότα, λαχταριστά κέικ, με μια πεντανόστιμη τούρτα και άφθονο γάλα. Η ώρα όμως πέρασε και άρχισε να ξημερώνει. Οι τάρανδοι ο ένας μετά τον άλλο ξύπνησαν. Ο Φάνης αν και περνούσε υπέροχα έπρεπε να επιστρέψει στο σπίτι του. Η κυρία Αϊ Βασίλη του ‘δωσε πολλά ζαχαρωτά, κάθισε αναπαυτικά στο έλκηθρο και μαζί με τον Αϊ Βασίλη πετώντας επέστρεψε στο σπίτι του. Ο Αϊ Βασίλης του έδωσε το δώρο του και τον αποχαιρέτησε.
ΤΙ ΜΑΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ !!!!!!!
Εκείνο το βράδυ ο Αγέλαστος μάγος βρήκε το χαμόγελό του.
Ο Φάνης έζησε την πιο όμορφη περιπέτεια της ζωής του.
Ο Αϊ Βασίλης για ακόμη μια χρονιά χάρισε σε όλους τα δώρα που τόσο περίμεναν όλα τα παιδάκια του κόσμου. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα !!!!!!!!
Πηγή: http://
Η φωτογραφία από την αγαπημένη μου Eva Lida
Kαλές γιορτές! Ευχαριστώ πολύ!
Εδώ για να παρακολουθήσεις το τρειλερ του βιβλίου: https://www.youtube.com/
#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Νέο_βιβλίο
#Νουβέλες
#ιστορίες_αγάπης
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
Μα τι να είχε γίνει! Που να ήξερε ότι πριν λίγες ώρες κάποιος άλλος, ντυμένος Αϊ Βασίλης για να τους ξεγελάσει, τους έριξε μαγική τροφή και αποκοιμήθηκαν. Μα ποιος ήταν αυτός που ήθελε να στενοχωρήσει όλα τα παιδιά που με αγωνία περίμεναν τον Αϊ Βασίλη; Ήταν ο Αγέλαστος μάγος που ζήλευε τον Αϊ Βασίλη γιατί τον αγαπούσαν τα παιδιά, ενώ εκείνον όχι, γιατί δε γελούσε ποτέ. Κι αυτόν κάποτε τον αγαπούσαν πάρα πολύ τα παιδιά για τα όμορφα μαγικά που έκανε. Αλλά μια φορά ενώ έκανε πρόβες για ένα μαγικό, ήπιε ένα φίλτρο που του εξαφάνισε το χαμόγελο. Έτσι σιγά σιγά τα παιδιά έπαψαν να τον αγαπούν.
Ο Αϊ Βασίλης προσπάθησε να βρει ένα άλλο όχημα για να μεταφέρει τα δώρα. Η κυρία Αϊ Βασίλη σκέφτηκε κι αυτή και τελικά της ήρθε μια ωραία ιδέα. Αϊ Βασίλη νομίζω ότι το βρήκα. Ωραία είναι να ταξιδέψεις με ένα αερόστατο γιατί πετάει στον ουρανό όπως οι τάρανδοι και δεν κάνει θόρυβο. Δεν προκαλεί καυσαέρια που μολύνουν το περιβάλλον όπως άλλα μέσα και το πιο ωραίο είναι πως έχει όμορφα χρώματα. Ο Αϊ Βασίλης φόρτωσε το αερόστατο με όλα τα δώρα των παιδιών και ξεκίνησε το ταξίδι του.
