Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΕΦΙΑΛΤΗΣ - ΚΙΚΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

 #Απαλλάξου

Εφιάλτης, μακρύς!
Γνώριμος δρόμος ενός γυρισμού.

Εφιάλτης, ευθύς!
Εμπόδιο μιας διαδρομής
που έχει ήδη αρχίσει.

Εφιάλτης, κοντά!
Φόβος που κυριαρχεί και
κοιτάει στα μάτια.

Εφιάλτης, δίπλα!
Αντίπαλος του εαυτού
που μάχεται.

Εφιάλτης, μέσα σου!
Μια καρδιά που πνίγεται,
που παλεύει να απαγκιστρωθεί.

Εφιάλτης, τροφή!
Όλο το είναι μας
παλεύει να ελευθερωθεί.

Εφιάλτης, ανάσα!
Μια ψυχή που φλέγεται
και σπάει σε κομμάτια.

Εφιάλτης, πόνος!
Θρήνος, θλίψη, σπαραγμός,
οδύνη που κυριαρχεί, μα Όχι.

Εφιάλτης, φωνή!
Μια ψυχή, ένας νους, ένα σώμα,
ένα πνεύμα απελευθερώνεται.

Εφιάλτης, δάκρυα!
Διαμάντια που σκορπίσανε,
σε άγονο, μα γόνιμο χωράφι.

Εφιάλτης, Ελευθερία!
Αγώνας επιβίωσης που
δεν επαναπαύεται, δε φεύγει.

Εφιάλτης, μάχη!
Μια πάλη με το Όλον
για τον άνθρωπο.

Εφιάλτης!
Μια ανάσταση!
Ένα τέλος!
Μια αρχή!



Πάντα μια νέα αρχή!



Από τον Εφιάλτη, των Ατέρμονων Σκέψεων,  σε ένα Θέατρο Σκιών, που συναντά κανείς στην ποιητική συλλογή "Οι Φεγγίτες της Ζωής μου" (2016) 


Καλημέρα, εκφραστικοί.
Χωρίς "μασκούλες" πια.

Σχόλια

  1. Πόσο όμορφη και δυνατή είναι η γραφή σου. Πόσο εκφραστική. Πόσο δυνατή στα συναισθήματα. Κική μου τι να πω. Το απολαμβάνω.
    Καλό σου βράδυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπάρχει στους φεγγίτες, Γιάννη μου.
      Αν θυμάμαι καλά τους έχεις, τους είχες κερδίσει στον διαγωνισμό που είχα κάνει.
      Να εισαι παντα καλα και χαιρομαι πολυ που σου αρεσε!

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Κική μου και θαύμασα την κατάθεση σκέψεων και ψυχής σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

ΕΚΦΡΑΣΟΥ ΚΑΙ ΕΣΥ

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Al

Καλημέρα εκφραστικοί μου, ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Α μφιταλαντεύτηκα πολύ για το εάν πρέπει και εάν θέλω πράγματι να κάνω αυτή την ανάρτηση και πότε, και τελικά αποφάσισα πως θέλω. Η ψυχή μου δηλαδή, θέλει.  Ί σως συνέβαλε και το γεγονός ότι η τελευταία μου ανάρτηση στο blog είχε ιδιαίτερα μεγάλη απήχηση, κάτι που ένιωσα σαν σημάδι πως "περιμένετε" να διαβάσετε κάτι από εμένα.   Παρότι μου ζητήθηκε νωρίτερα να ανοίξω την καρδιά μου και να πω όσα νιώθω, δεν το έκανα και δεν το μετανιώνω. Το έκανα όμως εκεί που έπρεπε, την ώρα που έπρεπε, και βλέποντας ένα ανθρώπινο ενδιαφέρον για το αν είμαι καλά, εγώ.  Τούτη η ανάρτηση, λοιπόν, δεν θα δημοσιευθεί τη στιγμή που γράφεται, θα προγραμματιστεί και θα δημοσιευθεί λίγο αργότερα και ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα έχω κλειστά τα σχόλια και ο λόγος αυτού, γιατί το αντιλαμβάνομαι σαν μία πράξη "Αντίου".  Η παρομοίωση ποιητικά, θα ήταν σαν να κλείνεις μια πόρτα και να μην έχεις ανάγκη να ακούσεις ή να δεις κάτι άλλο γιατί...