Μέσα σε αερόστατο δεν είχε μπει ποτέ και δεν ήξερε να το οδηγεί, έτσι λοιπόν καθώς πετούσε ακούμπησε πάνω σε μια καμινάδα ενός σπιτιού και χωρίς να το καταλάβει έπεσαν από το αερόστατο κάποια δώρα μέσα στην καμινάδα. Ο Φάνης που καθόταν στο παράθυρο του σαλονιού και κοιτούσε έξω περιμένοντας τον Αϊ Βασίλη, είδε να πέφτουν πολλά δώρα από το τζάκι. Έτρεξε χαρούμενος να τα ανοίξει νομίζοντας ότι είναι γι’ αυτόν. Βλέπει όμως ότι τα δώρα έχουν καρτούλες με ονόματα παιδιών. «Πώς είναι δυνατόν να έπεσαν αυτά τα δώρα από το τζάκι; Μάλλον θα έπεσαν από τον Αϊ Βασίλη». Σκέφτηκε. «Κάποια παιδάκια περιμένουν τα δώρα τους και πρέπει να βρω έναν τρόπο να τα επιστρέψω.»Ο Φάνης θυμήθηκε ότι μπορούσε να το βοηθήσει η Βασίλισσα του πανέμορφου δάσους. Την είχε συναντήσει όταν μάζευε λουλούδια και χωρίς να το θέλει πέρασε μια μαγική πύλη. Εκεί τη βρήκε να κάθεται στεναχωρημένη και για να την κάνει να χαρεί της χάρισε τα λουλούδια που είχε μαζέψει στο δάσος. Ένα υπέροχο χαμόγελο γέμισε το πρόσωπό της και για να τον ευχαριστήσει του έδωσε ένα μαγικό φλάουτο που όταν θα το έπαιζε θα εμφανιζόταν μαγικά.
Άρχισε να παίζει το μαγικό φλάουτο και σε λίγο εμφανίστηκε η Βασίλισσα πάνω σε μια άμαξα που την έσερναν φτερωτά άλογα. «Μπορείς καλή μου Βασίλισσα να με βοηθήσεις; Θέλω να βρεις τον Αϊ Βασίλη και να τον παρακαλέσεις να γυρίσει πίσω για να πάρει τα δώρα που του έπεσαν.» Είπε ο Φάνης. Η Βασίλισσα δέχτηκε με μεγάλη χαρά, πέταξε με την άμαξά της, βρήκε τον Αϊ Βασίλη και τον οδήγησε στο σπίτι του Φάνη. Όταν έφτασαν, ο Φάνης βλέποντάς τον, ένιωσε μεγάλη ευτυχία και χαρά. Του έδωσε τα δώρα και με λαχτάρα του ζήτησε να τον πάρει μαζί του, για να τα μοιράσουν. Ο Αϊ Βασίλης δέχτηκε με χαρά.
Με βοηθό το Φάνη μοίρασε τα δώρα πολύ πιο γρήγορα και έτσι είχε αρκετό χρόνο να του δείξει το σπίτι του στο Βόρειο Πόλο. Εκεί γνώρισε την κυρία Αϊ Βασίλη, τη γάτα του τη Χιονονιφάδα, τα ξωτικά, πέρασαν απ’ το εργαστήριό του και όταν έφτασαν στο σπιτάκι των ταράνδων τους είδαν να κοιμούνται ακόμη. «Αϊ Βασίλη τι έχουν οι τάρανδοι και κοιμούνται τόσο βαθιά;» Ρώτησε ο Φάνης. «Φάνη, δε ξέρω πραγματικά.» Του απάντησε ο Αϊ Βασίλης. «Αϊ Βασίλη βλέπω κάποιες πατημασιές πάνω στο χιόνι. Μπορεί να είναι από εκείνον που κοίμισε τα ταρανδάκια σου. Ας τις ακολουθήσουμε.» Πράγματι τις ακολούθησαν και βρέθηκαν μπροστά στο σπίτι του Αγέλαστου μάγου. Χτύπησαν την πόρτα του. Αυτός τους άνοιξε και όταν τους είδε ταράχτηκε πάρα πολύ, αλλά κατάλαβε ότι έπρεπε να πει την αλήθεια και ζήτησε συγγνώμη. Όταν τον άκουσε ο Αϊ Βασίλης, με πολλή αγάπη του είπε. «Ξέρω τι δώρο θα σου κάνω.» Και του έδωσε ένα δώρο με όλα τα χαμόγελα και τις χαρές του κόσμου. Ο Αγέλαστος μάγος βρήκε το χαμόγελό, έγινε Γελαστός και ζήτησε από τον Αϊ Βασίλη να τον παίρνει κάθε τέτοια μέρα να μοιράζουν τα δώρα μαζί.