ΓΙΑ ΤΗΝ ΞΑΔΕΡΦΑΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!

Εκφραστικοί μου φίλοι, καλημέρα! Τί μου κάνετε, είστε όλοι καλά; Εγω μια χαρά. Καταιγισμός γενεθλίων το τελευταίο διάστημα βρε παιδιά! Πολύ με χαροποιεί αυτό! Ευχές, ευχές, ευχές! Μ' αρέσουν οι ευχές! Σήμερα λοιπόν θέλω και εγώ να δώσω τις ευχές μου σε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, με ένα ιδιαίτερο θα έλεγα τρόπο! (Είμαι σίγουρη πως όταν η ξαδέρφη μου δει αυτή την ανάρτηση θα γουρλώσει το μάτι πίσω από τα γυαλιά, θα βγάλει τη γλώσσα έξω απο αμηχανία, θα βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και θα κρυφτεί όπου βρει πρόχειρα εκεί τριγύρω χαχαχαχα) (Ιωάννα σα να είμαι εκεί και να σε βλέπω νοιώθω - πολύ το διασκεδάζω! :P) Σκορπίνα λοιπόν η ξαδερφάρα μου! Δυναμική προσωπικότητα, όσο κι αν δε το δείχνει με τη πρώτη ματιά!  Σήμερα λοιπόν, το κορίτσι μου έχει γενέθλια και εγώ δε θα μπορούσα να μη κάνω ανάρτηση μοναχά για πάρτη της! Τόσα έχει κάνει εκείνη για μένα, ας κάνω και εγώ κάτι μικρό αυτή τη φορά! ;) Χρόνια πολλά λοιπόν σε σένα που όταν ήμουνα μικρή με έβαζες να ...

Η Μουσταλευριά

Καλημέρα εκφραστικοί μου! Ελπίζω να σας βρίσκω καλά. Σήμερα ένιωσα την ανάγκη να γράψω ένα διήγημα από εκείνα, τα αγαπημένα, που με γυρίζουν τόσο πίσω, σε μια ζεστή αγκαλιά… Ήταν απόγευμα, πριν λίγες μέρες, όταν με κέρασαν μια μουσταλευριά από ένα μικρό μίνι μάρκετ της γειτονιάς μου. Το φτιάχνει μια τοπική, οικογενειακή επιχείρηση. Δεν ξέρω αν ήταν η γεύση της, η υφή της ή η μυρωδιά του μούστου που με χτύπησε κατευθείαν στην καρδιά. Πάντως, δεν ήταν ούτε τόσο νόστιμη ούτε τόσο όμορφη (εξωτερικά) όπως ήταν η δική της. Ξαφνικά βρέθηκα αλλού. Σαν να γύρισα πίσω, πολλά χρόνια πριν. Εκεί, στο χωριό… Στην αυλή της γιαγιάς, της δικής μου της λεβέντισσας. Με το χώμα να μυρίζει φθινόπωρο και τα τζιτζίκια να έχουν πια σωπάσει. Με τα ρούχα πλυμένα στο πλυσταριό και έπειτα απλωμένα στο  σχοινί και το πατητήρι γεμάτο σταφύλια που μας περίμεναν υπομονετικά. Κι όλα αυτά πλαισιωμένα με τη μυρωδιά του ασβέστη όταν ασβέστωνε το σπίτι της. Η εποχή του τρύγου… Αχ, αυτή η εποχή πόσο γρήγορα πάντ...