Ο Αϊ Βασίλης χαρούμενος κάλεσε το Φάνη, το Γελαστό μάγο και τη Βασίλισσα του δάσους στο σπίτι του. Η κυρία Αϊ Βασίλη με τη βοήθεια των ξωτικών έστρωσε ένα μεγάλο τραπέζι με τους καλύτερους κουραμπιέδες του κόσμου, με υπέροχα μελομακάρονα, με γεμιστά μπισκότα, λαχταριστά κέικ, με μια πεντανόστιμη τούρτα και άφθονο γάλα. Η ώρα όμως πέρασε και άρχισε να ξημερώνει. Οι τάρανδοι ο ένας μετά τον άλλο ξύπνησαν. Ο Φάνης αν και περνούσε υπέροχα έπρεπε να επιστρέψει στο σπίτι του. Η κυρία Αϊ Βασίλη του ‘δωσε πολλά ζαχαρωτά, κάθισε αναπαυτικά στο έλκηθρο και μαζί με τον Αϊ Βασίλη πετώντας επέστρεψε στο σπίτι του. Ο Αϊ Βασίλης του έδωσε το δώρο του και τον αποχαιρέτησε.
ΤΙ ΜΑΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ !!!!!!!
Εκείνο το βράδυ ο Αγέλαστος μάγος βρήκε το χαμόγελό του.
Ο Φάνης έζησε την πιο όμορφη περιπέτεια της ζωής του.
Ο Αϊ Βασίλης για ακόμη μια χρονιά χάρισε σε όλους τα δώρα που τόσο περίμεναν όλα τα παιδάκια του κόσμου. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα !!!!!!!!
Πηγή: http://
Η φωτογραφία από την αγαπημένη μου Eva Lida
Kαλές γιορτές! Ευχαριστώ πολύ!
Εδώ για να παρακολουθήσεις το τρειλερ του βιβλίου: https://www.youtube.com/
#Η_Αγάπη_Δηλώνει_Παρών
#Νέο_βιβλίο
#Νουβέλες
#ιστορίες_αγάπης
#Κική_Κωνσταντίνου
#Εκφράσου
Καλές Γιορτές, εκφραστικοί!
Περάστε όμορφα!
Άχ αυτά τα παραμύθια του Άντερσεν Κική μου. Πόσο έχουν σημαδέψει τη ζωή μας. Μια ακόμα ζεστή και τρυφερή σου ανάρτηση σήμερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσφέρεις τόση ζεστασιά αυτές τις μέρες και ομορφιά. Κάτι σαν δώρο.
Να σου ευχηθώ καλό βράδυ.
Kαι εσύ Γιάννη μου με τα καλά σου λόγια εδώ και πολύ καιρό ζεστασιά μου προσφέρεις! Ευχαριστώ πολύ, να είσαι πάντα καλά και να περνάς όμορφα!
ΔιαγραφήΠολύ όμορφες οι ιστορίες σου Κική μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλοτάξιδο και το καινούργιο σου βιβλίο.
Καλές γιορτές και του χρόνου με υγεία.
Ευχαριστω πολύ Ρενα μου αγαπημένη!
ΔιαγραφήΚαλές γιορτές και σε εσενα, με υγεία και χαρά!
Να περάσες όμορφα!
Φιλακια πολλα
Ομορφοκόριτσο του μπλοκοχωριού μας σου εύχομαι ολόψυχα Χρόνια Πολλά με υγεία και επιτυχία σε κάθε βήμα σου μέσα στη νέα ελπιδοφόρα χρονιά για σένα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ αχτιδάκι μου!
ΔιαγραφήΝα περάσετε όμορφα!
Καλές γιορτες, με υγεια!
φιλακια πολλα
Thank for your very good article.! i always enjoy & read the post you are sharing!
ΑπάντησηΔιαγραφήหนังชีวประวัติ